ارمغان زمان فشمی - روزنامه اطلاعات| مسئولیت اجتماعی، یعنی هریک از ما اشخاص حقیقی و حقوقی، حواسمان باشد که جزئی از یک کل هستیم؛ یعنی نه‌فقط دربرابر اهداف و آرزوهای خودمان، بلکه در قبال اهداف و آرزوهای سایر افراد جامعه نیز مسئولیم. فردی که ثروتمند و دانا و تواناست، در جامعه‌ای که اغلب مردمش از فقر و نداری به ستوه آمده‌اند نمی‌تواند و نباید احساس خوشبختی کند، پس باید برای رفع مشکلات دیگران هم قدمی بردارد.
اینجا همان‌جاست که آموزه‌های دینی و اجتماعی به کار می‌آیند؛ احکام خمس و زکات و جمله‌های طلایی مانند «آنچه برای خود می‌پسندی برای دیگران هم بپسند و آنچه را که بر خود روا نداری، بر دیگران هم روا مدار» یا «زکات، علم، نشر آن است» مؤید این مطلبند که باید بخشی از دارایی‌هایت رابا دیگران به اشتراک بگذاری، چه علم باشد و چه ثروت.
در سال‌های اخیر، به لطف اینترنت، هر اقدام پسندیده به سرعت در جهان تکثیر می‌شود و مردم بیشتر و بهتر از گذشته، می‌توانند خوب و بد را تشخیص بدهند؛ کمااین که می‌بینیم مردم ایران طی اقدامی تحسین‌برانگیز به «پویش کاربران مجازی برای برگرداندن خاک هرمز» می‌پیوندند و خاک‌های رنگی جزیره هرمز را که زمانی از روی علاقه آمیخته با ناآگاهی به خانه برده بودند، توسط پست به آنجا بازمی‌گردانند.
اما ماجرا قابل‌توجه و اسفبار می‌شود اگر مردم، همیشه یک قدم از مسئولان و سازمان‌های دولتی جلوتر باشند. به نظر می‌رسد در سال‌های اخیر، هموطنانمان در پذیرش مسئولیت اجتماعی خود بسیار بهتر از مسئولان عمل کرده‌اند. مردم بندرانزلی وقتی بی‌توجهی مسئولان را می‌بینند، خودشان دست به کار جمع آوری گیاه مهاجم سنبل آبی از تالاب شهر می‌شوند، مردم خیلی از شهرها و روستاها، خودشان مسئولیت پاکسازی محیط زیست و سواحل و جنگل‌ها را برعهده می‌گیرند، پویش‌های مختلف به راه می‌اندازند، گمشده‌ها را پیدا می‌کنند، هزینه درمان افراد تنگدست را می‌پردازند، فرهنگسازی می‌کنند...
چندروزی است در بیلبوردهای ایستگاه متروی مصلی، تابلوهایی را می‌بینم که روی آن‌ها در کنار تصاویری از حضور پرشور مردم در فعالیت‌های اجتماعی، این جمله از رهبر انقلاب را نوشته‌اند: «مردم کم نگذاشتند». به نظرم آمد که مسئولان محترم نیز باید تلاش کنند تا شاید روزی هم گفته شود «مسئولان سنگ تمام گذاشتند»!
