کیهان آنلاین نوشت: در آغاز سرمای زمستانی، برق خانه های ۱/۵ میلیون نفر قطع، و تامین گاز با مشکل روبرو شده است. بیش از ۲۷ هزار هکتار زمین در حال سوختن است.

آتش‌ به گران‌قیمت‌ترین ساختمان‌های آمریکا در بورلی هیلز، هالیوود و بلوار سان‌ست سرایت کرده که متوسط قیمت آنها ۲ میلیون دلار است. ده ها هزار خانه تخریب شده است. بیش از ۱۸۰ هزار نفر خانه‌های خود را تخلیه کرده و همزمان، سارقان دست به کار شده اند.

انتشار تصاویر آتش‌نشان‌هایی که برای خاموش‌کردن آتش از  کیف دستی، مخروط‌های ترافیکی و سطل‌ آب استفاده می کنند، انتقادها را تشدید کرده است. کالیفرنیا ثروتمندترین ایالت آمریکاست، اما آتش‌نشانهای آن، فاقد امکانات اولیه اطفای حریق هستند. ریک کروسو، سرمایه‌دار آمریکایی به فاکس نیوز گفت: لس‌آنجلس برای خاموش کردن آتش، آب ندارد چرا که مدیران، مخازن آب را پر نکردند.

ترامپ می گوید: فرماندار کالیفرنیا باید استعفا کند. کمبود آب برای آتش‌نشانی یک فاجعهٔ تمام‌عیار است. یکی از بهترین و زیباترین مناطق ایالات متحده در حال نابود شدن است.

گوین نیوسام، فرماندار هم پاسخ داده: مردم، درحال فرار هستند وجانشان را از دست می دهند. مدرسه‌ها از بین رفته. خانواده‌ها از بین‌رفتند و ترامپ  به‌جای نگرانی برای جان مردم، به‌فکر بازی سیاسی خود است.

اوضاع جهنمی اعیان نشین ترین مناطق، سند دیگری درباره "فرسودگی آمریکا" است. این تعبیر، سالهاست از سوی مقامات آمریکایی تکرار می شود اما در عین حال، اجازه ندارند از هزینه های گزاف مداخله جویی در دنیا و به ویژه برای رژیم صهیونیستی دست بکشند.

آمریکا در همین یکی دو سال گذشته، چند ده میلیارد دلار را هزینه حمایت از جنایات جنگی و نسل کشی اسرائیل در غزه کرد و حال آن که می شد صرف پیشگیری از بحران های اقتصادی و بلایای طبیعی کند.

توماس فریدمن تحلیلگر نیویورک تایمز آبان ۱۳۹۱ به روزنامه ملیت ‌ترکیه گفته بود: "ما دیگر حتی به اندازه یک بند انگشت، توان مداخله نظامی در بحران‌هایی مانند سوریه نداریم. آمریکا وارد دوره‌ای شده که باید کمی ‌هم به مشکلات داخلی خود بپردازد. اکنون بیت لحم پنسیلوانیا برای ما مهم‌تر از بیت ‌لحم خاورمیانه است. مردم آمریکا برای خدمات کمتر بهای بیشتری می‌پردازند و بیش از هر دوره‌ای می‌پرسند که نیروهای ما در فلان منطقه جهان چه می‌کنند؟ ".

نانسی پلوسی، رئیس وقت مجلس نمایندگان هم تیر ماه ۱۴۰۰ هشدار داد: "زیر ساخت ها، جاده ها، پل ها و شبکه آب ما رو به زوال است. شبکه برق دربرابر قطعی ها، آسیب پذیر است". 

پس از وی، جو بایدن رئیس‌جمهور بود که در ویسکانسین گفت: "ما در رابطه با موضوعات زیادی دچار شکاف هستیم. (با اشاره به خرابی وسیع زیر ساخت‌ ها) از هر ۵ مایل بزرگراه و جاده در آمریکا، یک مایل آن در وضع بد قرار دارد. البته وضع برخی از ایالت‌ها به مراتب از این هم بدتر است.

از ساخت حدود ۵۰ درصد از پل‌های ما بیش از ۵۰ سال گذشته است. از نظر مهندسان بیش از هزار پل در ویسکانسین دچار مشکلات ساختاری هستند. تنها هزار پل در ویسکانسین این وضع را دارند.
حالا ببینید که در سراسر کشور وضع چگونه است. بیشتر پل‌های آمریکا به تعمیر و بازسازی نیاز دارند. عبور کامیون از روی بیش از ۶۰۰ پل در ویسکانسین ممنوع است.

برای مثال به میلواکی توجه کنید. آب این شهر به سرب آلوده است که می‌ تواند آسیب‌های زیادی به سلامتی افراد وارد کند. آب ۱۰ میلیون خانه در آمریکا به سرب آلوده است.  آب ۴۰۰ هزار مدرسه در معرض خطر آلودگی به سرب قرار دارند".

دونالد ‌ترامپ هم، پنج سال قبل، تبلیغات انتخاباتی را با انگشت گذاشتن بر حجم خرابی و خسارات در دولت های بوش و اوباما آغاز کرد و پس از پیروزی در  انتخابات به ABC NEWS گفت: "ایالات متحده در حال فرو پاشیدن است. ما هزینه ساخت یک مدرسه در بروکلین یا لس‌آنجلس را نداریم. شیکاگو مانند افغانستان شده و هر چند روز یکبار شماری از مردم هدف گلوله قرار می‌گیرند. می‌خواهم مطمئن شوم در دوره من هیچ کس در خیابان‌های ما به خاطر بیمه و فقر نخواهد مرد.

پل‌های ما ویران شده‌اند. ما پول ساخت یک مدرسه را نداریم. سیاستمداران ما برای مدتی طولانی، مردم را مأیوس کرده‌اند. با ۶ تریلیون دلاری که در جنگ خاورمیانه  هزینه کرده‌ایم، می‌توانستیم کشور را دو بار بازسازی کنیم. به وضع جاده‌ها، پل‌ها، تونل‌ها و فرودگاه‌هانگاه کنید که شبیه مکان‌های فرسوده و از رده خارج است".