رئیس‌جمهور مسعود پزشکیان با اشاره به مشکل کمبود آب و نابرابری منابع و مصارف در تهران، پیشنهاد داد که پایتخت به یک شهر در کنار دریا منتقل شود. او تأکید کرد که این تغییر می‌تواند به حل مشکلات ملی کمک کند.

روزنامه هم‌میهن در همین ارتباط  نوشت: تمرکز بالای جمعیت در یک نکته به صورت بالقوه خطرناک است؛ به‌ویژه در کشوری که حدود سه‌چهارم از شهرهای بزرگش در معرض خطر مستقیم زمین‌لرزه‌های بزرگ است.

خشکسالی و بحران آب و آسیب‌پذیری بالا هم مزید بر علت است و بنابراین برای کم کردن ریسک از کلانشهرها، از کارهای مهمی که در ایران لازم است انجام شود انتقال پایتخت و تمرکززدایی از تمام شهرهای پرجمعیت و مدیریت ریسک سوانح در کلانشهرهای موجود است.  

مدیریت ریسک سوانح در کلانشهرها اکنون در دنیا یک حوزه میان‌رشته‌ای در حال توسعه سریع است که به دنبال تصمیم‌گیری عمومی در مورد ایمنی و پایداری بزرگترین مراکز شهری در مواجهه با تهدیدات محیط‌زیستی از سیل، طوفان، زلزله، آتش‌سوزی و بیماری‌های همه‌گیر گرفته تا مخاطرات چندگانه ناشی از تغییرات اقلیمی است. این یک حوزه تخصصی جدید، رقابتی و نوآورانه است که از پژوهش در سه حوزه جداگانه اما با هم‌پوشانی استفاده می‌کند: مخاطرات و سوانح، کلانشهرها، و حکمرانی. 

در اواخر قرن بیستم، هر یک از این زمینه‌ها دستخوش تغییرات اساسی شد و فرصت‌های جدیدی ایجاد شد.

ابتدا، نقش انسان در ریسک سوانح برجسته شد و توجه بیشتر به انسان به عنوان عوامل ایجاد ریسک و فراهم کردن زمینه برای ورودی‌های علوم اجتماعی و انسانی افزایش یافت.

دوم، اندازه، پیچیدگی، و برجستگی سیاسی-اقتصادی شهرهای بسیار بزرگ بر اساس تجربیات سوانح مهمی مانند زلزله هائیتی ۲۰۲۰ مطرح شد که منجر به تشخیص این موضوع ‌شد که همچنین مکان‌هایی با مخاطرات بی‌سابقه به عنوان شهرهای فقیر با سرعت زیاد و البته شهرهای پرمخاطره ولی مرفه با سرعت کمتر در حال رشدند.

سوم، مفهوم تصمیم‌گیری کلان فراتر سطح اقدامات دولت‌ها گسترش یافته و مشارکت‌های طیف وسیعی از گروه‌های غیردولتی را که قبلاً نقش برجسته‌ای در امورعمومی ایفا نکرده بودند، دربر گرفت. حداقل سه مفهوم جدید از مدیریت ریسک سوانح کلانشهر از این تحولات پدیدار شد: حکمرانی ریسک محور تطبیقی، حکمرانی شهر هوشمند و حکمرانی زیبایی‌شناختی.  

حکمرانی ریسک‌محور تطبیقی ​​بر ظرفیت‌های جوامع در معرض خطر برای تطبیق مداوم با عدم قطعیت‌های در حال تغییر و پویا در جمعیت‌های انسانی و محیط‌زیست آینده متمرکز است. این نوع حکمرانی یادگیری محور، مشارکتی و هوشمند است.  حکمرانی شهر هوشمند به دنبال بهره‌برداری از قابلیت‌های فناوری‌های اطلاعات و ارتباطات جدید و نهادهای انسانی مرتبط با آن‌ها برای کارهای خودکار پیش‌بینی و هشدار و پاسخ به ریسک است.  

با این حال، به نظر می‌رسد برخی از نسخه‌های حاکمیت ریسک تطبیقی، کاندیدای اصلی برای پذیرش گسترده‌تر باشد، تا حد زیادی به این دلیل که نیاز به سازگاری مداوم با چالش‌های جدید را با تغییر محیط‌ها و جوامع تشخیص می‌دهد.