فتح الله جوادی: پس از انتشار فهرست وزرای پیشنهادی رئیس جمهوری، اظهارنظرهای گوناگونی درباره این ترکیب و نسبت یا فاصله توانمندی آنها برای تحقق وعده‌های پزشکیان و انتظاراتی که از آن می‌رفت صورت گرفت؛ چه در فضای رسانه‌ای رسمی و چه در فضای مجازی.
در این رابطه اشاره به چند نکته خالی از لطف نیست. نخست اینکه توقع دوستان و همفکران رئیس جمهوری که اول بایست تمامی اعضای کابینه را از میان طیف همفکران خویش برگزیند و چون چنین نکرد پس از همین قدم اول خلف وعده کرد یا به دیگران امتیاز داد، چندان منصفانه نیست. حتماً این دوستان از سازوکار انتخاب وزرا اطلاع کافی دارند و ضمناً می‌دانند که کابینه تا زمانی که رأی مجلس را به دست نیاورد قادر به آغاز کار نیست. در این سازوکار، لجبازی و یک کلامی هم راه حل به حساب نمی‌آید. اینکه فهرستی به مجلس برود که به عنوان مثال نیمی رأی نیاورند و دوباره فهرستی دیگر و افرادی دیگر، جز آنکه کار دولت و شروع فعالیتش را دچار وقفه کند، ثمر دیگری ندارد.
لذا این تعامل کاملاً عقلانی است که انتخاب‌ها به گونه‌ای باشد که کمترین تعارض را در پی بیاورد. بنابراین دوستداران رئیس جمهوری و از جمله همفکران حزبی‌اش با درک درست این ضرورت، باید همانطور که در انتخابات همراهی کردند حال هم به این همراهی و حمایت ادامه دهند و پشتیبانش باشند.
از طرف دیگر توقع جریان مقابل هم که انتظار دارند رئیس جمهوری بی‌توجه به دیدگاه فکری و نظرگاهش، به انتخاباتی مورد وفاق آنان دست بزند، انتظار بی‌جایی است. به هر حال باید بپذیرند که نظرگاه آنان و نحوه طرز تفکرشان برای اداره کشور، مورد اقبال اکثریت شرکت‌کنندگان در همین انتخابات که نصاب مشارکتی در حدود 50 درصد داشته، نبوده و لذا سهم‌خواهی آنان وجهی ندارد و اگر دأب و داعیه ولایت مداری هم دارند بهتر است به توصیه رهبری عمل کنند که به‌ویژه از نمایندگان، بیشترین همراهی و مساعدت را در موفقیت دولت خواسته و توفیق دولت را توفیق نظام و مردم و همه دانسته‌اند و لذا از هرگونه کارشکنی یا خدای ناکرده لجاج در کار تشکیل کابینه به شدت پرهیز کنند.
نکته بعدی، توجه به این امر مهم است که در ساختار سیاسی ایران تقریباً هیچ دولتی نمی‌تواند بدون توجه به ساختارهای دیگر موجود همه آنچه را که خود می‌خواهد و می‌پسندد به کار گمارد؛ اما مهم این است که با درایت و هوشمندی حداکثر توان خود را به کار گیرد تا بدون مواجهه با تعارضات و مواضع پیش رو در امر سیاست‌ورزی به توفیق و آنچه که به عنوان هدف طراحی و ترسیم کرده دست یابد. اصولاً معنای درست سیاست‌ورزی ارائه و اجرای بهترین نقشه راه و ممکن‌ترین مسیر برای کسب موفقیت است.
حال با توجه به آنچه گفته شد، دکتر پزشکیان پس از بررسی‌های مفصل صورت گرفته و با توجه به اقتضائات موجود، ترکیبی را که می‌توانسته و می‌دانسته که می‌تواند او را به مقصود تشکیل کابینه در کمترین زمان ممکن برساند به مجلس معرفی کرده است و لذا حال وقت همراهی است.
ضمن آنکه باید در نظر داشته باشیم تا وقتی ترکیب کابینه به طور رسمی مشخص نشود و وزرا سرکار و مسئولیت حاضر نشوند، همان دولت و همان افراد و وزرا بر سر کارند و آش همان است و کاسه همان. با این تفاوت که هر چه بیشتر زمان بگذرد دود ناکارآمدی‌های موجود بیشتر به چشم رئیس جمهوری می‌رود. حتی اگر بگوید اختیار ادارات و وزارتخانه‌ها که هنوز با من نیست و قبلی‌ها برسرکارند، اما خواسته و ناخواسته اگر نه همه آنها بلکه بخش مهمی از آن را افکار عمومی به پای او خواهند نوشت؛ آش نخورده و دهان سوخته... نیت خوانی نمی‌کنیم، اما بد نیست مقایسه کنیم میزان خاموشی‌های گسترده و بی‌خبر ایام اخیر را با همین ماه قبل که خدا کند اتفاقی باشد و از سر اضطرار. در حالی که وزیر مربوطه و مقامات مربوطه همانند که هفته‌ها و ماه‌ها و سال‌های پیش بوده‌اند... بگذریم.
نکته بسیار مهم دیگری که به‌ویژه نمایندگان پارلمان بیش از همه باید به آن توجه کنند فاصله کوتاهی است که تا زمان ارائه لایحه بودجه وجود دارد و تعیین تکلیف هر چه سریع‌تر کابینه را الزامی می‌کند. کمتر از چهارماه دیگر باید لایحه بودجه سال آینده تقدیم مجلس شود تا نقشه راه اقتصاد و فضای کسب و کار و مقدرات تولید و تجارت و فرهنگ و هنر و آموزش و پرورش کشور و تقریباً همه حوزه‌های اجتماعی و اقتصادی را رقم بزند که برنامه‌ریزی و طراحی و تنظیم آن به ماه‌ها زمان محتاج است. لذا انتظار است که اولاً نمایندگان مجلس و بعد هم فعالان فکری و سیاسی و دلسوزان و دغدغه‌مندان رشد و توسعه کشور کمک کنند تا در کوتاه‌ترین زمان، دولت جدید پا بگیرد و کارش را آغاز کند. همگی باید کمک کنند.
