فتح الله جوادی: دولت در همین نخستین ماه‌های مسئولیت چند اقدام درست صورت داد، یکی آنکه در لایحه بودجه برای شفافیت و با عدد و رقم؛ اوضاع مالی کشور را پیش چشم آورد. بی‌آنکه بگوید همه چیز گل و بلبل است و بی‌آنکه بخواهد واقعیت را در لایه‌هایی از پنهان‌کاری در مه و غبار بپوشاند، شفاف ناترازی‌های مالی را به تماشای نمایندگان پارلمان و جامعه گذاشت و گفت که دیگر درآمد قابل توجهی نداریم تا همه چیز را با آن بپوشانیم یا با خوش‌بینی و بیش‌نمایی درآمدها کاری کنیم که مجبور به چاپ پول بدون پشتوانه شویم.
تعهدات خود را نیز پیش چشم آورد از جمله ۲۵۰ همت(هزار میلیارد تومان) برای گندم، ۱۵۴ همت برای دارو، ۳۰۵ همت برای یارانه نقدی، ۶۵ همت برای واردات فرآورده، صد همت برای متناسب‌سازی حقوق بازنشستگان، ۷۸ همت برای پرداخت پاداش پایان خدمت بازنشستگان، ۱۲ میلیارد دلار با نرخ ترجیحی برای واردات کالاهای اساسی و... و رسیدن ناترازی بودجه‌ای به رقم درشت و نسبتاً حیرت آور ۱۸۰۰ همت. اینکه دیگر نمی‌شود به این روند ادامه داد آن هم در حالی که مشکل صندوق‌های بازنشستگی و ناترازی بسیار نگران کننده آن هم به مرزهای بحرانی رسیده و دیگر ماهیت صندوق ندارد، زیرا ۹۰درصد به بودجه عمومی متکی است. گرچه اشاره کرده که تمهیداتی برای تأمین بودجه با کمترین کسری اندیشیده اما وضعیت بحرانی مالی را پنهان نکرده و پیش چشم آورده است.
اقدام صحیح دیگر این که با دست برداشتن از اقدامات پوپولیستی، ناترازی دیگری را هم آشکارتر و عینی‌تر به معرض تماشا گذاشته است. می‌شد مثل گذشته هفته‌ای یک یا دو روز برای تأمین برق خانگی و جلوگیری از خاموشی و کسب محبوبیت، برق صنایع را قطع کرد و از سوی دیگر با بی‌توجهی به اثرات زیست محیطی خطرناک و مرگ آفرین مازوت سوزی، بخشی از این ناترازی را نیز از این مسیر جبران کرد. اما به جای پنهان کردن مشکل و به اصطلاح زیرفرش کردن آن، تبعات خاموشی ۲ ساعته را به جان خرید. خاموشی منظم محدود البته با اطلاع‌رسانی مناسب و دقیق، ناگفته پیداست که بسیار بهتر است از قطع برق صنایع به مدت یکی دو روز در هفته و به خاک سیاه نشاندن بخش تولید و مآلاً افزایش قیمت تمام شده محصولات تولیدی و رشد قیمت آنها و تورم بعدی ناگزیر و گرانی از طرفی و ورشکستگی احتمالی به دلیل آسیبی که به تولید و تجهیزات آنان وارد می‌شود.
اقدام بعدی که آن هم به نوعی به ساماندهی اوضاع رانت‌خیز و فساد آور ارز چند نرخی کمک می‌کند، کاهش فاصله نرخ ارز نیما با بازار آزاد و به تدریج یکی کردن آن است؛ البته اگر دولت بتواند با استحکام و قدرت در برابر ویژه‌خوارانی که از این فاصله قیمت، سودهای هنگفت بدون زحمت برده و می‌برند و شوربختانه صدای بلند و رسا و پشت جبهه بسیار پرنفوذی هم دارند ایستادگی کند و کوتاه نیاید. اخیراً هم اقدام درست دیگری برای کاهش ناترازی بحران آفرین بنزین صورت داده که در وضعیت فعلی کاملاً منطقی و قابل توجیه است؛اینکه نوع مرغوب بنزین را به نرخ Fob فوب وارد بازار کرده است بی‌آنکه به مصرف عموم شوکی وارد شود.
آنها که می‌خواهند از بنزین سوپر استفاده کنند می‌توانند آن را به نرخی که یارانه ندارد در باک خودروی خود بریزند. تا اینجای کار همین که دولت قصد کرده تا از بحرانی‌تر شدن اوضاع و رسیدن به مرحله فروپاشی اقتصادی جلوگیری کند جای شکر دارد و نشان می‌دهد که نمی‌خواهد چون گذشته و با همان سرعت در سراشیبی ناترازی‌ها به سمت ناکجا آباد به پیش برود. گرچه هنوز تا مرحله اصلاحات ساختاری هنوز راه نرفته بسیار است، اما تا اینجای کار تلاش دولت برای حرکت در مسیر شفافیت و صداقت ستودنی است.
