سید علی دوستی موسوی:  تقریبا تمام مولفه های اقتصادی می گویند سایه فقر درسال 1403 برسرمردم گسترده تر خواهد شد و دود این آتش از هم اکنون در افق سال آینده قابل مشاهده است.

کسری بودجه دولت که 400هزارمیلیاردتومان از امسال به سال آینده منتقل شده وبراساس آخرین برآوردها حدود 450 هزار میلیارد تومان دیگر هم درسال آتی برآن افزوده وبه رقم دهشتناک 850 هزار میلیارد تومانی خواهد رسید، تورم 40 درصدی، رشد مالیات های 49 درصدی وهمه اینها در برابر رشد حقوق حداکثر 20 درصدی وثابت ماندن رقم یارانه نقدی ورشد مدام وپیوسته قیمت ها، مردم را نگران وآشفته کرده است.

نشانه های رشد قیمت ها وهزینه های زندگی از همین حالا پیداست: افزایش ده ها برابری مالیات براملاک تجاری از اوایل آذر به عنوان استارت افزایش انواع مالیات ها، رشد بهای بلیت هواپیما و اتوبوس وقطارپس از نوروز،افزایش دوباره قیمت خودرو، خروج 200 قلم کالای خوراکی واساسی از شمول ارز ترجیحی 28  هزار و500 تومانی،افزایش شدید تورم مواد غذایی ، احتمال افزایش بهای ارز ترجیحی به حدود 33 هزار تومان، ناترازی  دربرق، بنزین، گاز وگازوئیل ومحدود شدن سهمیه های سوخت، درخواست برای چند برابر شدن جریمه  های رانندگی، کاهش شدید پرداخت وام های خرد وحمایتی توسط بانک ها، تزلزل بهای ارز ونوسان افزایشی آن به بالای 60 هزار تومان، افزایش شدید بهای گوشت قرمز ونوسان دربهای مرغ، افزایش قیمت واز دسترس خارج شدن برخی موادغذایی دم دستی که قبلا غذای دردسترس بودند؛ مانند کنسرو تن ماهی ازسبد خرید، افزایش بهای اینترنت، چشم انداز افزایش بهای خرید وفروش واجاره مسکن،افزایش قیمت لاستیک وروغن موتور خودرو، افزایش رقم ویزیت پزشکان و کمبود وافزایش بهای شدید انواع دارو بخصوص داروهای خاص، تنها مشتی کوچک از این خروار بزرگ هستند.

درکناراین، اتمسفرخاکستری ذهن افکارعمومی با طفره رفتن دولت از پاسخگویی قانع کننده درباره سرنوشت سفره مردم بااجرای سیاست های اقتصادی 1403 ،چشم انداز روانی رشد قیمت ها درسال اینده راافزایش داده است.

لذا باوجود تلاش ها واقدامات دولت که قابل انکارهم نیست، اما واقعیت صریح این است که با سیاست های ذکرشده دولت درلایحه بودجه 1403 وسال اول اجرای احتمالی لایحه برنامه هفتم توسعه، میزان فقر وفشار اقتصادی برمردم بخصوص قشر متوسط افزایش می یابد، چراکه ظاهرا مقرر است که دولت کسری بودجه اش را از طریق افزایش انواع مالیات ها ومستقیما از جیب مردم تامین کند.

بدیهی است که هرگونه مالیات بستن جدید بربخش های مختلف پس از دست به دست شدن ، درنهایت برگرده مردم تحمیل می شود واین موضوعی است که دولت هیچ پاسخی به آن نمی دهد.

قصد سیاه نمایی دربین نیست اما دولتی که خودرا به عنوان "مردمی" مفتخر کرده، درحال افزایش فشار اقتصادی برگرده "مردم" است وحاضرهم نیست صراحتا بگوید که برنامه اش برای کاستن از فشار اقتصادی بر"مردم " درسال آینده چیست؛ اما به جای آن منتقدان را متهم می کند.

واقعیت این است که مردم نه آمار می خواهند ونه چندان به آمارهای اعلامی جویده وناقص وبعضا تحریف شده از تریبون ها وبازی بااعداد اعتماد می  کنند.

مردم زمانی به اقدامات دولت ایمان می آورند که  از متوازن بودن قیمت ها رضایتمند شده وپس انداز که پیشکش، لااقل بتوانند حداقل های زندگیشان را تامین کنند.درنهایت،باید دلسوزانه به دولت سیزدهم وسایرقوا شرایط بسیار دشوار اقتصادی مردم درسال 1403 و بروز تبعات آن را هشدار داده وعرض کنیم که فشار دارد از حد می گذرد؛ تاجایی که بروز هر اتفاقی وشعله  ور شدن بحران  های مختلف محتمل است.