حسین ابراهیمی ، عضو جامعه روحانیت مبارز در گفتگو با «اطلاعات آنلاین» با اشاره به سفر مسعود پزشکیان به کشور عراق اظهار داشت: دولت چهاردهم برای اولین مأموریت خارج از کشور رییس جمهور عراق را انتخاب کرد که باید گفت، این انتخاب، انتخابی هوشمندانه بود. به هرحال عراقی‌ها در کنار اینکه همسایه‌ای مهم برای ما به شمار می‌روند، با ایرانی‌ها اشتراک دینی و مذهبی دارند. همچنین به خاطر موقعیت استراتژیکی که عراق در خاورمیانه دارد رابطه با این کشور می‌تواند در مناسبات منطقه‌ای هم تأثیرگذاری قابل توجهی داشته باشد. امیدوارم پزشکیان بتواند به دست آوردهای ارزشمندی در این سفر برسد.
این فعال سیاسی اصولگرا گفت. ویژگی بارز دولت چهاردهم چیزی جز این نیست که از همان روزهای منتهی به روز رأی گیری مشخص بود که از دعواهای داخلی و دمیدن به اختلاف پرهیز می کند. خوشبختانه با شروع رسمی فعالیت دولت پزشکیان همه دستگاهای نظام از جمله مجلس، قوه قضاییه و ... بنا را بر همراهی با قوه مجریه گذاشته اند تا شعار مهم وفاق ملی عینیت پیدا کند. بنابراین حاصل این فضای همدلی حتماً تحقق کارآمدی خواهد یود. در واقع افزایش اطمینان خاطر عمومی برای اصلاح و کاهش مشکلات نتیجه همین شرایط خوبی است که بعد از انتخابات ریاست جمهوری به وجود آمده است.
او افزود. واقعیت موجود و غیر قابل انکار این است که در چند سال اخیر اتفاقاتی افتاد که موجب نارضایتی مردم و افکارعمومی در جامعه شد، به طوریکه انتخابات برگزار شده در این سال‌ها کمترین میزان مشارکت را به خود دید که این زنگ خطری جدی برای کل نظام بود. اما خوشبختانه در حال حاضر شرایط خوبی به وجود آمده است. البته به این شرط که در نظام مدیریتی حواس همه به قدری جمع باشد که حتی قدمی هرچند کوچک در خارج از محدوده عقل و منطق برداشته نشود. پس می‌توان اینطور گفت که دولت ، مجلس و ... اجازه کمترین کوتاهی و اهمال را ندارند و باید همه تلاش خود را به کار بگیرند تا با رویکردی منطقی امور را نوعی اداره کنند که نه تنها امید عمومی کمرنگ نشود، بلکه روز به روز بیشتر به ابن باور برسیم که کاهش مشکلات و رفع دغدغه امری محتمل است.
وی تصریح کرد: مردم ایران مردمانی صبور و میهن دوست هستند. کافی است مسوولان تلاش خود را برای آرامش آنها نشان بدهند که در این صورت اگر بخشی از مشکلات هم رفع نشوند، از دولت ناراضی نمی‌شوند و کمبودها را به حساب شرایط می‌گذارند. اما اگر مدیریت کشور توأم با کار نابلدی و بی‌توجهی به اوضاع اقشار مختلف جامعه باشد، آن وقت است که بی‌اعتمادی اوج می‌گیرد و اگر خدای ناکرده این حالت خودنمایی کند، هر چقدر کار و تلاش صورت بگیرد، بی‌فایده خواهد یود و گرفتاری‌ها ماندگار خواهند شد. پس دستگاهای مختلف باید که فعالیتی صادقانه و مجدانه داشته باشند تا همه برنامه‌های تعیین شده به خیر و خوشی به سرانجام برسد.
