خبرآنلاین نوشت: سید عبدالجواد موسوی مدت هاست دیگر کسی از صدا و سیما انتظار ندارد دانشگاه باشد. دانشگاه که چه عرض کنم اگر لطف کنند و به قدر کودکان دبستانی بدیهیات را مراعات کنند باید ازشان ممنون باشیم. یکی از پدیده‌های آزاردهنده این روز‌های صدا و سیما مجریان لوس و بی مزه‌ای است که علاوه بر فقدان صدا و سیمای مناسب هیچ بهره‌ای از ادب ندارند. نه تنها کوچک‌تر و بزرگ‌تر سرشان نمی‌شود که در هر زمینه‌ای اظهار نظر می‌کنند و برای بالا و پایین مملکت تعیین تکلیف. به معنای کامل کلمه: بچه پررو.
بچه پررو‌هایی که اگر بزرگ تر‌ها به موقع توی دهانشان نزنند و تمهیدی برای تربیت آن‌ها تدارک نبینند به زودی حکمِ همان کسی را پیدا می‌کنند که بچه گرگ می‌پرورید و چو پرورده شد بلای جان شخص پرورنده. این جور که به نظر می‌رسد ظاهرا این بی ادبی‌ها نه تنها در صدا و سیمای جدید و انقلابی مذموم نیست که جایزه و پاداش هم در پی دارد که اگر غیر از این بود این مسابقه جنون آمیز گستاخی در بین این مجریان نورسیده به این مرحله نمی‌رسید. شاید بگویید مجری در یک رسانه چنان که از عنوانش پیداست صرفا اجرا کننده است و متن و محتوا از جای دیگری نازل می‌شود.ای کاش این گونه بود، اما ترفیع و تشویق مجریانی که حاضر می‌شوند اخلاق و ادب را زیر پا بگذارند خلاف این موضوع را نشان می‌دهد. مجریان چند دهه پیش در تلویزیون مهم‌ترین ویژگی شان ظاهر آراسته و مودب آن‌ها بود. باوقار و متین. این که پشت دوربین چگونه بودند نمی‌دانم، اما چیزی که ما از آن‌ها می‌دیدیم همین ادب و متانتی بود که به چشم می‌آمد. البته بعد‌ها که با بعضی هاشان آشنایی پیدا کردیم دیدیم آن تصویر ظاهری خیلی هم با تصویر بیرونی آن بندگان خدا فاصله ندارد. بگذریم. بهانه این چند خط دیدن تصویری بود از یک خانم مجری که عکس چند نفر را که به زعم ایشان جامعه شناس بودند در پس پشت داشت و شروع کرد به فحاشی. آن‌ها را فاقد شرف و بی ادب خواند چرا که درباره تشییع جنازه باشکوه آقای رئیسی و همکاران ایشان چیزی نگفته اند.
من نمی‌دانم واقعا آن بزرگواران چیزی در این باره گفته اند و یا نگفته اند، اما فرض آن که نگفته باشند مجوزی می‌شود برای آن که به این صراحت به آن‌ها دشنام دهیم؟ آن هم به کسانی که هربار مملکت دچار بحران می‌شود عاجزانه از آن‌ها خواهش می‌کنیم تا به تلویزیون بیایند و دوکلمه حرف حساب بزنند؟ کسانی که حضور اندکشان در تلویزیون حقیقتا مایه آبرو و سربلندی و افتخار تلویزیون است. اگر قرار باشد بیژن عبدالکریمی و تقی آزاد ارمکی و مصطفی ملکیان را با چنین الفاظی بنوازیم تکلیف بقیه چه می‌شود؟ اصلا به چه جرمی و به چه حقی؟ فرض بر این که این بندگان خدا در باره تشییع جنازه اخیر چیزی نگفته اند، بهتر نیست به جای آن که بی قاضی و محکمه و تفهیم اتهام، حکم به بی شرافتی و بی ادبی آن‌ها بدهید از آن‌ها بخواهید در یک میزگرد و یا مناظره تلویزیونی در این باره سخن بگویند؟ آن همه شعار و ادعا درباره رسانه شناسی و سلبریتی ستیزی و پاسداشت علم و فرهنگ و توجه به آرمان‌های اصیل انقلاب همین بود؟ منظورتان از میدان دادن به بچه‌های انقلابی و ارزشی همین بچه پُررو‌ها بودند؟ اصلا شما کی فرصت کردید این بی تربیت‌ها را تربیت کنید؟
