دنیای اقتصاد نوشت: قیمت گوجه فرنگی درحالی از یک دلار نیز فراتر رفته که موز درجه یک، اکنون در محدوده ۶٠ هزارتومان فروخته می‌شود.
به گفته مغازه‌داران دلیل اصلی گرانی گوجه فرنگی صادرات این محصول به عراق است. اما بر خلاف وعده رئیس اتحادیه فروشندگان میوه و سبزی تهران مبنی بر کاهش قیمت این محصول، گوجه فرنگی همچنان به تاخت و تاز قیمتی ادامه می‌دهد.
در ١٠ روز پایانی آبان، قیمت گوجه فرنگی از محدوده قیمتی ٨ تا ١٠ هزار تومان پرواز کرد به طوریکه اکنون در برخی از مناطق تهران تا کیلویی ٧٠ هزارتومان هم فروخته می‌شود.
مشاهدات میدانی نشان می‌دهد در نقاط مختلف تهران قیمت گوجه فرنگی از ۴٠ هزار تومان تا ٧٠ هزارتومان بستگی به محل و منطقه آن در نوسان است به گونه‌ای که برخی از شهروندان برای خرید این قلم با مشکل مواجه شده و قید خرید گوجه فرنگی را زده‌اند. همین موضوع سبب شده تا مغازه‌داران نیز زیر بار فروش گوجه فرنگی نروند.
داستان افزایش ناگهانی قیمت گوجه فرنگی هر سال در پاییز تکرار می‌شود و به صدر اخبار گرانی‌ها بازمی‌گردد و دلایلی همچون افزایش هزینه حمل و نقل و صادرات در خارج از فصل را پشت پرده اصلی این گرانی بی سابقه عنوان می‌کنند.
حتی در بهمن سال ۸۵ نیز که محمود احمدینژاد با یک ماه و نیم تاخیر لایحه بودجه سال بعد را به مجلس آورد در واکنش به دلیل گرانی گوجه فرنگی گفت «بیایید از تره بار نزدیک خانه ما خرید کنید، چرا از جاهای گران خرید می‌کنید؟»
در این میان یک پرسش مهم مطرح می‌شود و این است که چرا بعد از گذشت اینهمه سال، دولت از عهده تنظیم بازار این محصول در فصل پاییز بر نمی‌آید؟
