هوش مصنوعی به داد توان یابان می‌رسد

همشهری نوشت : سرعت پیشرفت فناوری با ساخت روبات‌های انسان‌نما و هوش مصنوعی که می‌تواند مثل یک انسان بالغ پاسخگوی سؤالات ما باشد شاید کمی ترسناک به‌نظر برسد.

اما یکی از ابعاد بشردوستانه توسعه روبات‌ها، گجت‌ها، تراشه‌های مغزی و هوش مصنوعی آسان کردن زندگی برای افراد توان‌یابی است که برای انجام کوچک‌ترین امور روزانه به کمک اطرافیان نیاز دارند. این فناوری‌ها توسط بازیگران بزرگ این صنعت توسعه داده شده و شامل طیف وسیعی از ابزارها و دستگاه‌ها می‌شود که با هدف بهبود کیفیت زندگی و افزایش استقلال این افراد طراحی شده‌اند.

عینک‌های هوشمند

عینک‌های هوشمند با ترکیبی از حسگرها، دوربین‌ها و نرم‌افزارهای هوشمند، اطلاعات مفید را به کاربر ارائه می‌دهند و امکاناتی را فراهم می‌کنند تا این افراد تا حدی به روال عادی زندگی بازگردند.

کمک به بینایی: این عینک‌ها موانع موجود در مسیر را تشخیص داده و به کاربری که نابیناست از طریق صدا یا لرزش هشدار می‌دهند.

کمک به شنوایی: عینک‌های هوشمند متن‌ها، تابلوها و اشیای مختلف را شناسایی کرده و آنها را با استفاده از فناوری تشخیص نوری حروف به گفتار تبدیل می‌کنند.

تشخیص چهره: قابلیت تشخیص چهره‌ها با عینک‌های هوشمند مخصوص افراد نابینا می‌تواند به آنها بگوید چه‌کسی در مقابل آنها قرار دارد.

رفع محدودیت‌های حرکتی: اما عینک‌های هوشمندی هم وجود دارد که با پشتیبانی از دستورات صوتی به افراد با محدودیت‌های حرکتی اجازه می‌دهند بدون نیاز به دست، از امکانات مختلف آن استفاده کنند.

تراشه‌های مغزی

شرکت نورالینک یکی از پیشرفته‌ترین فناوری‌های ارتباط مغز و کامپیوتر را ارائه کرده است. این فناوری به شکل یک تراشه به‌طور مستقیم در مغز افراد کاشته می‌شود و می‌تواند به طرق مختلف به افراد معلول کمک کند.

کنترل وسایل کمکی: تراشه نورالینک سیگنال‌های مغزی را به حرکات مکانیکی تبدیل می‌کند؛ به‌طوری که افراد با ضایعات نخاعی بتوانند با استفاده از ویلچرهای برقی یا اسکلت‌های بیرونی پوشیدنی حرکت کنند.

بازگشت حس لمس: همچنین در آزمایش‌های آینده، ممکن است امکان ارسال سیگنال‌های حسی به مغز نیز فراهم شود که می‌تواند به افراد اجازه دهد دوباره حس لمس را تجربه کنند.

بازیابی بینایی: بازیابی نسبی بینایی با ارسال سیگنال‌های بصری به مغز از دیگر ویژگی‌های این تراشه است.

تجهیزات کمک‌حرکتی برای افراد معلول برای بهبود کیفیت زندگی و افزایش استقلال آنها طراحی شده‌اند. این تجهیزات بسته به نوع و شدت ناتوانی متفاوت هستند.

اسکلت‌های بیرونی: دستگاه‌های پیشرفته‌ای هستند که به افراد با مشکلات حرکتی شدید کمک می‌کنند تا بتوانند راه بروند. این دستگاه‌ها به‌وسیله حسگرها و موتورهای کوچک کنترل می‌شوند و به عضلات ضعیف یا فلج کمک می‌کنند تا حرکت کنند.

پروتزهای هوشمند: این پروتزها ازجمله برای دست و پا، به افراد کمک می‌کنند تا حرکت‌های طبیعی‌تری داشته باشند. پروتزهای هوشمند دارای حسگرها و موتورهایی هستند که به کاربر اجازه می‌دهند تا با دقت بیشتری حرکات خود را کنترل کنند.