چندثانیه نوشت: من اگرچه قدردان تلاش های مسعود پزشکیان ام، اما از گام اول رفع فیلتر به شدت ناراضی ام. تصور می کنم نظام حکمرانی بعد از تمام تکان های شدیدی که این سالها خورده، متوجه نیست در کدام زمین گام برمی دارد؛ نه عمق مطالبات را می فهمد، نه سرعت رشد تکنولوژی را، نه وضعیت روانی مردم را و نه هیچ واقعیت ملموس دیگری را!
تصور می کنم آنقدر از دریچه به شدت تنگ بولتن ها و جلسات به قول خودشان «گروهها» به جامعه می نگردند که ارتباط «بیناذهنی» با مردم را کاملا از دست داده و متوجه اهمیت و فوریت موضوع نیستند. آنان تصور می کنند هنوز در دهه ۷۰ میلادی یا شمسی زندگی می کنند که برخوردار از قدرت عمودی و بلامنازع اند و دیگر محکوم؛ غافل از اینکه امروز قدرت امری منتشر است و اگر حاکمیت تسهیلگر نباشد، جامعه مسیر خود را می یابد، اما پس از آن حاکمیت در انجام وظایف ضروری پایه ای خود روز به روز بی اعتبارتر و ناتوان تر خواهد شد. البته در این مسیر، نقش گروههای ذی نفع و ذی نفوذ که هم (احتمالا) سود مالی دارند و هم منفعت هویتی-سیاسی از تداوم وضع موجود نیز موثر است.
آخر این همه تلاش، برای این بود که بی خاصیت ترین شبکه اجتماعی رفع فیلتر شود؟! اما ماجرا این است که به رفع فیلتر واقعی شبکه های محبوب در گام های بعد هم نمی توان امیدی داشت؛ چرا که ظاهرا در صورتی این اتفاق رخ می دهد که پوسته های ناامن داخلی برای تلگرام و یوتیوب ایجاد شود یا خود آن شبکه ها به قوانین ایران تن دهند که با وضع موجود ناممکن است! از اینستاگرام هم که اساسا خبری نیست!
من با استراتژی وفاق موافقم، اما وفاق و مدارا با کسانی که حتی شهامت ندارند صاف و پوست کنده پای نامه مخالفت با رفع فیلترینگ را امضاء کنند، چه معنایی دارد؟!
می ترسم ترس از تغییر، کاری کند تغییر دیرهنگام هم دیگر اثربخش نباشد و کار از کار بگذرد و فرصت ها برای ترمیم شکاف دولت-ملت کاملا از دست برود! توسعه، پیشرفت و آبادانی با وجود دولت قوی و جامعه قوی میسر است؛ دولت ضعیف به مقصد انحطاط رهسپار است!
ترس از مرگ، از خود مرگ بدتر است؛ خوددانید!
