عباسعلی منصوری آرانی، نماینده ادوار مجلس در گفتگو با «اطلاعات آنلاین» در واکنش به طرح موضوع ناترازی‌های بخش انرژی اظهار داشت: دولت وقتی دنبال حل مسائل اقتصادی می‌رود، ظرفیت‌های پیرامونی و ظرفیت‌های بیرونی را باید طوری مدیریت کند که با جذب سرمایه خارجی تولید رونق را تجربه کند. البته می دانیم که تولید داخلی با هدف تامین مایحتاج و تولید برای صادرات برای تزریق ارز به خزانه کشور است تا بتواند ناترازی‌های انرژی را اصلاح کند.

این کارشناس اقتصادی گفت: خیلی از پالایشگاه‌ها و نیروگاه‌ها این روزها با کمبود قطعات مواجه اند و به همین دلیل نیاز داریم، از کشورهای دیگر قطعه‌های موجود را وارد کنیم. اما تحریم مانع می‌شود و به همین دلیل در کشور با کمبود برق و گاز روبرو هستیم و نفتی را هم که در اختیار داریم، بازهم به دلیل قطع رابطه تجاری با دنیا نمی‌توانیم بهره وری چندانی داشته باشیم.

وی افزود: البته ناترازی در بخش انرژی به قدری زیاد و جدی است که نه تنها دولت پزشکیان که قطعا هیچ دولت دیگری نمی‌تواند در اسرع وقت به بخش انرژی رونق ببخشد و کمبودها را جبران کند. این در حالی است که به طور مثال، کمبود برق ضربه شدیدی به بخش صنعت و تولید می‌زند؛ بنابراین با اینکه دشوار است، اما باید راه حل مناسبی برای برطرف کردن انرژی پیدا کنیم تا بیشتر از این متضرر نشویم.

منصوری گفت: دولت چاره‌ای جز این ندارد که برای کمتر کردن هزینه‌های ناترازی انرژی باید مُسکن‌های ابتدایی و راه حل‌های موقت ایجاد کند و در قدم بعدی نگاهش به برنامه های بلندمدت باشد. یعنی از آنجایی که نمی‌توان با ماندگاری ناترازی انرژی کشور را از تنگناها عبور داد، باید مساله رفع ناترازی را جدی گرفت. دولت باید برای عبور از این حالت بسیار محدودی که در حوزه انرژی مشاهده می‌شود، راه‌هایی را پیدا کند تا چالش‌ها برطرف شوند. البته این امر هم به سرمایه گذاری داخلی و هم به تلاش برای رفع تحریم نیاز دارد. واِلا اینکه کارخانه‌ای خاموش شود تا چراغ‌های منازل مسکونی روشن بماند، نه تنها مفید نیست بلکه کارگری که کارش تعطیل شده است، چراغ خانه اش به دلیلی بی پولی خاموش می‌شود.

منصوری آرانی افزود: دولت چهاردهم در شرایطی مسئولیت را عهده دار شده است که به زعم همگانی، مانع‌های زیادی پیش روی اهداف اقتصادی خودنمایی می‌کنند؛ بنابراین لازم است، پزشکیان و همکارانش با درایت و تکیه بر کارِ کارشناسی و همچنین توجه به واقع بینی، همهِ هم و غم شان را به کار بگیرند تا بلکه با بهره گیری از پتانسل‌های موجود، بتوانند گرهی از گره‌های اقتصادی را باز کنند.