جماران نوشت: مساله جمهوری اسلامی ایران به یکی از مهم ترین موضوعات در پرونده سیاست خارجی نامزدهای متفاوت ریاست جمهوری در انتخابات پیش روی ایالات متحده تبدیل شده است. به گزارش theamericanconservative، کامالا هریس، معاون رئیس جمهور ایالات متحده و نامزد حزب دموکرات در انتخابات ریاست جمهوری،  در مصاحبه روز سه شنبه با ۶۰ دقیقه CBS، ایران را "بزرگترین دشمن" آمریکا خواند. او در بخش هایی از سخنانش تاکید کرد که دست مقام های جمهوری اسلامی ایران به خون آمریکایی ها آغشته  است و البته اشاراتی هم به حمله اخیر ایران به اسرائیل با ۲۰۰ موشک بالستیک داشت.

نویسنده این  مطلب در ادامه ادعا می کند که در دنیای رقابت قدرت‌های بزرگ با رقبای همتای دارای سلاح هسته‌ای، چین و روسیه، نام بردن از ایران که کشوری دورافتاده در خاورمیانه است و در نتیجه تحریم های ایالات متحده دچار مشکلات جدی شده و البته حملات اسرائیل هم تا حدودی آن را آسیب پذیر کرده، به عنوان تهدید اصلی برای آمریکا به نظر ادعایی پوچ می آید. حتی با وجود زرادخانه موشک‌های بالستیک و پهپادها، ایران هیچ تهدیدی برای ایالات متحده نیست، زیرا هیچ علاقه‌ای برای حمله به آن ندارد.

بلکه تنها تهدید قابل تصور از سوی ایران برای ایالات متحده از سوی گروه‌های نیابتی ایران در سوریه و عراق می‌آید. احتمالا منظور هریس هم از آغشته بودن دست ایران به خون آمریکایی ها در همین کشورها باشد  اما سوالی که او باید بپرسد این است که چرا نیروهای آمریکایی هنوز در این کشورها هستند؟  با تنش در حال فزونی بین اسرائیل و ایران، حمایت تقریبا بی قید و شرطی که دولت بایدن از اسرائیل ارائه می کند، آن سربازان آمریکایی صرفاً به هدف حملات مجموعه ای از گروه های شیعه طرفدار ایران در عراق و سوریه تبدیل شده اند، بدون اینکه حضور آنها هیچ دستاوردی برای ایالات متحده داشته باشد.

استدلال دوم هریس مبنی بر اینکه چرا ایران یک تهدید ویژه برای اسرائیل است به هیچ وجه ربطی به ایالات متحده و منافع آن ندارد بلکه با منافع متحدی که البته امریکا با آنهم یک اتحاد امنیتی رسمی ندارد یعنی اسرائیل پیوند خورده است. حمله ایران به اسرائیل قطعا از نظر امنیت منطقه یک تحول نگران کننده است. اما این حمله را هم باید در چارچوب کلی تنش‌های رو به فزونی نگریست که اسرائیل با حمله مرگبار به کنسولگری ایران در دمشق، سوریه، ترور رهبر سیاسی حماس در تهران در روز تحلیف مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور ایران و تلاش برای نابودی حزب الله لبنان به عنوان متحد اصلی ایران به تشدید آن کمک کرد منطق پشت جنگ طلبی بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، هرچه که باشد، هریس هرگز توضیح نداد که چگونه حمایت همه جانبه از آن، در حالی که خطر کشیده شدن در جنگ با ایران را تهدید می کند، به منافع آمریکا خدمت می کند.

همانطور که آرتا معینی از موسسه صلح و دیپلماسی به طعنه گفت، چنین اظهاراتی شاید برای بالابردن اعتماد به نفس ایرانی ها خوب باشد اما در بهترین حالت خیال پردازی و در بدترین حالت ترس آفرین است. این سخنان نشان دهنده فقدان دانش ابتدایی هریس از سیاست بین الملل و البته فقدان عقل سلیم در او است.

برخی از ناظران، مانند اما اشفورد از مرکز استیمسون، یک انگیزه انتخاباتی احتمالی را در پشت جنگ‌طلبی تازه هریس می‌بینند. با این وجود، اشفورد همچنین بدبین است که چرخش شدید در این جهت بسیاری از رای دهندگان به نامزد دموکراتها را جذب کند.

این فرصت خوبی برای دونالد ترامپ، رقیب جمهوری خواه هریس خواهد بود تا مسیری را در جهت مخالف ترسیم کند. همانطور که ویلیام روگر، سیاستمدار محافظه‌کار و نامزد ترامپ برای پست سفارت در افغانستان در دوران ریاست‌جمهوری‌اش، توصیه کرد، ترامپ باید در مورد این صحبت کند که «او فرزندان، برادران، خواهران، پدران و ما را به جنگ های بیشتری که اساسا ارتباطی با منافع ملی امریکا ندارند، نمی فرستد.»

دونالد ترامپ، در حالی که در تئوری با «جنگ‌های همیشگی» مخالف بود، این بار به اسرائیل توصیه کرد زیرساخت‌های هسته‌ای ایران را در پاسخ به شلیک موشک‌های ایران به اسرائیل بمباران کند و  دست از هدف قرار دادن سایر نقاط بردارد. این توصیه بسیار غیرمسئولانه است، زیرا ایران قول داده است در قبال هرگونه حمله اسرائیل تلافی بیشتری خواهد کرد. این می تواند منجر به یک جنگ منطقه ای همه جانبه در خاورمیانه شود که ترامپ در صورت انتخاب شدنش در نوامبر باید با آن دست و پنجه نرم کند.

در واقع، ترامپ در دوران ریاست جمهوری خود رویکرد «اول ضربه بزنید و بعد فکر کنید» را امتحان کرد: زمانی که او دستور ترور سردار قاسم سلیمانی، فرمانده سپاه پاسداران ایران را در سال ۲۰۲۰ صادر کرد. با خوش شانسی، انتقام‌جویی‌های ایران در آن زمان جان هیچ آمریکایی را نگرفت. چنین شانسی ممکن است برای همیشه روسای جمهور ایالات متحده را همراهی نکند. بنابراین نامزدهای حاضر  در انتخابات ریاست جمهوری امریکا چه دموکرات و چه جمهوری خواه، موظف هستند که از جنگ طلبی بی مورد با ایران، به ویژه از جانب کشورهای ثالث، اجتناب کنند. بعید به نظر می رسد که واشنگتن و تهران در آینده قابل پیش بینی با هم دوست باشند - موانع سیاسی برای آن از هر دو طرف بسیار زیاد است - اما ایران در حال حاضر مولود هیچ چالشی نیست که ایالات متحده را وادار به جنگ کند.