خبرآنلاین نوشت: «حضور پر جمعیت اتباع در ایران یک مساله اجتماعی است.» این را رئیس انجمن مددکاران اجتماعی می‌گوید، به‌گفته سید حسن موسوی چلک: «چند سالی است روند حضور اتباع خارجی در کشور تبدیل به یک مسئله اجتماعی شده، از این منظر که افکار عمومی نسبت به سیل حضور اتباع به‌ویژه از کشور افغانستان بعد از استقرار طالبان حساسیت پیدا کرده است.»
او درباره چرایی ایجاد حساسیت می‌گوید: «عدم اشراف اطلاعاتی دولت روی این گروه از مهاجران است که سبب شده ما هیچ آماری از آن‌ها نداشته باشیم، از طرفی اتفاقاتی در کشور توسط اتباع افتاده، مانند سرقت، تجاوز، قتل، که سبب شده این حساسیت زیاد شود، ضمن این‌که جمعیت بالای آن‌ها در کشور بررسی مجدد حضور آن‌ها در ایران را تبدیل به مطالبه جدی کرده است.»
او ادامه می‌دهد: «در تمام کشورهای دنیا در حوزه مهاجرت سیاست‌هایی اتخاذ می‌کنند که در نتیجه جذب مهاجر به توسعه و پیشرفت کشور میزبان کمک کند، اما ما در ایران اصلاً نمی‌دانیم سیاست‌های مهاجرتی چیست، لذا ما سیاست‌های مهاجرتی نداریم که مهاجرین را براساس نیازهای خودمان جذب کنیم.»
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران درباره روش مواجهه با این مهاجرین غیرمجاز و ایده دیوارکشیدن در مرزها می‌گوید: «برای جلوگیری از مهاجرین غیرقانونی خارجی ابتدا باید سیاست‌های کشور دراین‌باره مشخص باشد، دوم طبیعتاً کنترل مرزها برای جلوگیری از ورود آن‌ها اجتناب‌ناپذیر است، این کنترل مرزها گاهی مواقع به‌صورت هوشمند انجام می‌شود گاهی مواقع هم به‌صورت فیزیکی، بسته به نوع مرز برنامه‌ها و راهکارها می‌تواند متفاوت باشد اما مهم این است که برنامه‌ها اثرگذار باشند، نکته این‌که اگر برای مرزها دیوار کشی کنیم و اگر مردم ما با طرف دیگر مرز مراودات و بازارچه‌های مشترک دارند باید مورد توجه قرار بگیرد، بنابراین هر برنامه‌ای مانند کشیدن دیوار در مرز از قبل باید به پیوست اجتماعی آن فکر کرد، گاهی کشیدن یک دیوار می‌تواند فعالیت اقتصادی مشترک قانونی را هم تحت تاثیر قرار دهد. آنچه مهم است هر راهکاری که انتخاب می‌شود باید بتواند از ورود مهاجرین غیرقانونی جلوگیری کند.»
