ایران به برگزاری انتخابات ریاست جمهوری در خرداد ماه عادت دارد، اما به دلیل غیرمنتظره بودن روز رای گیری، انتخابات هفتم تیر برگزار شد، با این وجود مسعود پزشکیان توانست قبل از رسیدن موعد انتخابات، فضای عمومی را به سمت خود جلب کند.
۶ نامزد برای رسیدن به صندلی دولت چهاردهم
شورای نگهبان قانون اساسی در بیستمین روز از سومین ماه سال ۱۴۰۳ اسامی شش نامزد انتخابات ریاست جمهوری را در حالی اعلام کرد که به ترتیب مسعود پزشکیان، مصطفی پورمحمدی، سعید جلیلی، علیرضا زاکانی، امیر حسین قاضی زاده هاشمی و محمد باقر قالیباف به عنوان کاندیداهای نهایی انتخابات، خود را مهیای حضور در رقابت برای رای آوردن کردند. با این توضیح که در مناظرات جلیلی، قاضی زاده هاشمی و زاکانی بنا را بر همراهی با یکدیگر گذاشتند. همچنین مسعود پزشکیان در تضادی آشکار با این سه چهره قرار داشت. در این بین قالیباف و پورمحمدی هم تقریبا به طور مستقل نظرات خود را مطرح می کردند.
رقابت داغ انتخاباتی در شرایطی شروع شد که پیش از شروع ثبت نام، در شرایطی که معادله اصلی برای اصلاح‌طلبان موضوع احراز صلاحیت نامزدها از صافی شورای نگهبان بود، شکاف‌های ایجاد شده میان اصولگرایان هر روز بیشتر و بیشتر از قبل، نمایان می‌شد. چهره‌هایی چون، مسعود پزشکیان، اسحاق جهانگیری، محمد شریعتمداری، عباس آخوندی، حمیده زرآبادی، محمود صادقی، محمد علی وکیلی و مصطفی کواکبیان از جریان اصلاح‌طلب و نام‌هایی چون محمدباقر قالیباف، علی لاریجانی، سعید جلیلی، مهرداد بذرپاش، علی زاکانی، محمد مهدی اسماعیلی، سید صولت مرتضوی و محمود احمدی‌نژاد از جریان اصولگرا ۱۶چهره‌ای بودند که در سوی منتهاالیه این دو جریان، بیشترین توجه‌ها را به خود معطوف داشته‌اند.
رد صلاحیت دوباره علی لاریجانی -مشاور رهبر انقلاب- شاید مهمترین اتفاق قبل از انتخابات بود؛ آنهم در حالی که محمدجواد آذری جهرمی، از زمان ثبت نام لاریجانی، پای کار او آمده بود. پدیده دیگر ثبت نام های انتخابات ریاست جمهوری زودهنگام سال قبل، وحید حقانیان مشاور اجرایی سابق دفتر رهبر انقلاب بود. آمدنش پدیده شد و رد صلاحیتش هم عاملی شد تا او به پزشکیان رای بدهد.
