به گزارش اطلاعات آنلاین، طی جلسه‌ای با گروه تحلیل برنامه اکتشاف مریخ، یکی از نیروهای داخلی ناسا به پشتیبانی از ماموریت‌های مریخ، از طرح اسپیس ایکس ایلان ماسک، برای استقرار ماهواره‌های استارلینک در اطراف سیاره سرخ برای ایجاد مارس لینک "Marslink" حمایت کرد.
وجود یک لایه ضخیم از ماهواره‌ها در اطراف مریخ مطمئناً انتقال را آسان‌تر می‌کند، زیرا باعث می‌شود که اهداف ارتباطی بزرگ‌تر از خود سیاره باشد و احتمالاً در صورت لزوم ارتباطات درون مریخ را سرعت می‌بخشد.
اما به گفته محققان احتمالاً ارتباط بین زمین و مریخ را به وضوح تسریع نمی‌کند، حداقل نه به اندازه‌ای که ایلان می‌خواهد، زیرا مریخ واقعاً خیلی دور است.
طرح احداث مارس لینک شامل «ماهواره‌های متعددی از اسپیس ایکس است که در مدار مریخ قرار می‌گیرند تا دید کامل و قابلیت همکاری برای دارایی‌های زمینی و مداری را فراهم کنند» و توانایی «بیش از نیاز» ناسا برای انتقال ۴ مگابیت در ثانیه را تحقق بخشند.
اما برای در نظر گرفتن واقعیت علمی باید برخی نکات لحاظ شود.
به عنوان مرجع، متوسط اتصال اینترنت شما در ایالات متحده حدود ۲۵۰ مگابیت در ثانیه است، و برای پخش ویدئو قابل اعتماد به سرعت ۱۰۰ مگابیت در ثانیه نیاز دارید.
هفته گذشته ایلان ماسک در یکی از بیش از ۱۰۰ توئیت روزانه خود گفت: «این فقط یک قدم اولیه بسیار اساسی است. زمین و مریخ در نهایت به اتصال بیش از پتابیت/ثانیه نیاز خواهند داشت.
لازم به ذکر است سرعت‌های پتابیت/ثانیه در حال حاضر تنها از نظر تئوری با کابل‌های فیبر نوری امکان‌پذیر است و ما قطعاً زمین را به مریخ با اینترنت فیبر متصل نمی‌کنیم.
مریخ در یک مدار به دور خورشید یا با همان سرعت زمین حرکت نمی‌کند.
در نزدیکترین حالت، مریخ تنها ۳۴ میلیون مایل دورتر است، یعنی تقریباً نیمی از فاصله زمین تا خورشید.
هنگامی که مریخ در مدار خود مقابل زمین قرار می‌گیرد و خورشید بین آنها قرار دارد، این فاصله به بیش از ۲۵۰ میلیون مایل افزایش می یابد.
اگر می‌توانید با سرعت نور ارتباط برقرار کنید، همانطور که بسیاری از ارسال‌های ماهواره‌ای مبتنی بر لیزر می‌توانند، سرعتی که می‌توانید با آن هر چیزی را بارگیری کنید همچنان به سرعت نور بستگی دارد.
این ۲۵۰ میلیون مایل ۲۲ دقیقه و ۲۲ ثانیه طول می‌کشد تا نور (یا اطلاعات) طی شود.
سرعت پتابیت/ثانیه بین مریخ و زمین غیرممکن است تا زمانی که ما سفری سریعتر از نور ایجاد کنیم، که می‌دانید، بر اساس درک فعلی ما از فیزیک امکان‌پذیر نیست.
ایلان ماسک، مجدداً در توییتر، پیشنهاد کرد که Starlink قابلیت ایجاد چنین سرعتی را دارد و پیشنهاد "پل داده" برای پرش داده‌ها از یک ماهواره به ماهواره دیگر در امتداد یک سیستم رله را عنوان کرد. یکی از پیروان حتی یک "وب از ماهواره‌ها در اطراف خورشید" را پیشنهاد کرد تا مردم را در فضا و سایر سیارات به اینترنت زمین متصل نگه دارد.
ماسک ادعا می‌کند: «یک زنجیره طولانی از نسل آینده ماهواره‌های Starlink اصلاح‌شده بین ۱ تا ۱.۵ واحد نجومی این کار را انجام می‌دهد.
اگر نمی دانید، یک AU (واحد نجومی) ۹۳ میلیون مایل یا میانگین فاصله بین زمین و خورشید است. مشکل اینجاست. پرش ماهواره سرعت برقراری ارتباط با یک سیاره دور را کاهش نمی‌دهد.
فضا همچنان فضاست، سرعت نور همچنان سرعت نور است، و فاصله کمتر نمی‌شود زیرا چند ماهواره بین اینجا و آنجا قرار می‌دهید.
این امکان وجود دارد که پرش از ماهواره به ماهواره بتواند حجم انتقال داده را افزایش دهد، اما به هیچ وجه زمان تاخیر بین مریخ و زمین را کاهش نخواهد داد.
در واقع، پرش از ماهواره ای به ماهواره دیگر در واقع زمان پردازش را افزایش می‌دهد و کل کار را کندتر می‌کند.
ایلان ماسک کسی است که سریعتر از نور و درهم تنیدگی کوانتومی را می شکند؟ در اینجاست که باید به صراحت گفت شک داریم چنین چیزی امکان پذیر شود.
اسپیس ایکس قرار است پنج موشک بدون سرنشین را در سال ۲۰۲۶ راهی مریخ کند، و ایلان می‌گوید مردم تا سال ۲۰۲۸ به مریخ خواهند رفت. باز هم، ما شک داریم که چنین شود!
