سید علی دوستی موسوی در یادداشتی در اطلاعات نوشت:  علی رغم وعده های مکرر وقاطعانه دولت ودستگاه های دخیل و باوجود اجرای طرح های گوناگون چون انتشار اوراق قرضه 30 درصدی وحراج شمش طلا، بهای ارز هنوز به رقم قبل از بهمن یعنی کانال 50 هزار تومان بازنگشته و این " بالاماندگی درحال تثبیت " همچنان در حال اثرگذاری برارزش پول ملی ، سطح عمومی قیمت ها وکاهش مضاعف قدرت خرید مردم است.

بهای دلار از اوایل ماه جاری ازحوالی 48 هزار تومان جهش کرد وتا 60 هزار تومان هم رسید واکنون مدتی است درحوالی 55 هزار تومان سیر می کند که سکوت دولت، شاید علامت رضایت از این نرخ تلقی شود.

البته بهای ارز حدود 5 هزار تومان کاهش یافته، اما کیست که نداند این افت مختصر را نمی توان کاهش نام گذاشت وکاهش واقعی زمانی خواهد بود که بهای ارز به اوایل بهمن یعنی همان رقم 49هزارتومان بازگردد.

مردم به درستی می گویند که رشد اخیربهای ارز، افزایش 20 درصدی حقوق های سال آینده که با صدها ناز ومنت وژست کارشناسی و خبرسازی در بوق وکرنا اعلام شده، را پیشاپیش ونقد از جیبشان برداشته وهمین توان اندک مبارزه با تورم فزاینده درپیش را هم ازشان دریغ کرده؛ درعین اینکه رشد 50 درصدی مالیات ها وانواع واقسام افزایش قیمت ها از اکنون آغاز شده است.

لذا باید از دولت پرسید وعده بازگشت ارز به کانال 49 هزارتومان چه زمانی محقق می شود وهزینه ای که بابت این تاخیر بر پول ملی وقدرت خرید مردم رفته ومی رود را چه کسی جبران خواهدکرد.

دولت محترم چه پاسخی برای اجناس گران شده تحت تاثیر رشد قیمت ارز درشب عید و کوچک شدن مضاعف سفره مردم دارد؟ آیا باید وعده دولت درباره بازگشت نرخ ارز به پیش از بهمن را نقش برآب دانسته وبه بایگانی بفرستیم؟