محمدسعید احدیان در سرمقاله روزنامه خراسان نوشت: به عنوان کسی که در گذشته سال‌ها کار تربیتی در مدارس کرده‌ام، معتقدم این مصوبه حکم پایان پرورش و فعالیت تربیتی در مقطع دوم متوسطه محسوب می شود و ما با تصمیم شورای عالی انقلاب فرهنگی، یکی از مهم‌ترین زمان‌ها را به منظور کار پرورشی برای دانش‌آموزان از دست می دهیم. اجازه دهید برای توضیح بیشتر کمی به عقب برگردیم؛ در مقطعی که نظام قدیم آموزش و پرورش واحدی نبود و مقطع دبیرستان هنوز پیش دانشگاهی نداشت (۵سال دبستان، ۳سال راهنمایی و ۴سال دبیرستان) ما برای فعالیت های پرورشی ۳ سال فرصت داشتیم و سال چهارم دبیرستان دانش آموزان متمرکز بر کنکور می‌شدند؛ اما تغییر نظام آموزشی و تشکیل نظام ترمی واحدی و بعد سالی واحدی و همچنین ایجاد یک سال به عنوان پیش‌دانشگاهی و کاهش مقطع متوسطه عملاً باعث شد که دغدغه کنکور در دو سال آخر افزایش یابد و برای فعالیت تربیتی فقط ۲ سال باقی بماند و امکان هرگونه فعالیت فوق‌برنامه برای سال آخر دبیرستان و سال پیش دانشگاهی امکان‌پذیر نبود.
این اشکال در سطحی بسیار بالاتر برای سه سال مقطع دوم متوسطه اتفاق خواهد افتاد؛ هنگامی که دانش‌آموزان، والدین آن‌ها و در نتیجه مدیران مدرسه‌ای ببینند که تمام دروس سه سال در سرنوشت شغلی و آینده زندگی دانش آموز نقش بسیار پررنگی دارد، به گونه‌ای که حتی ۲۵ صدم نمره می‌تواند رتبه فرد را چندهزار نفر جابه‌جا کند، تمام سه سال مدرسه متمرکز بر تقویت درسی بچه ها می‌شود و هر فعالیت فوق برنامه مورد اعتراض دانش‌آموزان و اولیای آن ها قرار می‌گیرد به گونه‌ای که حتی اگر مدیران مدرسه هم بخواهند فعالیت تربیتی داشته باشند، امکانش را نخواهند داشت چه برسد که مدیران مدرسه در رقابت قبولی کنکور خود بر طبل ایجاد دغدغه آموزشی بیشتر از خانواده ها می‌کوبند. آثار این تصمیم غلط همین امسال که سال ابتدایی بوده، مشهود است و سال به سال بر این تغییر ساختاری افزوده خواهد شد.
پرورش زدایی از ساختار آموزش و پرورش با تغییر نظام آموزشی توسط آقای دکتر نجفی شروع شد و از آن سال تغییرات نظام آموزشی بی‌توجه به حوزه پرورش و آثاری که این تصمیمات بر پرورش می‌گذارد، همچنان ادامه دارد و با هر تصمیمی فرایند پرورش زدایی از آموزش و پرورش بیشتر تکمیل می‌شود که تصمیم متولی اصلی حوزه فرهنگ در کشور یعنی شورای عالی انقلاب فرهنگی حکم پایان پرورش در مقطع دبیرستان محسوب می‌شود.
تاثیر ساختار نظام آموزشی بر پرورش امری کاملا بدیهی است اما متاسفانه تنها موضوعی که در بررسی تغییرات نظام آموزشی مورد توجه قرار نمی‌گیرد، پیوست اصلاح نظام آموزشی است. فقط کافی است مباحثات موافقان و مخالفان در تغییرات نظام آموزشی از جمله تصمیم اخیر شورای عالی انقلاب فرهنگی را مرور کنید، تا ببینید تنها موضوعی که درباره آن صحبت نمی شود، تاثیرات پرورشی این تصمیمات مهم است. سال هاست که پرورش در نام وزارت آموزش و پرورش در حال تبدیل شدن به نامی زینتی است اما این که شورای عالی انقلاب فرهنگی که باید دغدغه اصلی اش پرورش باشد، تصمیمی چنین ضدفرهنگی بگیرد، فاجعه‌ای است که جای هیچ توجیهی ندارد و پیشنهاد می شود شورای عالی انقلاب فرهنگی در همین جلسه امروز خود، تصمیم به لغو این مصوبه بگیرد و مطمئن باشد مردم از پذیرش و اصلاح خطا بیشتر خشنود می شوند تا اصرار بر خطا. گرچه مجال توضیح نیست اما اطمینان دارم به دلیل خطاهای بسیار زیاد آموزشی، شورا دیر یا زود مجبور به لغو آن خواهد شد، چه بهتر که هزینه بیشتر داده نشود و با اعصاب و روان بچه ها بیشتر از این بازی نشود و البته فرصت فعالیت تربیتی در این سال های مهم زندگی دانش آموزان سلب نشود.