دولت آینده فرصت‌ها را به تهدید تبدیل نکند
یک نماینده مجلس گفت: پرهیز از افراط و تفریط، یک اصل است که اگر نادیده گرفته شود، قطع به یقین دولت آینده و البته کشور و مردم با خسارت‌های زیادی روبرو می‌شود.
احمد بخشایش، نماینده مجلس دوازدهم در گفتگو با «اطلاعات آنلاین» با تاکید بر اینکه دولت چهاردهم کار دشواری پیش روی خود دارد، اظهار داشت: باید توجه داشت که هر یک از نامزدهای انتخاباتی که با آرای مردم مامور به تشکیل دولت می شود، در شرایطی فعالیتش را شروع خواهد کرد که به طور غیرمنتظره‌ای در این موقعیت قرار گرفته است. پس باید زمان لازم را به او و کابینه داد تا بتوانند، شرایط ایده آل را حاکم کنند.
این فعال سیاسی اصولگرا افزود: مهمترین دغدغه این روز‌های مردم چیزی جز تنگنای اقتصادی نیست. در واقع دولت باید اولویت اول خود را ترمیم فضای کدر اقتصادی کند که البته برای موفقیت باید به الزام‌های مهمی توجه نشان بدهد. یکی از مهمترین کار‌ها این است که به هنگام گزینش وزیران و مدیران اقتصادی حتما تجربه، تخصص و شایستگی را در نظر بگیرند و اینطور نباشد که یکی از حلقه نزدیکان خود را به عنوان وزیر اقتصاد یا بازرگانی و یا رییس بانک مرکزی انتخاب کند.
به گفته وی، پرهیز از افراط و تفریط، به ویژه در موضوعات اقتصادی یک اصل است که اگر نادیده گرفته شود، قطع به یقین دولت و البته کشور و مردم با خسارت‌های زیادی روبرو می‌شود.
وی گفت: تجربه این چند سال نشان داده است که با فراموشی واقع بینی و اصرار به نظرات و تصمیم‌های غیرکارشناسی فرصت‌های گرانبهایی به تهدید تبدیل شده اند. در واقع اگر امروز در بحث‌های مختلف گرفتاری‌های زیادی را تجربه می‌کنیم، یکی از اصلی‌ترین دلیل‌ها اصرار به تصمیماتی بوده که با شرایط موجود ،مطابقت ندارند.
به گفته وی، رییس دولت و حلقه اصلی مدیریت اجرایی کشور باید با عبور از فضای انتخاباتی، گروه‌ها را به یک چشم ببیند و اگر مثلا دولتی روی کار آمد که با مجلس هم سلیقه نیست، به جای وارد شدن به بحث‌های بی فایده سیاسی، بنا را بر تعامل بگذارد تا هم اندیشی و همکاری منجر به کاهش تهدید‌ها و افزایش فرصت‌ها شود.
وی با اشاره به افزایش دامنه آمار بیکاری، اشتغال آفرینی را از اولویت های دولت آینده دانست و گفت: دولت باید با توجه به زیرساخت‌ها موانع رونق تولید را از میان بردارد تا از این طریق شغل ایجاد شود. البته راه اندازی چرخ تولید در شرایط تحریم هدفی دشوار است. با این حال اگر پتانسیل‌های موجود را بتوانیم به بهره وری برسانیم، می‌توانیم بخشی از مشکل تولید و در نتیجه بیکاری را رفع کنیم.
