به گزارش «اطلاعات آنلاین»، دامنه اختلافات رژیم صهیونیستی با سازمان ملل ابعاد گسترده تری به خود گرفته است. در روزهای اخیر نظامیان صهیونیست به نیروهای حافظ صلح سازمان ملل در جنوب لبنان حمله کرده‌اند، نیروهایی که با نام اختصاری «یونیفل» شناخته شده و از سال ۱۹۷۸ در این منطقه حضور دارند. در این حملات، دست‌کم پنج نیروی یونیفل مجروح شده‌اند.
پیش از این نیز بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر رژیم صهیونیستی در سخنرانی خود در مجمع عمومی سازمان ملل متحد، این نهاد را «حقیر»، «خانه تاریکی‌ها» و محل تجمع عقاید «یهودستیزانه» توصیف کرد.
سفیر رژیم صهیونیستی در سازمان ملل نیز در مجمع عمومی یک نسخه از منشور ملل متحد را پاره کرد و گفت مقر این سازمان در نیویورک باید نابود شود.
«یسرائیل کاتس» وزیر امور خارجه رژیم صهیونیستی هم در اوایل ماه میلادی جاری «آنتونیو گوترش» دبیرکل سازمان ملل را یک «عنصر نامطلوب» نامید و گفت از ورود وی به اراضی اشغالی جلوگیری خواهد شد.
مهدی حسن تحلیلگر انگلیسی در مقاله‌ای در گاردین با اشاره به نقش کلیدی سازمان ملل متحد در شکل‌گیری و به رسمیت شناخته شدن رژیم جعلی صهیونیستی، نوشت: چرا به اسرائیل اجازه داده‌اند که هنوز هم عضو سازمان ملل متحد باشد؟ چرا از نهادی که دائماً به آن حمله کرده و آن را تضعیف می‌کند، اخراج نمی‌شود؟
در همین حال، بررسی تاریخی نشان می دهد که روزنامه اطلاعات در تاریخ ۲۹ مهرماه ۱۳۵۰ با انتقاد از سیاست های اسرائیل نوشت که این رژیم قطعنامه های سازمان ملل را اجرایی نمی کند.
این روزنامه نوشت: محافل اجتماعی شوروی پیشنهاد ایران را در این مورد که خاور میانه نزدیک منطقه غیر هسته ای اعلام شود با رضایت استقبال کردند. نزدیکی نظریات اتحاد شوروی و ایران درباره اوضاع خاورمیانه نزدیک نیز جلب توجه می کند. روسای هیات های نمایندگی هر دو کشور در اظهارات خود تاکید کرده اند که علت عمده فقدان پیشرفت در حل مناقشه اعراب و اسرائیل سیاست ماجراجویانه و استیلاگرانه اسرائیل است که حاضر نیست از تصمیمات سازمان ملل تبعیت کند.
دو کشور توافق دارند که مسئله خاور نزدیک باید ابر اساس قطعنامه نوامبر ۱۹۶۷ شورای امنیت حل شود. دو کشور در محکوم ساختن استعمار همبستگی دارند. برای ایران این مسئله دارای اهمیت زیادی است. حقیقت این است که در مجاورت ایران در منطقه خلیج فارس هنوز پایگاه های خطرناک استعمار قرار دارد و علاوه بر این حقایق نشان می دهد، امپریالیست های انگلیسی مایل هستند در آینده تسلط استعماری خود را از این منطقه به وسیله به اصطلاح قراد داد های دوستی و همکاری که به شیخ نشین های خلیج فارس تحمیل شده است برای همیشه حفظ و نگاهداری کنند و ارتش و سایر تاسیسات آنها را تحت نظارت داشته باشند. ایران که مردم آن مانند ملل دیگر این منطقه علاقمند هستند که امور داخلی خلیج فارس بدون مداخلة استعمارگران آن سوی اقیانوس حل و فصل شود، بی اختیار نسبت به این وضع ابراز نگرانی می نمایند. نکته دیگر از نطق رئیس هیئت نمایندگی ایران در اجلاسیه مجمع عمومی؛ آنجا که گفت باید استعمار با تمام اشکال و پدیده هایش بر روی زمین محو گردد با تایید محافل اجتماعی شوروی روبرو شد. نزدیکی نظریات شوروی و ایران در مسائل مهم بین المللی نشان دهنده این مطلب است که امکانات خوبی برای همکاری سیاسی بین کشورهایمان در مقیاس بین المللی وجود دارد. هیچ شک نیست که این همکاری کمک بزرگی در راه تحکیم صلح در خاورمیانه و سراسر جهان خواهد کرد. اتحاد شوروی آماده چنین همکاری است.
