شعیب بهمن، پژوهشگر و تحلیلگر روابط بینالملل در گفتوگو با «اطلاعات آنلاین» درباره رابطه ایران و روسیه و برخی ذهنیت ها در جامعه در قبال این همسایه شمالی اظهار داشت: روسیه همسایهای مهم و البته شریکی جدی برای ما به شمار میرود. اینکه در طول تاریخ چه رخدادهایی بین دو کشور افتاده است، دلیل نمیشود در موقعیت حساسی که در مواجهه با نظام بینالملل داریم، چشم به روی پتانسیل همسایگی با روسها ببندیم.
وی گفت: نکته مهم و استراتژیک این است که به هنگام مذاکره همه فرصتها و تهدیدهای رابطه دوجانبه بهطور دقیق بررسی و کارشناسی شود تا بتوانیم در راستای منافع کشور با کاخ کرملین یا هر جای دیگر وارد رابطه دیپلماتیک یا اقتصادی شویم. تأکید میکنم، هیچ کشوری نیست که در فضای دیپلماسی مصلحت کشور خود را در خلال گفتگوها در نظر نگیرد.
وی همچنین با اشاره به برخی انتقادات درباره رابطه ایران با چین گفت: این موضوع در ایران منتقدان و مخالفان زیادی دارد و شاید هم بعضی نقدهایی که در این رابطه مطرح می شود، صحیح باشد. اما واقعیت این است که رابطه با کشورها بر اساس وضعیت پیش آمده تنظیم می شود. در حالی که غرب در هر شرایطی اصرار به تحریم ایران دارد، ما نمی توانیم به قطع رابطه با چین و روسیه حتی فکر کنیم. البته هیچ اقدامی ، کوتاه آمدن و چشم پوشی از مصالح و منافع ملی را توجیه نمی کند. در واقع اینطور نیست که چون تحریم شده ایم اجازه دهیم که مسکو و پکن یا هر کشور دیگری هر آن چه می خواهند می توانند به ما تحمیل کنند.
بهمن یادآور شد: منطقه جغرافیایی که ما در آن حضور داریم، از ویژگیهای خاصی برخوردار است. وجود نفت موجب شده است، خاورمیانه و کشورهای دیگر در این منطقه حساس مورد توجه جهان قرار بگیرد و هر کشوی بخواهد از ویژگیهای اقتصادی بهرهمند شود. بنابراین در چنین فضایی اینکه کشورهای مهم منطقه سعی در حفظ و تقویت ارتباطات خود دارند، ریشه در واقع بینی و مصلحت اندیشی دارد.
این تحلیلگر روابط بین الملل با اشاره به طرح دوباره موضوع مذاکره با اروپا و آمریکا گفت:باید یکبار برای همیشه تکلیف پرونده حساس هستهای را یکسره کنیم. ایران در حال حاضر از ناترازی ها در حوزه انرژی رنج می برد، مذاکره با 3 کشور اروپایی فرصت خوبی است تا شاید از این طریق گره کور هستهای باز و اقتصاد از محدودیتها خلاص شود.
بهمن یادآور شد: وقتی می دانیم، غرب اصرار به تحریم و تداوم فشارها علیه ایران دارد، چاره ای جز بهره بردن از کمترین فرصت ها نداریم تا بتوانیم، حتی المقدور مناسبات اقتصادی مان را تنظیم کنیم.