محمود خاقانی، کارشناس اقتصادی در گفتگو با «اطلاعات آنلاین» گفت: دولت پزشکیان در حالی باید مردم را به لحاظ اقتصادی راضی کند که با توجه به شرایط موجود، کار بسیار دشواری پیش روی خود می‌بیند. در واقع تحریم، قفل شدن رابطه بانکی با نظام بانکی دنیا، سوءمدیریت ملموس، کسری بودجه و ... مانع‌هایی بلند در راستای اصلاح ساختار اقتصادی هستند.
مدیرکل پیشین وزارت نفت با اشاره به این که سئوال اذهان عمومی این بوده که چرا تصمیم گیران راهی برای گذر از بن بست ها پیدا نمی کنند؟ گفت: تحریم ها می‌توانند ساختار اقتصادی و حتی اجتماعی کشور را دچار چالش‌های جدی کنند. همچنان که بر اثر تحریم ها ۳۰ درصد پول فروش نفت از دسترس مسئولان خارج می‌شود و به جیب دلالان و واسطه ها می رود.
کارشناسان و تحلیلگران و بلکه مردم عادی هم می‌دانند تا زمانی که محدودیت‌های بین المللی ماندگار باشند، قرار بر همین روال پر هزینه برقرار خواهد ماند.
وی افزود: تقویت سرمایه گذاری داخلی و خارجی مسیر برون رفت از وضعیت موجود را هموار می کند.با طرح ها و برنامه های هدفمند می توان به عبور از وضع موجود امیدوار بود.
این فعال اقتصادی تصریح کرد: اولین و اصلی‌ترین منبع مالی ایران نفت است اما با وجود تحریم‌های بین المللی راه های هزینه سازی را برای صادرات نفت طی می کنیم. به عنوان مثال چین نه با نیت همراهی با ایرانِ تحت تحریم، بلکه به دلیل منفعت اندوزی و نوعی سوءاستفاده از ما حاضر به خرید نفت از ایران است.
وی گفت: با نگاهی به برنامه هفتم می‌بینیم در این برنامه، برنامه‌ای برای تولید و دسترنج در نظر گرفته نشده است. یعنی نویسندگان و تصویب کنندگان اعتماد به نفس نداشته اند و اساسا نمی‌دانستند با این برنامه می‌خواستند، به کجا برسند؟ گفته شده رشد اقتصادی ۸ درصد، متوسط رشد صادرات نفتی ۴/۱۲ درصد، رشد صادرات غیرنقتی ۶/۲۲ درصد و متوسط رشد نقدینگی ۴/۲۰ درصدی را تا پایان اجرای برنامه در نظر گرفته بودند. حال سئوال این است، چقدر از این اهداف محقق شدند و اگر اتفاقی نیفتاده است، چرا دنبال علل ناکامی نمی‌رویم.