ما در کدام گذرگاه غدیر خم ایستاده‌ایم؟
از علی علیه‌السلام چه دیده بودند که در تداوم حضورش، بر آن هراس آوردند و پیام پیامبر را هرس کردند و میوه‌ی غدیر را نشکفته چیدند؟
محمد علی فیاض بخش:
ما در کدام گذرگاه غدیر خم ایستاده‌ایم؟
گویند در آن صحرای خشک، صدها نفر به فرمان پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله گرداگرد غدیر شانه‌به‌شانه ایستادند تا پیام خداوند را از زبان رسولش بشنوند.
رسانایی این پیام، چرا در همان زمان نارسا شد و در عبور از کلام پیامبر، در غرور زمانه رسوب کرد؟
از علی علیه‌السلام چه دیده بودند که در تداوم حضورش، بر آن هراس آوردند و پیام پیامبر را هرس کردند و میوه‌ی غدیر را نشکفته چیدند؟
پیامبر درباره‌ی علی گفته بود:«او در ذات خدا اهل معامله و سهل‌انگاری نیست.»
لابد می‌خواستند دین خدا را پس از پیامبرش، به سهل‌انگاری گیرند و باری‌به‌هرجهت انگارند؛ تو گویی نوایی بوده در گوشه‌ای، که بایدش از شور انداخت و صدایی بوده که باید از پژواکش مانع شد.
آنچه در پیام غدیر، می‌رفت تا بیت‌الغزل عاشقانه‌ی همه‌ی اعصار شود، علم‌و‌دانش نبوی بود که می‌بایست از دروازه‌ی تفسیر و تبیین علوی می‌گذشت؛ بر این گذرگاه علم، تاب نیاوردند و باب علم نبی را در طول قرون و اعصار، باز و گشوده برنتافتند. علی علیه‌السلام -پیش از آن‌که از جانشینی پیامبر، زودهنگام برافتد- در جهل مردمان زمانه‌ی خویش، از منبر علم پایین کشیده شد و خسارت، این بود.
امروز ما در کدام گذرگاه غدیر ایستاده‌ایم؟ گذرِ شنیدن جانشینی علی پس از پیامبر و سر نهادن به پیام علوی؟ یا گذر از یک برکه در صحرایی خشک و برهوت؛ ...و همچنان تشنه ماندن در کنار کوثر علوی؟
مبارکی ایام، به تبرک پیام آن ایام است؛ پیام غدیر، قطره‌ستانی از دریای مواج علم نبوی است که در ساحل درربار دانش علوی قابل دستیابی‌است؛ وگرنه بهره‌ی ما نیز از غدیر، هرساله فقط می‌شود مدحی و ثنایی و بس؛ ...و سپس گذرکردن از کوثر علوی به وادی برهوت بی‌دانشی؛ که این هم خسارتی دیگر است.
عید سعید غدیر بر تشنگانی که در برهوت بی‌دانشی، از کوثر فهم و علم غدیر، پیاله‌ای می‌ستانند و کامی از آب حیات علوی تازه می‌کنند، مبارک باد!
