خبر آنلاین نوشت: حرکتی که حس یاس و ناامیدی به بیننده منتقل کرد و مورد تمسخر بیگانگان و مخالفین قرار گرفت. طرفین جدل در بحث و مناظره پر سابقه‌اند و می‌دانند در مناظره زنده، هر حرکت و کلام تحریک کننده و زننده‌ای ممکن است انجام شود. لازمه مناظره، تیزهوشی و هوشمندی است که در دام حریف نیفتند و دراین فرصت، دیدگاه خود را مطرح کنند.

اسفندیاری در جایگاه کارشناس باید طرح سوال می‌کرد نه با باز کردن پرونده دانشگاهی فاضلی درصدد افشاگری و حتی توصیه به پزشکیان برمی آمد، به‌خصوص اینکه او منصوب رئیس صدا و سیما و مشهور به جریان سعید جلیلی است.

فاضلی که برای بیان دیدگاه انتخاباتی پزشکیان آمده بود باید صبوری و متانت به خرج می‌داد و نباید با حمله به اسفندیاری آن‌هم با حس عصبانیت، پرخاشگری و جمله «دروغ گو» خطاب کردن شروع می‌کرد بلکه منطقی مستندات خود را ارایه می‌داد و مهمتر آنکه علیرغم تذکر مجری به دو طرف جدل و در خواست پزشکیان برای آرامش، هر چند میکروفون قطع بود و یا تکه‌پرانی‌های اسفندیاری ادامه داشت، جایگاه خود را ترک نمی‌کرد و با پرخاشگری جلوی بینندگان میلیونی تلویزیون، میکروفون را پرت نمی‌کرد آن‌هم به طرف پزشکیان! این رفتار کاملا غلط، اشتباه و بلکه زشت، زننده و توهین به بینندگان بود .

چند صحنه دیگر وجود داشت که به این فضای متشنج کمک کرد. پزشکیان زمان بندی درستی برای سخنان خود انجام نداد حرف‌های تکراری گذشته را دوباره تکرار کرد. اگر فرصت برای صحبت فاضلی فراهم بود صددرصد او این‌قدر عصبانی نمی‌شد چه بسا احتمالا از خود پزشکیان هم ناراحت بود که چرا فرصت برای بهشتی فراهم شد اما برای او این فرصت فراهم نشد به همین دلیل میکرفون را به سمت پزشکیان پرت کرد! چون بطور طبیعی باید به سمت مخاطب اعتراض اش، اسفندیاری یا مجری، پرت می‌کرد !

اسفندیاری قبل تر به بهشتی هم بجای طرح سوال حمله کرد و به نوعی به افشاگری مدیریت‌اش در سینما پرداخت. که این موضع هم با طرح سوال مغایرت داشت .

مجری که انصافا در طول برنامه بسیار مودبانه، متواضعانه و متین برخورد می‌کرد و از کلمات و اصطلاحات درست و در شان میهمانان استفاده می‌کرد در یک مقطع، نکته ای را به پزشکیان یادآوری کرد که معلوم بود پزشکیان تحمل نکرد و به او معترض شد که فقط وظیفه مدیریت زمان را دارد و همچنین در هنگام جدل، طبق دستور از گوشی اعلام شد میکرفون طرفین قطع شده است، شاید این دو حرکت زمینه جدل را فراهم کرد، بخصوص زمانی که پزشکیان از فاضلی خواست آرام باشد، فاضلی قبول کرد و گفت می‌خواهد موضوع دیگری را مطرح کند اما میکرفون قطع بود. اشتباه افراد پشت صحنه در قطع میکرفون بود در صورتیکه اگر اختیار به مجری داده می‌شد و حتی زمان طولانی‌تر می‌شد و این بحث به نتیجه می‌رسید و توسط مجری مسلط اداره می‌شد بهتر جواب می‌داد.

در این میان از رفتار محترمانه دو فرد دیگر انتظامی و بهشتی نمی‌توان یاد نکرد. انتظامی در طول مناظره‌ها تندترین موضع گیری‌ها را داشت و تیزترین سوال‌ها را مطرح می‌کرد اما هیچوقت عامل تنش نبود و بهشتی که در این جلسه هم از سوی اسفندیاری مورد حمله مدیریتی و شخصیتی قرار گرفته بود در سکوت کامل فقط نگاه می‌کرد حتی در هنگام جدل هم علیرغم آنکه با پزشکیان و فاضلی در یک جبهه بودند حرفی نزد. به نظرم این دو نماد یک شخصیت موجه فرهنگی بودند که بیننده انتظار داشت.