خودکرده را تدبیر نیست

سید مسعود رضوی: فردا روز مهمی است. باید از پهلوی رخوت به جانب مسئولیت برویم و هرآنچه از دستمان می آید برای وطن و مردم انجام دهیم، ولو با برداشتن سنگریزه ای از راه عبور، زیرا انتخاب رئیس جمهور می تواند کار مردم را سهل کند یا دشوار! معیشت خلق را تنگ کند یا بر روزی و شادی آنان بیفزاید؛ می تواند به مردم آرامش و قوت قلب دهد یا هر روز بخروشد و دشمن تراشی کند؛ می تواند مایه عزت باشد و خوبرو خوش سخن باشد یا درشتگو و ناگوار! به هرحال او نماد ملتی است که رای داده و امید بسته اند. باید گره از کار فروبسته بگشاید و برای مردم خویش نمونه نیکی و راستگویی و محبت و کارگشایی باشد.

که این سنت نیاکان ما بوده است:
صاحبدلی به مدرسه آمد ز خانقاه
بشکست عهد صحبت اهل طریق را
گفتم میان عالم و عابد چه فرق بود
تا اختیار کردی از آن این فریق را
گفت آن گلیم خویش به در می برد ز موج
وین جهد می کند که بگیرد غریق را

فردا روز گشایش است و شنبه روز شادی و آرامش، که ان مع‌العسر یسرا...، به مردم و میهنی که در طول هزاره ها دوام آورده و الهام بخش بوده است باید امید بست و این یک شعار نیست، یک استناد تاریخی و فرهنگی است. از خرمشهر و اهواز تا تربت و کاشمر، از زابل و زاهدان تا ارومیه و تبریز، از بندر عباس و چابهار تا ساری و رشت و انزلی، همه در یک مسیر گام می زنند و کام می گیرند. باید  باز هم با عزت و ثروت و فرهنگ و امنیت، آینده را معماری کنیم.

هیچکس را نمی شناسیم که زمین نخورده باشد و تلخی نچشیده باشد، اما باید برخاست و به راه ادامه داد و تاریخ آموزگار ما بوده است:
این خط جاده ها که به دنیا نوشته‌اند
مردان رفته با قلمِ پا نوشته اند

در سالها و دهه‌های اخیر اتفاقات ناگوار افتاد. بدتر از همه این بود که به جای رشد طبقه متوسط و پیوستن طبقات نابرخوردار یا کم‌برخوردار، به طبقه متوسط و دولتمند، متوسطین به سرازیری فقر افتادند و بر نداری و نابرابری چنان افزوده شد که با وجود این همه زمینه و ثروت باورکردنی نیست. فرصتها به باد رفت و مشکلات افزون شد. مقام و مرتبه ایرانی این نبود. درد دلها بسیار است و این شمه‌ای است که بارها گفته شده است. 

نمی خواهم یک روز قبل از انتخابات گلایه کنم. اما ناچارم مسئولیت عظیم ریاست جمهور ایران را دوباره بازگویم. او هزارها مدیر را برمی گزیند و نظام تولید و توزیع کالا و انرژی و بانکداری پول کشور را تنظیم می کند. رئیس دولت به عنوان نماینده کشور به سازمان ملل می رود و سخنرانی می کند. او منصوب کنندۀ صدها سفیر کشور ماست. او ریاست دانشگاه‌ها را از طریق وزیر علوم انتصاب می کند و نظام بهداشت و دارویی را سامان می دهد. او مدیریت راه و جاده و پروژه های بزرگ را در اختیار دارد. او باید بتواند با ملتش سخن بگوید و مردم باید صدق و راستی را از کلامش بفهمند. 

نگوییم برای بدتر نشدن رای می دهیم. بگوییم برای ساختن و بهتر زیستن رای خواهیم داد. زیرا می خواهیم اینجا بمانیم و زندگی کنیم و خوب زندگی کنیم. پس برای بهتر زیستن باید بهترین انتخابها را داشت، وگرنه خودکرده را تدبیر نیست.