ایسنا نوشت: فضاپیمای جونو هر ۵۳ روز یک بار یک پرواز در ارتفاع پایین(۴۲۰۰ کیلومتر) انجام می‌دهد و تصاویر متعددی از این پرواز را به زمین مخابره می‌کند.
تا به حال این فضاپیما هشت پرواز کامل به دور مشتری انجام داده است و قرار است تعداد پروازهای خود را تا ماه ژوئیه سال ۲۰۱۸ به ۱۲ پرواز برساند.
در اصل قرار بود جونو در مدار پایین‌تری مستقر شده و ۳۷ بار در مدار مشتری طی ماموریت ۲۰ ماهه خود بگردد اما به دلیل مشکل بودن اجرای این هدف، محققان ناسا تصمیم گرفتند جونو را در مدار امن‌تری قرار بدهند.
همانند همیشه پس از انتشار عکس‌های خام فضایی متخصصان و دانشمندان به بررسی و پالایش این عکس‌ها پرداخته و کیفیت آنها را افزایش می‌دهند.
جونو فضاپیمای رباتیک بدون سرنشینِ ناسا است که در پنجم اوت ۲۰۱۱ از فلوریدا به فضا پرتاب شده و شرکت لاکهید مارتین و مؤسسه تحقیقات جنوب غربی سازنده و پیمان‌کار هدایت آن هستند. این کاوشگر در چهارم ژوئیه ۲۰۱۶ پس از طی ۲.۸ میلیارد کیلومتر در مدار قطبی سیاره مشتری قرار گرفت.
این فضاپیما در مدار قطبی این سیاره قرار گرفته تا ترکیب میدان گرانشی، میدان مغناطیسی و مَگنِتوسفِر مشتری را بررسی کند.
مطالعه شفق‌های مشتری یکی از اهداف ماموریت فضاپیمای جونو بوده است. عامل ایجاد شفق‌های قطبی در مشتری همانند آنچه در زمین رخ می‌دهد، یونیزه شدن ذرات حاصل از طوفان‌های خورشیدی در میدان مغناطیسی قطب است.
محققان در بررسی داده‌های جونو متوجه شدند که انرژی این ذرات در قطب مشتری به ۴۰۰ هزار الکترون‌ولت می‌رسد که حدود ۱۰ تا ۳۰ برابر بیشتر از مقدار انرژی این ذرات در زمین است که برای ایجاد شفق قطبی نیاز به چندین هزار ولت ولتاژ است، اما نکته قابل توجه در رابطه با مشتری این است که تمام این ولتاژ به تنهایی از میدان مغناطیسی این غول گازی تامین نمی‌شود.
جونو همچنین تلاش‌هایی برای یافتن سرنخ‌هایی در مورد چگونگی تشکیل شدن این سیاره، از جمله احتمال داشتنِ یک هسته سنگی، مقدار آب موجود در ژرفای جو آن، توزیع انبوه جرمی و بادهای عمیق آن انجام می‌دهد که سرعت آنها می‌تواند تا ۶۱۸ کیلومتر (۳۸۴ مایل) در ساعت برسد.
جونو دومین فضاپیمایی است که مدار مشتری را دور می‌زند؛ پس از فضاپیمای "گالیله"(Galileo) که از ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۳ این سیاره را دور زد.
فضاپیمای جونو نیروی مورد نیاز خود را از آرایه‌های خورشیدی می‌گیرد، روشی که معمولا توسط ماهواره‌های مستقر و مشغول به کار در مدار زمین یا در درون منظومه شمسی استفاده شده، در حالی که مولد گرما-الکتریک رادیوایزوتوپی معمولا برای ماموریت به بخش بیرونیِ منظومه شمسی و فراتر از آن استفاده می‌شود.
با این حال، برای جونو، سه بال خورشیدی که بزرگترین پنلی است که تاکنون بر روی کاوشگرهای سیاره‌ای مستقر شده، نقشی اساسی در ایجاد ثبات در فضاپیما و تولید قدرت بازی می‌کنند.
