بیشتر زوجین بنا به دلایلی که امروزه با آن‌ها مواجه هستیم تصمیم گیری در رابطه با فرزندآوری را تا اواخر ۳۰ یا ۴۰ سالگی به تعویق می‌اندازند، اما با بالا رفتن سن، تخمدان‌ها و تخمک‌های داخل آن‌ها نیز تغییر می‌کنند.
شما نمی‌توانید این تغییرات را ببینید یا احساس کنید و سریعتر از آنچه فکر می‌کنید اتفاق می‌افتد. اوج باروری یک زن بین اواخر نوجوانی و اواخر دهه ۲۰ زندگی‌اش است. در دهه سوم زندگی خانم ها، میزان باروری شروع به کاهش می‌کند، زمانی که به اواسط ۳۰ سالگی برسید، این کاهش سریعتر اتفاق می‌افتد.
شما زندگی را با تعداد ثابتی از تخمک‌ها در تخمدان‌های خود شروع می‌کنید. با افزایش سن تعداد تخمک‌ها کاهش می‌یابد، همچنین تخمک‌های باقی‌مانده احتمال دارد که کروموزوم‌های غیرطبیعی داشته باشند یا به عبارتی تخمک‌ها با گذشت زمان هم از نظر کیفیت و هم کمیت ضعیف می‌شوند.
همانطور که گفته شد بهترین سن باروری برای خانم‌ها سنین قبل از ۳۵ سالگی است، ولی به این معنا نیست که خانم‌های بالای ۳۵ سال نمی‌توانند یک بارداری سالم را تجربه کنند.
علاوه بر روش طبیعی، روش‌های کمک باروری و آی وی اف هم می‌تواند یک گزینه‌ی درمانی مناسب در نظر گرفته شود.
شانس موفقیت آی وی اف با توجه به ارزیابی‌های ناباروری انجام شده روی زوجین، متفاوت است.
در خانم‌های بالای ۳۵ سال باتوجه به پایین آمدن کیفیت و کمیت تخمک‌های موجود، بانک کردن جنین‌ها به دنبال چند بار تخمک کشی را می‌توان گزینه بهتری دانست، به این صورت که خانم بعد از یک بار تخمک کشی و لقاح آن با اسپرم و تشکیل جنین، آن هارا فریز کرده و مجددا روی سیکل تخمک کشی قرار بگیرد، با این روش می‌توان جنین‌های بیشتر و با کیفیت بهتر را برای انتقال‌ها در نظر گرفت و شانس موفقیت را بالا برد.
در این بین از اصلاح سبک زندگی و کاهش وزن نباید غافل شد، چون با اصلاح سبک زندگی قاعدتا شانس بارداری به صورت طبیعی وهمچنین آی وی اف بالاتر می‌رود.
