صنعت هوانوردی نظامی در آستانه تحولی چشمگیر قرار دارد. در یک سو، F-۳۵ Lightning II ساخت لاکهید مارتین قرار دارد که هم اکنون به عنوان جنگنده چندمنظوره نسل پنجم در خدمت نیروهای هوایی کشورهای مختلف است. این جنگنده با قابلیت‌های گسترده در مأموریت‌های برتری هوایی، حمله به اهداف زمینی و جنگ الکترونیک، تحولی در توانایی‌های عملیاتی ایجاد کرده است. F-۳۵ در سه مدل اصلی توسعه یافته که هر کدام برای نیازهای خاص نیروی هوایی، تفنگداران دریایی و نیروی دریایی آمریکا طراحی شده‌اند. سیستم‌های پیشرفته سنسوری و قابلیت کاهش شناسایی راداری، این جنگنده را به یکی از پیشرفته‌ترین نمونه‌های حال حاضر تبدیل کرده است.

در مقابل، F-۴۷ بوئینگ به عنوان جنگنده نسل ششم در حال توسعه است که هدف اصلی آن بازتعریف مفهوم برتری هوایی در محیط‌های کاملاً دفاعی است. این جنگنده که تحت برنامه NGAD (برتری هوایی نسل بعدی) توسعه می‌یابد، قرار است جایگزین F-۲۲ رپتور شود. F-۴۷ از فناوری‌های پیشرفته‌تری در کاهش شناسایی راداری بهره می‌برد و سیستم‌های محرکه جدید آن، عملکرد بهتری در سرعت و برد عملیاتی ارائه می‌دهد. یکی از ویژگی‌های منحصر به فرد این جنگنده، قابلیت همکاری با پهپادهای جنگی همراه (CCA) است که تحولی در تاکتیک‌های نبرد هوایی ایجاد خواهد کرد.

از نظر فنی، F-۴۷ انتظار می‌رود در تمامی شاخص‌های عملکردی از F-۳۵ پیشی بگیرد. سیستم‌های الکترونیکی پیشرفته‌تر، قابلیت‌های جنگ الکترونیک گسترده‌تر و توانایی عملیاتی در محیط‌های کاملاً دفاعی، از مزیت‌های کلیدی این جنگنده محسوب می‌شوند. در حالی که F-۳۵ به عنوان یک جنگنده چندمنظوره در مأموریت‌های متنوعی استفاده می‌شود، F-۴۷ عمدتاً برای برتری هوایی و نفوذ به حریم هوایی دفاعی طراحی شده است.

کارشناسان نظامی پیش‌بینی می‌کنند این دو جنگنده در دهه‌های آینده به صورت مکمل یکدیگر عمل خواهند کرد. F-۳۵ با قابلیت‌های گسترده عملیاتی خود همچنان به عنوان ستون فقرات نیروهای هوایی آمریکا باقی خواهد ماند، در حالی که F-۴۷ استانداردهای جدیدی در برتری هوایی تعیین خواهد کرد.