عصرایران نوشت: در وضعیتی که فضای جنگ بر منطقه سایه افکنده و تراژدی انسانی بی‌سابقه‌ای در نوار غزه رخ می‌دهد، بحث‌های حاشیه‌ای در ایران داغ است و یکی از آن‌ها همین مساله اعزام خبرنگار به نوار غزه است که به نظر می‌رسد بیشتر معطوف به کشمکش‌های داخلی بوده و در امتداد بحث و جدل اعزام خبرنگاران به جام جهانی قطر مطرح می‌شود.
حالا هم اعلام شده است که خبرنگاران به این منطقه اعزام می‌شوند. اما واقعیت این است که در حال حاضر ورود به غزه چه چه برای خبرنگار چه غیر خبرنگار به ویژه برای ایرانی‌ها تحت هیچ شرایطی امکانپذیر نیست. سه راه برای ورد به نوار غزه وجود دارد: نخست از طریق مصر دوم از طریق دریای مدیترانه و سوم هم از جانب اسرائیل.
اما مصر که اساسا در شرایط عادی هم به ایرانی‌ها برای سفر به این کشور ویزا نمی‌دهد و مذاکرات برای تورهای گردشگری فعلا راه به جای خاصی نبرده است. تازه اگر هم فرضا امکان سفر به مصر فراهم باشد، این به معنای فراهم بودن امکان ورود به نوار غزه آن هم در این شرایط جنگی نیست.
فعلا که گذرگاه رفح بسته است و تنها دیروز بعد از دو هفته از شروع جنگ برای ورود ۲۰ کامیون حامل کمکهای انسان‌دوستانه باز و دوباره بسته شد. یعنی امکان ارسال کمکهای انسان‌دوستانه با این دشواری روبرو است که بعد از فشارهای منطقه‌ای و بین‌المللی صرفا برای ورود محدود این کمک‌ها بازگشایی شده است که جابگوی نیازهای غذایی و درمانی این منطقه نیست.
از آن گذشته، هزاران نفر از ساکنان غزه که قبل از جنگ در مصر و یا کشورهای دیگر بودند، در حال حاضر در منطقه العریش مصر بلاتکلیف هستند و امکان بازگشت به غزه را ندارند، حال چطور غیر غزه‌ای‌ها و آن هم ایرانی‌ها خواهند توانست به این منطقه سفر کنند؟ بماند که مصر چه حساسیتی روی ارتباط فیزیکی میان ایران و غزه دارد که اگر هم جنگ تمام و آتش بس برقرار شود و حتی اگر روابط قاهره و تهران هم احیا گردد، باز بسیار بعید است که دولت مصر اجازه سفر ایرانی‌ها به نوار غزه را بدهد.
اما می‌ماند راه اسرائیل و دریای مدیترانه. اولی که تکلیفش مشخص است و مسیر دریا هم تحت کنترل و محاصره اسرائیل است و دیدیم که در سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۰ چه برخورد خشنی با کشتی‌های حامل کنشگران خارجی حامی فلسطین در آب‌های بین‌المللی دریای مدیترانه انجام شد و نیروهای اسرائیلی با حمله به کشتی مرمره ترکیه ۱۰ فعال ترک را کشته و روابط آنکارا و تل آویو به تیرگی گرایید و سفرا هم فراخوانده شدند.
واقعیت این است که طرح این مباحث جنجالی جز این که ثنویت داخلی در حوزه فلسطین و اسرائیل را فربه‌تر می‌کند، خروجی خاصی ندارد.
