ایسنا نوشت: 

در حال حاضر افزایش تقاضا برای دریافت خدمات پرستاری در کانادا بسیار بیشتر از عرضه فعلی است.

کارشناسان آماری کانادا گزارش داده‌اند که در سال ۲۰۲۱-۲۰۲۲ میلادی، پرستاری نسبت به هر شغل دیگری، جایگاه‌های خالی بیشتری در این کشور داشت و پرستاران بیش از ۲۶ میلیون ساعت اضافه کاری داشتند.

سیستم بهداشتی درگیر با کمبود پرستار

مدل‌های پیش‌بینی نیز کمبود ۶۰ هزار پرستار در سراسر کانادا را تا سال ۲۰۲۲ پیش‌بینی می‌کردند و تخمین می‌زنند که تا سال ۲۰۳۰ این تعداد تقریبا دو برابر شود و به بیش از ۱۱۷ هزار پرستار برسد.

کمبود قابل توجهی در تعداد پرستاران وجود دارد و حفظ پرستاران موجود که دارای تحصیلات و تخصص لازم هستند، ضروری است.

در سال ۲۰۲۴، فدراسیون اتحادیه های پرستاری کانادا (CFNU)، یک نظرسنجی از ۵۵۹۵ پرستار انجام داد که ۳۰ درصد آنان از شرایط شغلیِ خود ناراضی بودند و ۴۰ درصد نیز قصد ترک پرستاری یا بازنشستگی را دارند.

بار کاری زیاد و تعداد ناکافی پرسنل

در همین حال اکثر پاسخ دهندگان به نظرسنجی CFNU این ناامیدی را به بار کاری زیاد و تعداد کارکنان ناکافی نسبت دادند. یکی از دلایل افزایش حجم کار، مراقبت از بیماران بیشتر از ظرفیت تخت است. ۷۰ درصد از پرستاران در این کشور گزارش دادند که محل کار آنها به طور منظم بیش از ظرفیت فعالیت دارد.

حتی زمانی که بخش های مراقبتی شاهد کاهش تعداد پرستاران هستند، نیازهای بیمار تغییر نمی کند و تعداد کمتری از پرستاران باید این نیازها را برآورده کنند. پرستاران همچنین تحت تأثیر کمبود در سایر بخش ‌های بهداشتی مانند فیزیوتراپی هستند و مجبور هستند وظایف اضافی هم برای رفع نیازهای بیماران داشته باشند.

تعداد پرسنل ناکافی، بار کاری پرستار را به بالاتر از نیازهای عادی افزایش می دهد و می تواند ایمنی بیمار را نیز تهدید کند. هنگامی که کارکنان کافی وجود ندارد، پرستاران از بخش‌های دیگر ممکن است برای پوشش دادن این خلا متحمل بار اضافی شوند. به عنوان مثال، پرستاری که در بخش ارتوپدی مشغول فعالیت است، ممکن است به بخش مغز و اعصاب منتقل شود.

۴۲ درصد از پرستاران در نظرسنجی CFNU در سال گذشته مجبور به نقل مکان برای انجام وظایف دیگر شدند و ۴۰ درصد از آنها اذعان کردند برای بخش مراقبتی که به آن اعزام شده اند آموزش کافی ندیده اند.

تعداد کارکنان ناکافی بی‌تردید می تواند منجر به کاهش مراقبت‌ها از بیمار در جایی که نیازهای بیمار برآورده نشده است، شود. مثال‌های رایج عبارتند از تأخیر یا عدم پاسخگویی به زنگ‌های تماس بیمار یا کمک به مراقبت شخصی.

در همین حال، نگرانی پرستاران در مورد ارائه مراقبت های نامرغوب بر حفظ شغل توسط آنها تأثیر می گذارد زیرا ممکن است ناراحتی اخلاقی را تجربه کنند. پریشانی اخلاقی با افزایش قصد ترک شغل یا حرفه ارتباط زیادی دارد.

داشتن اضافه کاری‌های اجباری و نداشتن زمان مناسبت بین شیفت‌های کاری برای ریکاوری هم یکی دیگر از معضلات حرفه پرستاری در کاناداست.

پیامدهای کمبود پرستار

به گزارش نشریه تخصصی «مدیکال اکسپرس»، عوامل مرتبط با ساعت کار پرستاران بر ایمنی بیمار تأثیر می گذارد. مطالعه CFNU نشان داد شیفت های طولانی منجر به نقص در مراقبت از بیمار می شود و پرستاران کاهش قدرت بدنی، تمرکز و توانایی دلسوز بودن را گزارش می دهند. خستگی منجر به اشتباهات دارویی نیز می شود.

خستگی با خواب آلودگی و مشکل در بیدار ماندن، هم در شیفت کاری و هم در هنگام رانندگیِ پرستاران به سمت خانه پس از پایان شیفت کاری مرتبط است. این وضعیت یک خطر جدی برای بیماران، پرستاران و همه کانادایی ها در جاده ها است.

مشخص شده است که خستگی مداوم بر سلامت پرستاران تأثیر می گذارد. این وضعیت بر حضور و غیاب کاری تأثیر می‌گذارد که کمبود را بیشتر می‌کند.

کارشناسان می‌گویند: همه کانادایی ها باید نگران کمبود پرستار باشند و بدون تلاش برای حل این بحران جدی در نظام درمانی این کشور، توانایی کانادایی‌ها برای دسترسی به مراقبت ایمن و دلسوزانه به خطر خواهد افتاد.

این مقاله از The Conversation تحت مجوز Creative Commons بازنشر شده است.