روزنامه جوان نوشت: زنی در دانشگاه واحد علوم و تحقیقات جامه از تن درمی‌آورد و در محوطه این دانشگاه راه می‌رود؛ رفتاری هیستریک که بلافاصله ضدانقلاب سعی کرد آن را اقدامی معترضانه تعبیر و مصادره به مطلوب کند.
روایت‌ها از چگونگی بروز چنین رفتاری حاکی از یک عقبه شخصی دارد؛ خانواده‌ای ازهم‌گسیخته که مهر طلاق روی آن خورده و با مشکلاتی از این دست همراه است که باید بیشتر مورد بررسی قرار گیرد، اما اینکه ضدانقلاب سعی دارد «برهنه‌شدن»را حرکت اعتراضی سیاسی توصیف کند، یک مسئله قابل تأمل است که نه تنها با فرهنگ ایرانی در همه ادوار تاریخ منافات دارد بلکه در جهان نیز چندان امری پذیرفته‌شده نیست!
برهنگی بیشتر در بخش‌های رادیکال و تند و پیش‌پاافتاده فمینیستی آن هم در کشورهای دست‌چندم اروپایی مانند اوکراین یک روال اعتراضی محسوب می‌شود که حتی در غرب نیز موضوعی مورد پذیرش نیست و نسبت به آن انتقادات زیادی وجود دارد چراکه برهنگی بیشتر نشان از زوال انسانی، رفتاری بدوی و پیشاتمدنی بشر دارد که در ذهن هر فردی در جهان امری غیرطبیعی تلقی می‌شود.
این نوع تحرکات فمینیستی در خود رویکرد این جماعت نیز حرکتی سطح پایین تلقی می‌شود که بیشتر از آنکه جایگاه و وزن اجتماعی زنان را ارتقا دهد، باعث فرومایگی و تنزل این جایگاه می‌شود.
اینکه ضدانقلاب در یک حرکت ضدفرهنگی و غیراخلاقی سعی دارد برهنگی را به ابزاری اعتراضی تبدیل کند، نشان‌دهنده وجود دستورالعمل بالاتری از معاندان یعنی کشورهای غربی برای استحاله فرهنگی و ایجاد فساد اخلاقی در بطن جامعه است، چه اینکه در بخشی از اردوگاه چندپاره ضدانقلاب که با شعار «زن، زندگی، آزادی» خود را تعریف می‌کند و در ذیل آشوب‌های سال ۱۴۰۱ سعی کرد خود را پررنگ و با آن موج‌سواری کند، برهنگی با همان نوع و نسخه شیوه رادیکالی فمینیستی اجرا شد.
گام اولیه این تحرکات مبتذل را پیش‌ترها «گلشیفته فراهانی» به عنوان یک سلبریتی برداشت تا برهنگی را الگوسازی کند. حضور وی در آثار دست‌چندم غربی که ابتذال جنسی در آن مشهود است، در ادامه پروژه ترویج و عادی‌سازی فساد اخلاقی صورت می‌پذیرد که همچنان ادامه دارد.
در ادامه، این تحرکات از سوی برخی زنان ضدانقلاب پیگیری شد و یکی از تحرکات معروف آن نیمه‌عریان‌شدن زنی در آمستردام هلند در بحبوحه سال ۱۴۰۱ بود که با وقاحت خاصی از جمعیت می‌خواست به اندام او نگاه کنند؛ فردی که امروز در میان ضدانقلاب به یک هرزه سیاسی معروف است.
وی در ایران سعی کرده بود خود را در میان بخشی از دخترانی که روسری‌های خود را روی چوب آویزان می‌کردند، جای دهد تا از این زمینه برای اقامت گرفتن در کشورهای خارجی به عنوان زندانی سیاسی راهش را هموار کند، اما این عنصر معلوم‌الحال که نه زندانی و نه حتی بازداشت شده بود، راه تندتری را برای اخذ اقامت و جلب نظر کشورهای غربی برداشت و در آمستردام هلند یک نمایش مبتذلانه به راه انداخت؛ موضوعی که در میان خود ضدانقلاب نیز به شدت مورد اعتراض قرار گرفت.
به ابتذال کشیدن اعتراضات برای بیشتر دیده‌شدن بعدها بازهم اتفاق افتاد و دو تن از زنان ضدانقلاب حتی با همان روش نیمه‌برهنه‌شدن طی انتخابات ۱۴۰۰ در مقابل یکی از کنسولگری‌های ایران در برلین حاضر و بلافاصله از سوی پلیس آلمان بازداشت شدند. این موضوع حتی در میان خود ضدانقلاب نیز بازتابی نیافت.
همین روند اخیراً در شبکه‌های اجتماعی ایکس اتفاق افتاد؛ ضدانقلاب سعی کرد با ایجاد یک موج فیک برخی دختران را ترغیب به نیمه‌برهنه‌شدن در فضای مجازی کند.
