یک تیم را به وزارت اقتصاد دادند و دیگری را به وزارت رفاه اما این پروژه خیلی زود به بنبست رسید و مشخص شد که دوای درد فوتبال این جیب به آن جیب کردن دولت نیست.
خبرورزشی نوشت: طی این سالها آنقدر واگذاری استقلال و پرسپولیس را نوشتیم و آنقدر فوتبالدوستان این خبر را از زبان دولتها و وزرای مختلف شنیدهاند که دیگر برای همه تکراری و عادی شده است. اتفاقی که حتی با رنگ و لعاب بورس و ظاهر دموکراسی هم نیفتاد! به جرات میتوان گفت که کمتر کسی حاضر است با دقت کلمات و جملات متن این اخبار را بخواند یا حوصله مباحثه و آنالیز روی کیفیت واگذاری یا سرنوشت آن داشته باشد، اما به هر حال کار ما همین است. ابتدا به اخباری که با فاصله بسیار کم در مورد دو باشگاه پرسپولیس و استقلال رسانهای شد توجه کنید؛
شکی نیست که انتقال استقلال و پرسپولیس از وزارت ورزش به زیرمجموعه یک وزارتخانه دیگر ماهیت دولتی آنها را تغییر نخواهد داد. کسبه قدیمی بازار اصطلاحی دارند به اسم از این جیب به آن جیب کردن و الان دولت دقیقا مشغول انجام چنین کاری است.
ما در سالهای اخیر با سختگیری AFC در مورد مالکیت مشترک این دو باشگاه با مشکلات زیادی روبهرو بودیم و حتی استقلال و پرسپولیس به دلیل همین مشکلات از لیگ قهرمانان کنار هم گذاشته شدند. اینکه بخواهیم ظاهر کار را جوری درست کنیم، شاید در کوتاهمدت جواب دهد اما قطعا به درد بلند مدت نمیخورد و مشکلات استقلال و پرسپولیس با این مسکنهای مقطعی قابل حل نیست. دیر یا زود تاثیر این رنگآمیزی تازه از بین رفته و حقیقت دوباره گریبان فوتبال را خواهد گرفت.
به یاد داریم که در دهه ۸۰ و دولت محمود احمدینژاد این راهکار برای اولین بار اجرایی شد! یک تیم را به وزارت اقتصاد دادند و دیگری را به وزارت رفاه اما این پروژه خیلی زود به بنبست رسید و مشخص شد که دوای درد فوتبال این جیب به آن جیب کردن دولت نیست. تازه در آن زمان بحث بدهی خارجی و مشکلات زیرساختی هم وجود نداشت، تنها کافی بود یک اسم به عنوان ریاست مجمع تغییر کند اما دیدیم که این راهکار به بنبست رسید حالا و بعد از دو دهه دوباره قرار است تجربهای را تکرار کنیم که قبلا آزموده شده بود.
انگار هیچکس در میان مدیران ارشد ورزش تمایلی به خواندن تاریخ ندارد، درست همانطور که تمایلی به دانستن اصول مدیریت هم ندارند و البته که تمایلی به باز کردن چشم!