مهر نوشت: موضوع شیفت‌های کاری و اضافه کاری اجباری نیروهای پرستاری در بیمارستان‌های دولتی و دانشگاهی، با انتقاد شدید پرستاران همراه بوده است. زیرا، تعرفه‌ای که برای یک ساعت اضافه کاری در نظر گرفته شده است، بین ۱۳ تا ۲۰ هزار تومان متغییر است.

۱۳۰ ساعت اضافه کاری برای ۱.۹ میلیون تومان

پرستاران از نرخ‌های پایین اضافه‌کاری که تقریباً اجباری هم هست، انتقاد دارند.

آنها مدعی هستند که پرستاران در هر ماه به اندازه ساعات موظفی خود اضافه کار می‌ایستند اما مبلغ دریافتی بسیار ناچیز است.

یک پرستار در یک ماه، به جای پرستاری که در سیستم وجود ندارد و جای او خالی است، به اندازه تقریباً یک شیفت موظفی کار کرده است، اما اضافه کارش چند ماه بعد، یک میلیون و ۹۰۰ هزار تومان واریز شده است.

اضافه کاری‌های اجباری

یک شیفت کار پرستاری به اندازه ۴ شیفت کار بدون استرس و دغدغه است که کارمندان عهده دار هستند؛ زیرا، کار اداری را نمی‌توان با سختی‌های کار پرستاری مقایسه کرد.

مراقبت از چند بیمار که بعضاً گرفتار بیماری‌های سخت هستند، از عهده یک پرستار بر نمی‌آید؛ اما متأسفانه به دلیل کمبود نیروی پرستاری در بیمارستان‌های کشور، شاهد هستیم که یک پرستار، عهده دار مراقبت از چند بیمار است.

در همین حال، بعضاً شاهد هستیم که همان پرستار برای دو شیفت پشت سر هم نیز قبول مسئولیت کرده است که البته با آسیب‌هایی برای بیمار و پرستار همراه است.

جواد توکلی فعال صنف پرستاری، از تبعیض‌های وزارت بهداشت علیه جامعه پرستاری به شدت گلایه دارد.

وی با اشاره به شیفت‌های اجباری نیروهای پرستاری در بیمارستان‌های دولتی، گفت: وزارت بهداشت به جای اینکه بیایید یک نیروی پرستاری استخدام کند و حداقل ۱۲ میلیون حقوق ماهانه برای او در نظر بگیرد، با نصف این مقدار؛ از پرستاران می‌خواهد در شیفت‌های اجباری بمانند.

توکلی ادامه داد: حالا که وزارت بهداشت توان استخدام نیروی پرستاری را ندارد، حداقل حقوق کامل را در قالب اضافه کاری اجباری به پرستار بدهد. به طوری که هر ۱۵۰ ساعت اضافه کاری، برابر با یک ماه حقوق پرستار است که می‌تواند پرداخت کند. اما، متأسفانه همین رقم را بین چند پرستار برای اضافه کاری اجباری پرداخت می‌کند و این، تبعیض و ظلم آشکار است.

این فعال صنف پرستاری افزود: پرداختی بابت یک ساعت اضافه کاری به پرستار، بین ۱۳ تا ۲۰ هزار تومان است.

بررسی‌ها و نتایج تحقیقات میدانی نشان می‌دهد، هر چقدر شیفت کاری پرستاران افزایش می‌یابد، احتمال خطا در مراقبت‌های پرستاری بیشتر می‌شود و این موضوع علاوه بر افزایش هزینه‌های نظام سلامت کشور، با آسیب‌های فراوانی برای بیماران و پرستاران همراه است.

فرسودگی شغلی

تحلیل جسمی نیروهای پرستاری بر اثر کار زیاد، یکی دیگر از آسیب‌های اضافه کاری‌های اجباری است. به طوری که اغلب پرستاران، قبل از رسیدن به دوران بازنشستگی، سلامت خود را از دست داده و با انواع بیماری‌های جسمی و بعضاً روحی، دست و پنجه نرم می‌کنند.

یکی از مشکلات پرستاری در کشور، شیفت‌های شلوغ و طولانی مدت پرستاران است. ساعت‌ها روی پا ایستادن و سروکار داشتن با بیماران بدحال انرژی فیزیکی زیادی را از پرستاران سلب می‌کند. در طول ساعات شیفت، پرستاران موظف هستند به تعداد زیادی از بیماران رسیدگی کنند، بیماران را جابجا نموده، به تخت یا دستگاه‌های خاص عکسبرداری و…، منتقل کنند که این موارد نیز فرد را متحمل فشار زیاد جسمانی می‌کنند.

کم نیستند پرستارانی که تحت تأثیر همین کارها دچار مشکلات کمر و حتی آسیب‌های نخاعی شده‌اند! از طرف دیگر کشیک‌های شبانه روزی کم خوابی شدیدی برای پرستار به ارمغان می‌آورند. این کم خوابی اثر منفی بر سیستم قلبی عروقی، مغز، چشم، دستگاه گوارش، سیستم ایمنی و تنظیم هورمونی فرد می‌گذارد و تمرکز و احساس خوب را از فرد دریغ می‌کند.

ساعات طولانی کار باعث افزایش مواجهه با خطرات شیمیایی محل کار، عوامل عفونی و مشکلات جسمی، روانی و احساسی می‌شود. سپری کردن ساعات طولانی در کار، زمان لازم برای ورزش و وعده‌های غذایی را از فرد می‌گیرد و استرس مضاعف ناشی از کار و دیسترس های شدید اخلاقی برای پرستار به همراه خواهد داشت.

کمبود پرستار و استثمار وزارت بهداشت

بررسی‌ها و گزارش‌های رسمی نشان می‌دهد که با کمبود حداقل ۱۰۰ هزار نیروی پرستاری در کشور مواجه هستیم و این در حالی است که هر سال بر تعداد بیمارستان‌های جدید افزوده می‌شود که نیازمند کادر پرستاری هستند؛ اما از استخدام و جذب نیروی جدید، خبری نیست. در واقع، وزارت بهداشت به جای اینکه نسبت به استخدام نیروهای جدید اقدام کند، از نیروهای شاغل در حرفه پرستاری می‌خواهد که در چند شیفت مشغول کار باشند و اضافه کاری اجباری برای آنها در نظر می‌گیرد تا خلأ کمبود پرستار، از این طریق جبران شود.

کلام آخر

پرستاری از آن دسته مشاغلی است که فقط با عشق می‌توان آن را معنا کرد. پرستاری یکی از سخت‌ترین و زیان آورترین مشاغل است، مشکلاتی مانند نوبت کاری، حقوق و مزایای کم بسته به حجم کاری، بیمار و استرس روحی، آسیب‌های جسمی ناشی از کار در بیمارستان، استرس ناشی از اهمیت تمرکز در کار و ندیدن زحمات این کار جزو سختی‌های حرفه پرستاری است.

به دلیل کمبود نیروی انسانی، بازنشستگی پیش از موعد پرستاران چندان آسان نیست. در عین حال سختی‌های این حرفه همچنان از چشم مردم و بیماران پنهان مانده است. پرستاری شغلی است که اکثر پرسنل آن خانم هستند و از نظر سختی و حجم کاری اساساً با مشاغل دیگر قابل مقایسه نیست.