اطلاعات نوشت: با توجه به موضوع ناترازی فرآورده‌های نفتی، راه‌اندازی خط لوله بندرعباس - سیرجان - رفسنجان برای شبکه انتقال فرآورده کشوربسیار حساس و حیاتی است و باید در سریع‌ترین زمان ممکن به بهره‌برداری برسد که این اتفاق ممکن شده است.
طرح احداث خط لوله انتقال فرآورده‌های نفتی بندرعباس - سیرجان - رفسنجان با هدف انتقال تولیدات پالایشگاه ستاره خلیج‌فارس به مرکز کشور اجرایی شده که در چارچوب چهار فازتعریف شده است. این فازها، شامل گستره یک با عنوان پروژه احداث خط لوله انتقال فرآورده‌های نفتی بندرعباس - مهرآران، گستره ۲ با عنوان طرح احداث خط لوله مهرآران - رفسنجان به همراه انشعاب خط لوله سیرجان، پروژه احداث تلمبه‌خانه‌ها و پایانه‌های خط لوله بندرعباس - سیرجان - رفسنجان و سرانجام پروژه احداث خطوط انتقال برق و پست‌های فشار قوی است.
اکنون ،شمارش معکوس برای پایان عملیات اجرایی فاز نخست خط لوله ۲۶ اینچ بندرعباس - سیرجان - رفسنجان که از آن به‌عنوان یک شاهراه انتقال نفتی یاد می‌شود، آغاز شده است. بهره‌برداری از این پروژه راهبردی و ملی، ظرفیت انتقال نفت خام و فرآورده‌های نفتی کشور را تا ۳۰۰ هزار بشکه در روز افزایش می‌دهد.
همچنین با اجرای این پروژه که افزایش امنیت انرژی و تأمین پایدار سوخت کشور را به‌دنبال دارد (با احتساب ظرفیت موجود خط لوله قدیم ۲۶ اینچ)، امکان ارسال روزانه ۴۸ میلیون لیتر فرآورده‌های نفتی به نقاط مرکزی و شمالی کشور فراهم می‌شود. افزایش ۱۰۰ درصدی ظرفیت انتقال فرآورده‌های نفتی تولیدی شرکت پالایش نفت بندرعباس و شرکت نفت ستاره خلیج‌فارس به مراکز مهم کشور از طریق این خط، از دیگر اهداف اصلی این طرح به‌شمار می‌رود، ضمن آنکه این مقدار انتقال، نقش قابل‌توجهی در صرفه‌جویی سوخت از محل کاهش ترددهای جاده‌ای ایفا می‌کند.
به عبارت دقیق تر،با بهره‌برداری از این خط ۴۷۰ کیلومتری، تردد روزانه هزار و ۲۰۰ تا هزار و ۵۰۰ نفتکش از چرخه حمل‌ونقل منطقه حذف می‌شود که افزون بر کاهش آلاینده‌های زیست‌محیطی و مخاطرات جاده‌ای، سبب صرفه‌جویی قابل ملاحظه‌ای در مصرف سوخت کشور خواهد شد.
این طرح، یکی از طرح‌های مهم و زیربنایی است که با توجه به نیاز کشور، اجرای آن از سال ۹۹ با مدیریت شرکت ملی مهندسی و ساختمان نفت ایران و سرمایه‌ای افزون بر ۱۲۰ هزار میلیارد ریال، از سوی پیمانکاران داخلی اجرایی شده است.
شرکت ملی مهندسی و ساختمان نفت ایران تلاش کرده تا در اجرای مراحل این طرح، از ظرفیت‌های فنی، مهندسی داخل و توانمندی سازندگان ایرانی استفاده کند و ظرفیت و توان لازم را برای پروژه‌های خط لوله در مجموعه‌های صنعتی داخلی ایجاد کند. به همین دلیل افزون بر بخش‌های مهندسی و ساختمان، در بخش تأمین کالای این طرح بزرگ نیز برای نخستین بار نزدیک به ۱۰۰ درصد تجهیزات لازم در داخل کشور تهیه شده است.
در واقع، مزیت قابل‌توجه احداث این خط لوله ۲۶ اینچی ، بهره‌مندی از توان داخل در ساخت قطعات و تجهیزات مورد استفاده است که نشان می‌دهد تجهیزات داخلی با وجود محدودیت‌های فراوان به اندازه‌ای رقابت‌پذیر و کیفی شده که می‌توان گفت به انتخاب برجسته کارفرمایان نفتی بدل شده است.
براین اساس ،تمام تجهیزات اصلی این طرح شامل پمپ‌ها، تجهیزات ارسال و دریافت، توپک، صافی، مخازن زیرزمینی، پمپ‌های جانبی و شیرهای دستی و برقی، لوله‌ها، فلنج و اتصالات و ترانس از سوی سازندگان داخلی تهیه شده و برخی تجهیزات ابزار دقیق و عملگر شیرهای برقی پروژه‌های خط لوله که تاکنون از خارج کشور تأمین می‌شد، با پای کار آمدن شرکت‌های دانش‌بنیان و شرکت‌های سازنده داخلی در این طرح، برای نخستین بار در کشور ساخته و به‌کار گرفته شد.
پیشرفت فیزیکی ۵۰ درصدی در بازه زمانی یک ساله، لوله‌گذاری ۱۳ کیلومتر از مسیر در ۱۲ ساعت در یک روز، خاک‌برداری ۴۵۰ هزار مترمکعب در یک ماه، جوشکاری ۱۳۴۴ متر (۱۱۲ سرجوش) خط لوله ۲۶ اینچ در یک روز، کسب رتبه دوم ایمنی، بهداشت، محیط زیست و پدافند غیرعامل بین تمام طرح‌های شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی کشور و ثبت رکورد ۲ میلیون نفر ساعت کار بدون حادثه ،در زمره مهم‌ترین ویژگی‌های این طرح ملی به‌شمار می‌آید.
