سینما اعتماد نوشت: هفته گذشته طی نشستی با عنوان «سینما روبه آینده» ابوالحسن داودی کارگردان شناخته شده سینما انتقادات تندی را به عملکرد پلتفرم‌ها وارد دانست.
حالا سعید رجبی فروتن از مدیران سابق سینما و حوزه نمایش خانگی نکاتی را در مورد صحبت‌های اخیر این سینماگر یادآور شد که در ادامه می‌خوانید:
– حکمرانی و بوروکراسی ما عادت و رفتاری را در مردم ایجاد کرده است که هر جا یک نهاد حکومتی و دولتی مجوز بدهد، بلافاصله در برابر آن صف می‌کشند تا از مواهب و امتیازات آن بهره‌مند گردند. کمترین سود برای دریافت کنندگان مجوز آن است که امتیاز آن را اجاره دهند. مثل آن زمان که نشریات اجاره‌ای داشتیم.
نگاهی به تعداد خبرگزاری ها و پایگاه‌های خبری، مراکز دانشگاهی غیردولتی، روزنامه‌های اقتصادی، پلتفرم‌هایی با کارکردهای مشابه و سرانجام سرویس‌های استریم یا همان سکوهای نمایش برخط ویدیویی به خوبی نشان می‌دهد که اشتهای زیادی برای اخذ مجوز وجود دارد.
بیشتر بخوانید:
- به یاد ژاله علو، خاله لیلای مراد بیگ/ اگر نبود، نقش سوخت می‌شد!
- از خودتان بپرسید چرا رابطه علیخانی با تلویزیون به بن‌بست رسید! +ویدیو
- ماجرای سکانس پرحاشیه سیدجواد هاشمی در «زخم کاری» چه بود؟ +ویدیو
– در سالهای اخیر نهادهای حاکمیتی و هلدینگ‌ها و شرکت‌های زیر مجموعه آنها، بانک‌ها و ارگان‌های نظامی سعی کرده‌اند از این قافله عقب نمانند و با سرمایه‌گذاری در ساخت فیلم و سریال و نیز راه‌اندازی پلتفرم‌های مستقل همپای بخش خصوصی به تولید محتوا بپردازند.
برای چنین سازمانهایی بازگشت سرمایه و سود چندان در اولویت نیست و به زعم مدیران آنها برای کار فرهنگی و ترویج و تبیین آموزه‌های دینی و انقلابی، هر قدر هزینه شود، جای دوری نمی‌رود.
– افزایش دستمزد عوامل بویژه بازیگران مشهور، یکی از عوارض ریخت و پاش و هزینه‌های دست و دلبازانه چنین رویکردی از طرف نهادهای حاکمیتی و بانک ها است. شاید به همین خاطر است که بعضی از سریال‌های در حال ساخت مرتب بین پلتفرم‌ها این دست و آن دست می‌شوند و برآورده ساختن توقعات مالی آنها توسط سکوهای خصوصی روز به روز سخت‌تر می‌شود. این پروژه‌ها آخر الامر در آغوش سکوهای وابسته به دستگاه‌های حاکمیتی آرام و قرار می‌گیرند و رکورد هزینه تولید سریال را بدون دغدغه می‌شکنند.!
– عارضه و کمبود سرمایه به دلیل افزایش هزینه‌های تمام شده سبب شده است که پلتفرم‌های خصوصی جدید در سالهای اخیر نتوانند خودی نشان دهند و بازار را از انحصار اندک پلتفرم‌های فعال موجود خارج کنند.
– جالب است که در چنین شرایطی صدور مجوزهای جدید از سوی ساترا ادامه یافته است و این مرجع نتوانسته است، مکانیزمی را برای اطمینان از توانایی مالی متقاضیان و اقتصادی بودن طرح‌های توجیهی آنها بکار گیرد.
– همانطور که در سینما با وجود قدمت خانه سینما و اتحادیه‌های صنفی هیچ نظامی برای تعیین دستمزد عوامل هنری تعیین نشده است، تشکل‌های صنفی رسانه‌های صوت و تصویر فراگیر هم در این زمینه کاری صورت نداده‌اند.
– در مناسبات حرفه‌ای عقد قرارداد چند ساله با یک بازیگر فی‌نفسه امر مذمومی نیست و اگر نهاد سرمایه‌گذاری در دراز مدت برنامه مشخصی را برای استفاده از توانایی‌های بازیگر موردنظر تدوین کرده است، سایرین باید به سراغ سایر استعدادها و کشف آنها بروند.
