به گزارش اطلاعات آنلاین به نقل از الجزیره، باستان شناسان شواهدی از خونین‌ترین قتل عام شناخته شده در ماقبل تاریخ بریتانیا را کشف کرده‌اند که هم حاکی از کشتار جمعی خشونت آمیز و هم آدم خواری، یا انسان خواری (آدمخواری خاص انسان) است. این رویداد در روستایی در سامرست، انگلستان، تقریباً ۴ هزار سال پیش رخ داد. این مکان برای اولین بار حدود ۵۰ سال پیش کشف شد و حاوی بقایای انسانی است که با آثار بریدگی، جمجمه‌های شکسته و آثار جویدن انسان مشخص شده است.
در یک مطالعه جدید، محققان در انگلیس حدود ۳ هزار استخوان تکه تکه شده را که در ابتدا توسط غارنوردان در دهه ۱۹۷۰ از چارترهاوس وارن، یک منطقه روستایی در سامرست کشف شد، بررسی کردند. اعتقاد بر این است که این بقایا که برای دهه‌ها نادیده گرفته شده‌اند، متعلق به حداقل ۳۷ نفر - مرد، زن و کودک - هستند که بین ۲۲۰۰ تا ۲۰۰۰ سال قبل از میلاد کشته و قصابی شده‌اند. این کشف بزرگترین مورد شناخته شده خشونت بین فردی در بریتانیای ماقبل تاریخ است.
تقریباً نیمی از بقایای این بقایای متعلق به نوجوانان و کودکان است که نشان می‌دهد ممکن است کل جامعه در یک رویداد ویرانگر از بین رفته باشند. طبق بررسی‌ها، استخوان‌هایی که به نظر می‌رسید داخل یک شفت سنگ آهکی به عمق ۱۵ متر پرتاب شده‌اند، دارای آثار بریدگی متعددی هستند.
همچنین جمجمه‌های متلاشی شده وجود دارد و برخی از استخوان‌ها شواهدی مبنی بر پاک شدن گوشت، انبساط و استخراج مغز را نشان می‌دهند. برخی از استخوان ها نیز آثار جویدن انسان را نشان می دهند که نشان دهنده آدمخواری است.
چرا این افراد کشته شدند؟
بعید است که خشونت ناشی از کمبود منابع یا گرسنگی باشد. استخوان‌های گاو در کنار بقایای انسان پیدا شده که نشان‌دهنده وجود غذای فراوان است. هیچ مدرکی دال بر رقابت برای منابع یا تغییرات آب و هوایی در بریتانیا در آن دوره وجود ندارد. همچنین هیچ مدرک ژنتیکی دال بر زندگی گروه‌های مختلف در محل وجود ندارد که نشان دهد تنش‌های قومی یا بین فردی ممکن است در مرکز درگیری بوده باشد.
ضربه‌های به جمجمه نشان می‌دهد که قربانیان عمدا کشته شده‌اند و فقدان جراحات دفاعی نشان می‌دهد که آنها غافلگیر شده‌اند.
این در مورد خشونت انسانی به ما چه می گوید؟
نویسنده اصلی این مطالعه، ریک جی شولتینگ، می‌گوید چنین مطالعات باستان شناسی می‌تواند تصویر کامل‌تری از دوره‌های ماقبل تاریخ ارائه دهد.
او به الجزیره گفت: «این به درک ما از خشونت انسانی در گذشته و حال و شرایطی که تحت آن رخ می‌دهد کمک کند.
این خشونت ممکن است به دلیل دزدی - به ویژه گاو - یا اختلافات اجتماعی، مانند توهین‌های ادراک شده، که به اقدامات قتل عام انتقام جویانه تبدیل شده است، انجام شده باشد.
شولتینگ می‌گوید: «بعید است خشونت شدیدی که در اینجا دیده می‌شود، یک حادثه مجزا بوده باشد. در پی انتقام گرفتن بستگان و دوستان قربانیان می‌توانست پیامدهایی داشته باشد و این می‌تواند به چرخه‌های خشونت در منطقه منجر شود.»
این نشان می‌دهد که به نظر می‌رسد آدمخواری یک عمل عمدی برای غیرانسانی کردن قربانیان بوده است تا وسیله‌ای برای رزق و روزی. این مطالعه تصویر پیچیده‌تر و تاریک‌تری از بریتانیای اولیه عصر برنز ترسیم می‌کند و شهرت آن را به عنوان یک دوره نسبتا صلح‌آمیز به چالش می‌کشد. شولتینگ توضیح می‌دهد: «گاهی اوقات یک سایت می‌تواند برداشت ما را تغییر دهد. عصر برنز که تقریباً بین ۲۵۰۰ تا ۸۰۰ قبل از میلاد را در بر می گرفت، با پیشرفت در فلزکاری، کشاورزی و تجارت تعریف شد.
آیا آدمخواری در گذشته توسط فرهنگ های دیگر انجام می شد؟
شواهد و مطالعات باستان شناسی نشان می‌دهد که در طول تاریخ، آدم خواری به طور پراکنده در مناطق خاصی رخ داده است و یک هنجار گسترده نبوده است. به عنوان مثال، مروری بر مکان‌های اروپایی ماقبل تاریخ، آدمخواری را در کمتر از ۱۰ درصد مجموعه‌های شناخته‌شده شناسایی کرد، که اغلب با مراسم خاص یا رویدادهای بقا به جای زندگی روزمره مرتبط است. مجموعه‌ها در باستان‌شناسی به مجموعه‌ای از مصنوعات، استخوان‌ها یا سایر موادی اطلاق می‌شود که با هم در یک بافت خاص، مانند محل دفن یا محل سکونت یافت می‌شوند.
