هم میهن نوشت: کامران ندری عضو هیات علمی دانشگاه امام صادق در باره ادعاهای اخیر دولت گفت:دولت و مجلس تکالیفی را به سیستم بانکی محول میکنند و سیستم بانکی منابع مالی و اعتباری در اختیار دولت قرار میدهد که معمولا هم دولت نمیتواند از عهده تعهدات خود به سیستم بانکی بربیاید، شاهد مثال آن بدهیهای زیاد دولت به سیستم بانکی است که این روند باعث میشود بانکها دچار مشکل شوند و به سراغ بانک مرکزی بروند.
روش دیگری که استفاده میشود این است که دولت اوراق قرضه را به بانکها میفروشد و آنها نیز با خلق پول این اوراق را خریداری میکنند، البته ممکن است در این میان به بانکها فشار بیاورند که اوراق را با قیمت پایینتری خریداری کنند و وقتی بانکها با مشکل مواجه شدند مجبور میشوند آن را با زیان بفروشند و در نهایت همه راهها به بانک مرکزی ختم میشود. لذا شیوههای مستقیم استفاده از فرآیند خلق پول در اقتصاد ما وجود دارد. بحث آقای رئیسی بهعنوان رئیسجمهور جدا است و شاید ندانند ولی مسئولین امر مانند وزیر اقتصاد و رئیس بانک مرکزی با این شیوهها آشنا هستند.
وی افزود:بههرحال این طبیعت انسان است و خداوند میفرماید همه انسانها به دنبال این هستند که مسیر پیش روی خود را با توجیهات مختلف باز کنند. آقای رئیسی و دولت نیز در ابتدا وعدههایی دادند و حالا که نتوانستهاند به آنها عمل کنند، ناچارند به شکلهای مختلف یک کارنامه مثبت از خود به نمایش بگذارند. این شیوهها را دولتهای قبل نیز انجام دادهاند و متاسفانه دولتهای پیشین نیز از دولت فعلی بهتر نبودهاند و کارنامه همه آنها تا حدودی شبیه به هم است. به قول یکی از نمایندگان مجلس همه دولتها از یک سرمشق برای زمامداری خود استفاده میکنند. من فکر میکنم اگر مسئله شفافسازی در اقتصاد کشور نهادینه نشود، ممکن است دولتهای بعدی نیز به همین شکل رفتار کنند. البته آقای رئیسی باید این را بپذیرد که کارنامه دولت او برای کنترل تورم در مقایسه با دولتهای قبل تا این لحظه بسیار ضعیف بوده و قابل دفاع نیست. درمان رشد اقتصادی کار سخت و زمانبری است ولی دو سالی که گذشت فرصت کمی نبود که ایشان بتواند مسئله تورم را درمان کند و دولت سیزدهم کارنامه خوبی از نظر کنترل قیمت داشته باشد اما متاسفانه ناتوان بودند.