به گزارش «اطلاعات آنلاین»، فرشاد مومنی اقتصاددان و رئیس موسسه مطالعات دین و اقتصاد که در نشست بررسی «ضرورت و اهمیت مشارکت مردم ایران در سرنوشت سیاسی و اقتصادی خود؛ بیم ها و امیدها»، سخن می گفت، با بیان اینکه اگر رابطه مردم و حکومتشان خوب نباشد، هزینههای اداره جامعه به اندازه ای بالا میرود که حکومت ناگزیر سرنگون خواهد شد، گفت: وقتی ایران در یکی از کمرشکنترین دوران نابرابریهای ناموجه فزاینده خود است، بی معنا است که ما الگوی مشارکتی تعریف کردهایم که هیچ کدام از آن سه مشخصه را ندارد.
اگر حکومت گرامی از ظرفیتهای موجود در همین شرایط استفاده کند و علائمی صادر کند که نشان دهنده این باشد که تا حدودی تنبه و آگاهی پدیدار شده، میشود امیدوار بود که از انبوه بابهای مسدود شده، دو سه باب مهم باز شود.
وی با بیان اینکه سال ۲۰۲۱ و ۲۲ هم در مجموع از کل اقلام صادراتی ما چیزی بالغ بر ۸۵ درصدش خام فروشی است، تاکید کرد: ما در قعر کشورهایی قرار داریم که از جنبه الگوی تقسیم کار جهانی در نازلترین قدرت چانه زنی و در بالاترین شدت آسیب پذیری هستند. بسیار متاسفم که گروههای ذینفعی که متاسفانه تا این میزان قدرت جریان سازی دارند قباحت این شدت از خام فروشی را حدود زیادی از بین بردهاند.
به گفته وی، باید برای برون رفت از دورهای باطل توسعه نیافتگی قابلیتهای نظام ملی را افزایش دهیم؛ به گونهای که در برابر هر یک از این شوک ها قادر باشیم آسیب هایمان را به حداقل برسانیم و ظرفیت هایی ایجاد کنیم که بر فراز این آسیب ها در جستجوی راه حلی برای برون رفت از دورهای باطل با منشا فقر و عقب ماندگی شویم.
مومنی افزود: با همه ادعاهایی که بسیاری از سلطهگران دنیا مطرح میکنند به صراحت اسنادی منتشر میشود و در آن گفته میشود از نقطه عطف ۱۳۹۷ به بعد ابزار تحریم با هدف براندازی ساختار قدرت کنونی طراحی شده، واقعا نفی و انکار این پدیده به ویژگیهایی نیاز دارد که بیان آنها خجالت آور است. اما بسیار متاسف هستم که بگویم بخش قابل اعتنایی از کسانی که در ایران ادعای نخبگی دارند، چنین ادعاهایی کردهاند!
این عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی با تاکید بر اینکه باز کردن باب مشارکت در سرنوشت سیاسی و اقتصادی ایران میتواند باطل السحر همه ناکامیها، فسادها و بحرانها ناکارآمدیهای مختلف در همه عرصههای حیات جمعی باشد، گفت: هر میزان سطح مشارکت حقیقی مردم در سرنوشت خود بالا رود با روند غیر قابل باوری، نااطمینانیها، ناامنیها و بیثباتیها کاهش پیدا میکنند. با تکیه بر داناییهای جمعی بومی مشارکت کنندگان، امکان جایگزین کردن نهادهای کژ کارکرد با نهادهای خوب و با کیفیت فراهم میشود. با این اقدام، توانمندیهای نظام ملی در مهار شوکهای برون زای نامطلوب و انعطاف نظام ملی افزایش پیدا میکند و جامعه به سمت عدالت اجتماعی و دستاوردهای توزیعی بهتر نظم سیاسی اجتماعی اقتصادی حرکت میکند و به این ترتیب توسعه امکانپذیر میشود.
مومنی با تاکید بر اینکه آنچه که توهم است وابستگی متقابل است، اضافه کرد: تنها قدرت چانه زنی کشورها در مورد مسائل حیاتی و راهبردیشان است که تعیین کننده می شود. گزارش گمرک نشان داد که ما با عنوان محصولات دانش بنیان، اقلامی را صادر و وارد میکنیم. بر اساس گزارش گمرک درباره سال ۱۴۰۲ معلوم شده که اقلام صادراتی موسوم به دانش بنیان ما هر تنش ۶۹۰ دلار ارزش داشته در حالی که اقلام وارداتی ما هر تن حدود ۴۵۰۰ دلار ارزش دارد. اهمیت این تفاوت بنیادی در این است که ما باید بفهمیم لفظ دانش بنیان یک مشترک لفظی است. وقتی در شرایطی که فاجعه آمیزترین فشارهای تحریمی را داریم آنچه که وارد میکنیم بیش از ۶ برابر آنچه که صادر میکنیم قیمت دارد، نشان دهنده چیزهای زیادی است که کاملا به این مربوط میشود که ما باید حواسمان را جمع کنیم و به هیچ وجه در دام خود فریبی نیفتیم. واقعیت این است که برای یک کشور به شدت تحت تحریم این معنای بسیار تکاندهندهای دارد.