پروژه غارنشینی در کره ماه کلید خورد
طرح استقرار یک مستعمره انسانی در ماه به تازگی یک گام امیدوار کننده به جلو برداشت، زیرا دانشمندان ایتالیایی طرحی را مطرح کردند که در آن، انسان‌ها در اولین غار قمری زندگی خواهند کرد.
ايسكانيوز نوشت: طرح استقرار یک مستعمره انسانی در ماه به تازگی یک گام امیدوار کننده به جلو برداشت، زیرا دانشمندان ایتالیایی طرحی را مطرح کردند که در آن، انسان‌ها در اولین غار قمری زندگی خواهند کرد.
دانشمندان ایتالیایی مکانی را به عنوان پایگاه ماه معرفی کردند تا از انسان‌ها در برابر محیط خشن سطح ماه محافظت کند و آنها بتوانند اکتشاف طولانی مدت خود را در ماه انجام دهند. این در حالی است که ناسا حدود یک دهه است به جاه‌طلبی‌های خود برای ایجاد یک مستعمره در منطقه جنوبی ماه می‌پردازد و طرح راه‌اندازی «کمپ اساسی آرتمیس» را مطرح کرده است.
وب‌سایت دیلی‌میل با مصاحبه با کارشناسان فضایی به این موضوع پرداخته‌اند که بالاخره اولین مهاجران ماه قرار است چگونه در ماه اردو بزنند و چه نوع امکاناتی را در اختیار خواهند داشت. چیزی که مشخص است ماه‌نشینان در خانه‌هایی زندگی خواهند کرد که با کمک دستگاه‌های پرینتر سه‌بعدی ساخته می‌شوند و در با لباس‌های فضایی برند «پرادا» در زمین‌های برش لیزری فوتبال بازی می‌کنند.
پرادا برند تخصصی مد ایتالیایی برای کالاهای لوکس مردانه و زنانه است. پرادا تولیدکننده عینک، چرم، کفش، چمدان و کیف دستی است که به وسیله ماریو پرادا و برادرش در سال ۱۹۱۳ میلادی تأسیس شده‌است.
به غیر از پایگاه قمری که دانشمندان روی آن تحقیق و بررسی می‌کنند، ماموریت‌هایی برای رساندن انسان به کره ماه تعیین شده است. به طور مثال، ناسا در قالب ماموریت «آرتمیس ۳» با یک فضاپیمای اسپیس‌ایکس خدمه‌ای را در منطقه قطبی جنوبی ماه فرود خواهد آورد و تا پایان این دهه یک کمپ پایه را در همین منطقه راه‌اندازی خواهد کرد.
برپایه این ایده‌ها فضانوردان با لباس‌های مخصوص خود یا سوار بر کالسکه‌های خاص ماه رانندگی می‌کنند یا با سیستم‌های قطار شکل که از ریل بهم پیوسته ماشین‌های مسابقه‌ای اسباب‌بازی الهام گرفته‌اند، تردد می‌کنند.
در حالی که ساخت پایگاه‌های ماه هنوز توسط ناسا شروع نشده، اما ویژگی خاص آنها این است که باید از انسان در برابر پرتوهای کیهانی سرطان‌زا و دمای غیرقابل تحمل ماه محافظت کنند.
به گفته دکتر دانیل براون، دانشیار نجوم در دانشگاه ناتینگهام ترنت، شرایط زندگی روی ماه واقعا سخت است. هیچ جوی وجود ندارد که بتواند حیات را پشتیبانی کند و همچنین دمای سطح آن از بسیار سرد (نیتروژن مایع را در نظر بگیرید) تا بسیار گرم (بالاتر از دمای جوش آب روی زمین) متغیر است. بنابراین این پایگاه‌ها در ابتدا باید محیطی باشند که فضایی قابل تنفس برای فضانوردان ایجاد کنند و همچنین به اندازه کافی عایق باشند که دمای راحت و پایدار را به وجود آورند.
متیو کازبی، مدیر مهندسی فضایی در ایستگاه زمینی «گون‌هیلی»، معتقد است که پایگاه ماه شبیه به ایستگاه فضایی بین‌المللی به صورت مرحله‌ای ساخته خواهد شد. او در این مورد می‌گوید: اولین گام اصول اولیه خواهد بود. در این مرحله قدرت، ارتباطات و عملیات را از نظر ایمنی بررسی می‌کنیم تا مطمئن شویم که می‌توانیم برای انسان‌ها و ربات‌ها در ماه حضور پایداری ایجاد کنیم.
به گفته او، این ملزومات ممکن است شامل محل زندگی، حمل‌ونقل و نوعی زیرساخت برای تولید برق، مانند مجموعه‌ای از صفحات خورشیدی باشد.
کازبی می‌گوید: پس از استقرار روی سطح ماه، این معماری با «مخلوطی از تجهیزات انسانی و رباتیک» - مونتاژ می‌شود. امکانات در محل زندگی شامل تخت، توالت، آزمایشگاه، تجهیزات ورزشی برای جلوگیری از ضایعات استخوانی و عضلانی است.
یکی از گزینه‌ها سنگ‌ساخت ماه (خاک ماه) است که خواص بازتابی خاصی دارد و می‌تواند به عنوان سپری در برابر ذرات تشعشع ورودی، گرما و سنگ‌های فضایی عمل کند.
کازبی می‌گوید: تحقیقات قابل توجهی در مورد استفاده از سنگ قمری در ساخت زیستگاه ماه صورت گرفته است. از این سنگ به عنوان منبعی از مواد برای یک پوسته پرینت سه‌بعدی یا پوشش دادن یک زیستگاه ایجاد شده روی زمین و ارسال به ماه استفاده خواهد شد.
ایده جدید دانشمندان برای مستعمره انسان در ماه: غاز مخفی در زیر سطح قمر
دکتر براون نیز می‌گوید که ناسا باید از بردن مقدار زیادی از مواد زمین - مانند آجر و خرپاهای فولادی - به ماه خودداری کند، زیرا این کار بسیار گران تمام می‌شود.
او می‌افزاید که محل زندگی در زیر سطح ماه - مانند غارها - یک راه‌حل کاملا عملی به شمار می‌آید، زیرا پوشش اضافی از محیط غیرقابل تحمل فراهم می‌کند. انسان‌های داخل این پناهگاه زیر زمینی با محافظت کافی، می‌توانند لباس فضایی خود را که احتمالاً توسط پرادا طراحی شده است، در بیاورند و با لباس‌های معمولی راه بروند؛ مشابه پرسنل حاضر در ایستگاه فضایی بین‌المللی.
براون نیز تاکید می‌کند که فرآیند مونتاژ این پایگاه باید توسط انسان و ربات انجام شود و می‌گوید: بسیاری از کارها را می‌توان به صورت رباتیک انجام داد، اما اینها در برخی مواقع باید توسط تعامل انسانی پشتیبانی شوند. بنابراین می‌توانیم ابتدا یک زیستگاه کوچک را در نظر بگیریم که اجازه اشغال محدود را می‌دهد در حالی که مجتمع بزرگ‌تر در حال ساخت است.
در حال حاضر، فضانوردان در ایستگاه فضایی بین‌المللی، غذا را از کیسه‌های کوچکی می‌خورند که دوباره هیدراته شده و گرم می‌شوند، که البته روی زمین تهیه می‌شوند. اما از آنجایی که انتظار می‌رود فضانوردان قمری مدت زمان بسیار بیشتری را در فضا سپری کنند، ممکن است نیاز به رشد غذا در ماه داشته باشد.
دانشمندان می‌گویند که اقلام موجود در منوی غذای ماه می‌تواند شامل استیک مصنوعی باشد که از سلول‌های گوشت گاو و گیاهان خوراکی برداشته شده‌اند و روی سطح ماه رشد می‌کنند.
در نهایت، پس از ایجاد اصول اولیه، یک مستعمره می‌تواند به یک شهر ماه پرجنب‌وجوش، با فضاپیماها، تفریحات و حتی یک زمین فوتبال، با علامت‌هایی که با لیزر در خاک ماه حک شده است، تبدیل شود.
