محمدعلی فیاض‌بخش - اطلاعات: داستان غمبار استحاله‌ی معنی کلمات را گویا آخری نیست. روزی روزگاری با نام «صیانت»، مضیقت آوردند و روزی دیگر با کلمه‌ی «وفاق»، بعضی بر طبل شقاق کوفتند و این طنزهای تلخ، این روزها با ارزشیابی «خوب»، بلکه «بسیارخوب» در مورد عملکرد شهرداری نوبری جدید یافته است!

آیا مصداق این جمله‌ی مشهورند، که ناراست را آنچنان راست‌نما و قاطع بگویید، که کمترین شک از سوی شنونده، به تردید در شعورش بینجامد!؟ 

کسانی که مسئولیت کلان در خدمات شهری دارند و در این خفقان هوا همچنان نمره‌ی خوب به خود می‌دهند- و لابد از سر فروتنی، درجه‌ی عالی را از خویشتن دریغ می‌دارند-، هوازده‌ی کدام کانتون از کشور سوئیس هستند؟ یا لابد در این وانفساها، در صدد مزاح با خلایق‌اند؛ که اگر کار مثبتی از جنابانشان ساخته نیست، لااقل جوک‌های جمع باجناقان را در ملأ عام تحویل مردمان دهند؛ یا چه؟

اندکی از تصدّی بالاترین صندلی بلدیّه در دولت پیشین نمی‌گذشت، که خطّ نشان برای شکستن کمر ترافیک ظرف شش‌ماه کشیده‌شد؛ هرچند همان زمان هم همگی به جوکی انگاشتند و تره بر آن لاف نکاشتند و درست پنداشتند؛ اما از آن سررسید، نزدیک دوسال می‌گذرد و بر آن لاف و وعده‌ی نارس سال‌ها خواهد گذشت؛ سلّمنا ! باشد هم‌آنچه بود و چنان‌که هست؛ لااقل پا روی عصب فقرات مردم نگذارید.

ترافیک کمر مردم را شکست و خود خم به ابرو نیاورد؛ اجازه فرمایید در این دود و دم کُشنده، خس‌خس نفس‌هامان با خنده‌های تلخ ناشی از نمره‌های خوب و بسیارخوبتان آگنده نگردد، بلکه از اجر زجر کامل در لحظه‌های احتضار به‌ منظور ارتقای درجات در جنّة‌النّعیم کم‌بهره نمانیم.

کاش می‌شد با بیلبوردهای رنگارنگ شهری، هوای هوا را نیز داشت و رنگ آسمان را هم پاس داشت!