پاسخ شهرداری تهران به انتقادات به واردات اتوبوس

طی روزهای گذشته ویدئویی از بخشی از انتقادات یونس اکبرپور پایدار رئیس کمیته خودرو اتاق ایران به شهرداری تهران بابت واردات اتوبوس در فضای مجازی منتشر شد که در سایت اطلاعات آنلاین هم این ویدئو بازنشر داده است.

مرکز ارتباطات و امور بین الملل شهرداری تهران جوابیه ای را در واکنش به اظهارات یونس اکبرپور پایدار در اختیار این سایت قرار داده است که متن آن را می خوانید:

در فیلمی که ۷ مردادماه در سرویس اقتصادی سایت روزنامه اطلاعات با عنوان «رخم کاری زاکانی به تولید داخلی خبرساز شد» منتشر شده است به نقل از یونس اکبرپور ،پایدار رئیس کمیته خورد و اتاق ایران از ۲ میلیارد بورو برای واردات ۲۵۰۰ دستگاه اتوبوس از چین خبر داد و عنوان کرد این امر ضربه مهلکی به تولید داخل وارد کرده و وزارت صمت هیچ اطلاعی از این موضوع نداشته است.

یونسی در حالی صحبت از عدم آگاهی وزارت صمت نسبت به واردات خودرو می کند که در تاریخ ۲۹ آذرماه ۱۴۰۲ عباس علی آبادی وزیر صمت دولت سیزدهم اقدامات انجام شده از سوی معاونت خودرو را با جزئیات اعلام کرده است تا روند رو به رشد سر فصل ورود خودروهای برقی به ویژه در ناوگان حمل و نقل عمومی را به اطلاع معاون اول رئیس جمهور برساند.

از دیگر نکات این نامه اعلام برنامه مستقل شهرداری تهران برای برقی سازی ناوگان خود پیرو سفر شهردار تهران به چین است .البته شروع تولید خودروهای برقی با توجه به سفر معاون اول و وزیر صمت به چین در سال ۱۴۰۳ نیز از دیگر موارد این نامه مهم و تاریخی در شروع توسعه برقی خودروها در ایران است و شرکت های دیار خودرو، مدیران خودرو، آرین پارس موتور، ایران خودرو ، سایپا ،مکث موتور ،کرمان موتور، بهمن موتو، خودروسازی فردا و شهرداری تهران به عنوان مجری تولید و واردات خودروهای برقی معرفی شده اند که این مستندات عدم آگاهی وزارت صمت از واردات خودرو را رد می کند.

نکته حائز اهمیت دیگر این است که شهر تهران در وضعیت فعلی حداقل به ۴۰۰۰ دستگاه اتوبوس نیاز فوری دارد و تعداد بیشتر از این را باید در افق چند ساله برای تأمین اتوبوس در نظر گرفت این در حالی است که ظرفیت تولید داخل برای تأمین اتوبوس کمتر از ۲۰۰۰ دستگاه در یک سال است.

شاید در نگاه اول طرح این سؤال که آیا باید شهرداری تهران میان تولید داخل یا واردات یکی را انتخاب کند منطقی و عادی به نظر برسد اما نیم نگاهی به وضعیت فعلی حمل و نقل عمومی شهر تهران و آمار موجود ما را به این نتیجه میرساند که این سؤال از اساس غلط است.

شهر تهران در وضعیت فعلی حداقل به ۴۰۰۰ دستگاه اتوبوس نیاز فوری دارد و تعداد بیشتر از این را باید در افق چند ساله برای تأمین اتوبوس در نظر گرفت.

طبق طرح جامع ترافیک تهران باید حداقل ۷۰۰۰ اتوبوس فعال داشته باشد اما در وضعیت فعلی حدود ۳۰۰۰ اتوبوس داریم.

به عبارت دیگر برای رسیدن به این خواسته باید ۴۰۰۰ اتوبوس تأمین شود حتی برخی برآوردها در مورد نیاز تهران به اتوبوس عدد ۱۱هزار اتوبوس را نشان میدهند.

همچنین در رابطه با تأمین نیاز از طریق تولید داخل موضوعی که یونسی به آن تاکید دارد و باید گفت که ظرفیت تولید داخل برای تأمین اتوبوس کمتر از ۲۰۰۰ دستگاه در یک سال است. با یک حساب و کتاب ساده مشخص می شود که انتخاب ما نمی تواند میان تولید داخل یا خارجی باشد بلکه شهر تهران همزمان به تولید داخل و خارج نیاز دارد شهرداری تهران برای رسیدن به نقطه مطلوب تمام راههای پیش رو را رفته و گزینه اول استفاده از ظرفیت دولت بوده است.

در خصوص تامین خودرو توسط شرکتهای داخلی لازم به ذکر است شهرداری تهران برای ۲ هزار و ۵۰۰ دستگاه قرارداد امضاء کرد.

تمام شرکتهای تولید کننده ای که متعهد بوده و کیفیت مناسبی داشتند را مورد بررسی قرار داده است برای نمونه با شرکت عقاب افشان قرارداد منعقد و تمام ظرفیت خط تولید این شرکت توسط شهرداری تهران خریداری شده است.

هیچ شرکت داخلی تا این لحظه در مقباس صنعتی اتوبوس برقی تولید نکرده است مواردی به عنوان نمونه ساخته شده که شهرداری تهران هم از آنها برای تست و آزمایش استفاده می کند اتوبوس برقی در مقیاس انبوه نمونه داخلی ندارد.

شهرداری خود را موظف به حمایت از تولید ملی می داند اما هیچ تکلیف قانونی در این خصوص ندارد. مهم ترین مسولیت ،ما پاسخگویی به نیاز فوری شهروندان تهرانی برای استفاده از وسایل باکیفیت و پاک در مقیاس جهانی است.

و در چنین شرایطی است که شهرداری خریداری اتوبوس برقی از شرکتهای خارجی را در دستور کار قرار داد. در همین راستا قرارداد خرید ۲۵۰۰ اتوبوس برقی را با شرکتهای با کیفیت و شناخته شده چینی منعقد شد.

نباید فراموش کرد که میزان تیراژ تولید از سوی تولید کنندگان داخل در مقایسه با نمونه خارجی قابل مقایسه نیست ظرفیت تولید شرکتهای چینی در موارد بررسی شده گاهی ۱۰ برابر ظرفیت داخلی است و تامین و تکمیل و توسعه ناوگان حمل و نقل عمومی نمیتوان صرفا متکی به تولید داخل بود.

نکته ظریف و تامل برانگیز دیگر در خصوص انتقادات خودروسازان داخلی به واردات این است که متأسفانه برخی خودروسازهای معروف داخلی اقدام به واردات اتوبوسهای چینی می کنند و از شهرداری تهران توقع دارند که همان اتوبوسها را به نام اینکه تولید داخل است ۳۵ درصد گران تر از نمونه مشابه چینی خریداری کند.

در رابطه با این شرکتها باید گفت که شهرداری تهران هرگز حاضر نیست از جیب مردم به خودروساز کمک کند. در نهایت باید قبول کرد که کمبود اتوبوس در شهر تهران را که منجر به انتظار طولانی مردم شریف تهران در صف های اتوبوس شده است فقط با اتکا به ظرفیت داخل نمی توان تأمین کرد؛ البته این گفته به معنای حذف تولیدات داخلی نیست؛ بلکه شهرداری تهران تمام ظرفیت تولید داخلی را با ۲ شرط کیفیت و تحویل در زمانبندی (مشخص) خریداری میکند

خودروسازان داخلی در سنوات گذشته از انواع رانت و امتیازات ریز و درشتی دولتی استفاده کردند، به جای طلب کاری، می باید پاسخ گوی جان های بی گناهی باشند که به علت کیفیت نازل خودروهای تولید شده در اثر تصادف یا آلودگی هوا از دست می روند.