آمستردام پس از مسابقه تیم «آژاکس» مقابل «مکابی» تل‌آویو به ناگهان مورد توجه قرار گرفت. آنچه جهان را تحت تأثیر قرار داد، نتیجه خیره‌کننده مسابقه - پنج گل برای تیم هلندی در مقابل صفر گل برای حریف اسرائیلی  نبود، بلکه درگیری‌های خشونت‌آمیزی بود که در این شهر آرام کنارِ کانال‌های آب رخ داد. جزئیات این رویدادها به تدریج آشکار شد و نشان داد که چگونه طرفداران مهاجم «مکابی» تل‌آویو زندگی روزمره در آمستردام را به شکلی تقریباً بی‌سابقه در تاریخ لیگ اروپا مختل کردند و این امر منجر به واکنش‌های خشونت‌آمیز شد. این تحولات به جای صرفاً محکوم کردن اعمال خشونت‌آمیزی که نباید به این شکل رخ می‌داد، باید نگرانی‌های جدی را در اروپا ایجاد کند، نگرانی‌هایی که ظاهراً نادیده گرفته شده‌اند.تنش‌ها در آمستردام زمانی آغاز شد که هزاران طرفدار اسرائیلی، که برخی از آنها سرباز یا نیروهای ذخیره ارتش اسرائیل بودند، برای مسابقه «مکابی» تل‌آویو در مقابل آژاکس در 7 نوامبر به این شهر آمدند. آنها طرفداران معمولی ورزش نبودند، بلکه گروه‌های تماماً مردانه و فاشیستی مانند «مکابی فناتیکس» بودند، که شعارها، سرودها و پوسترهای آنها این موضوع را نشان می‌داد. از اواسط هفته، آنها به آزار تظاهرات صلح‌آمیز حمایت از فلسطین در آمستردام پرداختند و شروع به تهدید رانندگان تاکسی هلندی با پیش‌زمینه عرب و مسلمان کردند. این طرفداران اسرائیلی با میله‌های آهنی،رفتارهای آشکاری از خود نشان دادند، مانند تهدید عابران و کسانی که از رفتار خشونت‌آمیز آنها فیلم می‌گرفتند. گزارش‌هایی نیز از تحریک و حمله آنها، به‌ویژه علیه رانندگان تاکسی وجود داشت. پرچم‌های فلسطینی که از پنجره‌های برخی خانه‌ها آویزان بود، هدف تخریب آنها قرار گرفت و ویدیوهایی نشان می‌داد که برخی از آنها به شکلی غیرمنتظره از دیوارها بالا رفته و این پرچم‌ها را پایین کشیدند و پاره ‌کردند.
گروه «مکابی فناتیکس» در طول حضورشان در آمستردام، به‌ویژه در روزهای 6 و 7 نوامبر، تجمعات تحریک‌آمیز و راهپیمایی‌های فاشیستی از جمله در میدان مرکزی «دام» برگزار کردند. در این تجمع‌ها، پلاکاردهایی در حمایت از ارتش اشغالگر اسرائیل و جنگی که برای یک سال در نوار غزه در جریان است، به نمایش گذاشته شد. طرفداران مکابی تعداد زیادی پوستر با نمادهای فاشیستی متعلق به گروه‌های مختلف خود را بر روی تیرهای برق و دیوارهای قلب شهر هلندی چسباندند و به کسانی که به این ابراز عقیده اعتراض داشتند، توهین کردند. جاده‌ها و وسایل حمل‌ونقل عمومی شهر مملو از طرفداران اسرائیلی بود که همچنان شعارهایی در حمایت از ارتش اسرائیل، جنگ بی‌رحمانه جاری و حتی جشن گرفتن آشکار کشتار کودکان در نوار غزه سر می‌دادند. این موضوعات به طور مکرر در متن سرود گروه «مکابی فناتیکس» تکرار می‌شد، سرودی فاشیستی با کلمات بسیار تهاجمی و توهین‌آمیز، که متن آن به زبان عبری در وب‌سایت‌های این گروه منتشر شده است. رفتار تحریک‌آمیز این طرفداران اسرائیلی در دقیقه سکوت برای قربانیان سیل اسپانیا نیز به وضوح مشاهده شد، زمانی که آنها این لحظه را با فریادها و وسایل دودزای موجود در بخش خود شکستند. این عمل، توهینی بزرگ به قربانیان و خانواده‌های آنها بود و بی‌احترامی آشکار به پیام همبستگی مورد نظر برگزارکنندگان مسابقه محسوب می‌شد. به محض پایان مسابقه با شکست تاریخی تیم آنها، رفتار تهاجمی در خارج از استادیوم شدت گرفت و جمعیت اسرائیلی همچنان شعارهای فاشیستی در جاده‌ها و ایستگاه‌های حمل‌ونقل عمومی سر دادند. شب با رویارویی گروهی از جوانان محله‌های آمستردام با طرفداران اسرائیلی به پایان رسید، که آنها به سرعت به هتل‌هایشان فرار کردند، در حالی که در خیابان‌ها تعقیب می شدند و برخی به شدت مورد ضرب‌وشتم قرار گرفتند؛ همان‌طور که در ویدیوهایی مستند شده است.مسئولان اسرائیل از حوادث آمستردام چشم پوشی نکرد و بیانیه‌هایی صادر و این رویدادها را مشابه وقایع ۷ اکتبر توصیف کردند؛ اسحاق هرتزوگ رئیس اسرائیل هم آشکارا این مواضع را تایید کرد. شبکه‌های خبری اسرائیلی گزارش‌های پراکنده‌ای از این حوادث پخش کردند که بسیاری از پیش‌زمینه‌های منتهی به آنها را نادیده گرفت. در رسانه‌های اروپایی و غربی نیز بیشتر گزارش‌های اولیه تنها به یک روایت می‌پرداختند، یعنی «حمله به هواداران اسرائیلی در آمستردام»، با اینکه ویدئوهایی از این رخداد در دست بود که تصویر کاملی از رویدادها ارائه می‌داد. 
بعد از این گزارش‌های عجولانه، تصویر واقعی به تدریج آشکار شد. تنها پس از آن بود که برخی گزارش‌ها به رفتار تهاجمی هواداران مکابی تل‌آویو و شعارهای فاشیستی و نژادپرستانه‌ای که در آمستردام سر داده بودند اشاره کردند. ویدئوهای بیشتری از این رفتارهای خشونت‌آمیز پخش شد و پلیس نیز درباره حملاتی که آنها انجام دادند صحبت کرد.در حالی که دولت بنیامین نتانیاهو همچنان هواداران مکابی تل‌آویو را قربانیان صلح‌طلب معرفی می‌کرد، این افراد هنگام بازگشت به فرودگاه بن‌گوریون ، با همان شعارهای فاشیستی که در سرودشان وجود داشت، یعنی بزرگداشت ارتش اسرائیل، حمایت از جنگ خشونت‌بار جاری، و ابراز نژادپرستی آشکار علیه مردم فلسطین و اعراب به طور کلی، به استقبال رفتند.
 ویدئوهایی که آنها در شبکه‌های اجتماعی منتشر کردند این امر را نشان می‌دهد.این رفتار تحریک‌آمیز و پرخاشگرانه برای هواداران مکابی تل‌آویو چیز جدیدی نیست؛ آنها پیشتر نیز، حتی در اروپا چنین رفتارهایی داشته‌اند. از جمله در آتن هنگامی که در ۷ مارس امسال به تماشای مسابقه تیم خود در برابر المپیاکوس یونان رفتند. در آن روز، گروهی از آنها به یک جوان عرب که پرچم فلسطین در دست داشت حمله کردند، او را به شدت کتک زدند و در میدان عمومی بر زمین انداختند. این حادثه توسط رسانه‌های یونانی، از جمله روزنامه معتبر «کاتیمیرینی»، پوشش داده شد، اما در آن زمان هیچ مجازاتی برای آنها در نظر گرفته نشد و اتحادیه فوتبال اروپا (UEFA) نیز اقدامی انضباطی انجام نداد. این بی‌عملی به نظر می‌رسد باعث تشویق این افراد به ادامه چنین رفتارهایی شده است.رفتار هواداران مکابی تل‌آویو که به اروپا آمدند، از جمله سربازان و شهرک‌نشینان اسرائیلی، تنها نمایی از وضعیت فعلی است و این امر باید نگرانی عمیقی را در قاره اروپا درباره وخامت و زوال فزاینده‌ای که جامعه اسرائیل با آن مواجه است ایجاد کند. 
رفتارهای هواداران این باشگاه نشان می‌دهد که تا چه اندازه جامعه اشغالگر و شهرک‌نشین به سوی فاشیسم، نژادپرستی و خشونت پیش رفته است، به ویژه با مشاهده گروه‌های افراطی‌تری از هواداران باشگاه‌های ورزشی در اسرائیل که به نظر می‌رسد بیانگر تمایلات عمومی‌تری در میان جامعه هستند.حوادث آمستردام و پیش از آن یعنی حوادث آتن، نمایانگر وضع جامعه اسرائیل تحت حاکمیت یک دولت راستگرای فاشیستی و نژادپرست است که دو سال است که در قدرت مانده و در حال جنگی وحشیانه علیه فلسطینیان است. جامعه‌ای که ارتش خود را برای کشتار دهها هزار زن، کودک، سالمند و بیمار از یک جامعه تحت اشغال جشن می‌گیرد و  سپس هواداران آن در مقابل دیدگان جهانیان در پایتخت‌های اروپایی شعارهای نژادپرستانه سر می‌دهند که فراتر از مرزهای هواداری ورزشی یا حتی خشونت‌های متداول در استادیوم‌ها است، نمی‌تواند یک جامعه عادی تلقی شود.همچنین رفتارهای طرفداران مکابی مترادف با حمایت از ارتش اشغالگر در جنگ غزه است و می تواند به سربازان حاضر در این جنگ وحشیانه روحیه دهد.
به نظر می‌رسد که حمایت بی‌قید و شرط رهبران غربی از جنگ جاری و خشونت علیه غزه، از ابتدای این دوره هولناک، از جمله سیاستمداران برجسته در خود هلند مانند خیرت ویلدرز، سیاستمدار مشهور نژادپرست که در آخرین انتخابات پیروز شد، سبب شده است که این گروه‌ها احساس کنند حمایت از جنایات جنگی علیه مردم فلسطین حتی در میادین کشوری که میزبان دادگاه بین‌المللی دادگستری و دادگاه کیفری بین‌المللی است، مورد استقبال قرار می‌گیرد. علاوه بر این، پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ایالات متحده نیز مشوق دیگری در این راستا بوده است، به همین دلیل جای تعجب ندارد که هواداران مکابی تل‌آویو با بنری از ترامپ در خیابان‌های آمستردام دیده شدند که شعارهای فاشیستی خود را در بزرگداشت کشتار کودکان غزه و درخواست نابودی اعراب سر می‌دادند. تجلی رفتارهای نژادپرستانه و خشونت‌آمیز این افراد در اروپا در مقایسه با رفتار برخی از آنان که سلاح به دست دارند یا در غزه و کرانه باختری، فلسطینیان را مورد حمله قرار می‌دهند بسیار ملایم‌تر است. شاید برخی از آنها مرتکب جنایات جنگی نیز شده باشند، در حالی که مطمئن از عدم مجازات و مصونیت از پاسخگویی هستند.