به نقل از کانال های تلگرامی؛ براساس اعلام رسمی وزارت بهداشت بیش از ۲۲۰هزار پرستار در بیمارستان‌های دولتی و خصوصی مشغول به فعالیت هستند که با یک حساب سرانگشتی می‌توان گفت به ازاء هر هزار نفر تنها یک و نیم پرستار وجود دارد. درحالی که بر اساس استانداردهای جهانی این عدد باید ۱۰ نفر باشد.
دستمزد بسیار پایین و شرایط سخت کاری به کاهش سطح تقاضا برای این شغل دامن زده و وضعیت اورژانسی پرستاران صدای اعتراض آنها را بلند کرده است.
براساس مصوبه مزدی ۱۴۰۳ میانگین دستمزد پرستاران حوالی ۱۳میلیون تومان است که دقیقا عددی نزدیک به حقوق کارگران تعیین شده و با خط فقر ۳۰میلیون تومانی اختلاف بیش از ۵۰درصدی دارد.
یک پرستار خانم در بیمارستان کمالی کرج به خبرنگار چند ثانیه گفت: علاوه بر نادیده گرفتن حق عائله مندی، در این ۳ سال، خبری از مزایا، اضافه‌کاری و پرداخت معوقات نیست و اختلاف دستمزد ۲۰۰ درصدی پرستاران با پزشکان، نشانه بارز نبود عدالت در نظام درمان است. هرساعت اضافه کاری یک پرستار تنها ۲۰هزار تومان است. دستمزد یک شیفت شب تا صبح اضافه‌کاری برابر با پول یک ساندویچ است.
پرستار دیگر در بیمارستان المهدی به خبرنگار چندثانیه گفت: از سال ۱۳۹۷ در یک بیمارستان خصوصی مشغول به کار بودم که آخرین رقم دریافتی ۳۰میلیون تومان در ماه بود. در ۵ماه اخیر که به استخدام رسمی دولت درآمده‌ام ماهیانه ۱۳میلیون تومان حقوق دریافت می‌کنم و این اختلاف به دلیل یک روز شیفت کمتر در هفته است.
پرستار دیگری در بیمارستان فارابی تهران گفت: حجم مراجعین بیمارستان‌های دولتی بیش از ۳برابر بیمارستان‌های خصوصی است، اما اختلاف دستمزد پرستاران ۵۰درصد است.
یک پرستار در بیمارستان امام خمینی هم گفت: پرستاران با وجود داشتن تحصیلات، خطر سرایت بیماری و شیفت‌های طاقت‌فرسا همچنان حقوق، سنوات و حق عائله‌مندی برابر با کارگران دریافت می‌کنند.
به گفته وی، بیشتر پرستاران علاوه بر یک بیمارستان دولتی در بیمارستان خصوصی هم کار می‌کنند و در برخی مواقع به دنبال شیفت‌های مراقبتی در منازل هستند. همین موضوع بر افزایش تمایل پرستاران به مهاجرت دامن زده و از هر ۲همکار ما یک نفر در مسیر مهاجرت قرار دارد
