محمد علی فیاض بخش - روزنامه اطلاعات: جوّزدگی و عدم تحلیل عوامل در یک ماجرای به ظاهر غیرمتعارف موجب می‌شود که چند چیز مورد غفلت و بلکه هجمه قضاوت قرار گیرد؛ مانند سفر به قطب جنوب و پیامدهای آن؛… و اما غفلت از آن چندچیز:
۱- اگر فرد مزبور از سر شایستگی و صلاحیت‌سنجیِ قبلی بر یک مصدر مسئولیتی نشسته، دیگر چه ارتباطی به احدی دارد که در تعطیلاتش به قطب سفر کرده یا خط استوا؟ یا قله‌ی قاف یا جابلسا؟- البته در صورتی که از کیسه خلیفه خرج اهل بیت نکرده‌باشد-…و اگر از ابتدا بر اساس رفاقت و رانت بر آن مسند تکیه زده؛ خواه تمام تعطیلات در مسجد جامع شهر معتکف بوده یا خیمه و اتراق در پارک محله زده باشد از ناداری؛ از اول بی‌جا منصوب شده و نابجا خود بر آن کرسی نشسته.
۲- عجب اهمال و تساهلی در این سالیان سال در مورد بریز و بپاش‌های بعضی حضرات صورت گرفته و چه برخوردهای مؤمنانه‌ای(!) با آن‌ها شده، که وقتی یک مواجهه عدالت‌مدارانه، آن هم در ظاهر کار، با فردی می‌شود، انگار فتح خیبری شده!؛ نه عزیزان! فتح خیبر را در برکندنِ درِ قلعه‌ای به کار اندازید، که ۴۰درصد ساکنانش بنا بر آمارهای خودتان زیر خط فقرند- که بیش مباد-!
۳- بر اساس عبارت معروفِ «گر حکم شود که مست گیرند…»، لطفا تا اطلاع ثانوی، جناح‌های رقیب، تصاویر سفرهای نوروزی و تفریحی، بلکه حتی تصاویر سفرهای کاری و مأموریتی یکدیگر را منتشر نکنند؛ چرا که این عملِ بسیار نادر که از یک رئیس‌جمهور سر زد، خدای ناخواسته(!) اگر رویّه شود، دیگر سنگ بر سنگ بند نخواهد شد؛ از بس که باید هر روز حکم به عزل فرد یا افرادی بدهند؛ کار ملک و ملّت می‌خوابد و خدا را خوش نمی‌آید!
۴- تا زمانی که هرچیز و هرکس در جای خود نباشد و به اقتضای صلاحیت و بَلَدی به کار گمارده نشود، هم سفرهای قطبی تکرار خواهد شد و هم جبهه‌بندی‌های دوقطبی. نیز رفتارهایی از قبیل آنچه رئیس جمهور انجام داد، ولو از سر صداقت و عدالت، مادام که همگانی نشود و دامن همه سفرکردگان(!) را نگیرد، نمایشی گذرا جلوه خواهد کرد.
