به گزارش اطلاعات آنلاین، این هنر شامل مجموعه رژه‌های نظامی متوالی است که بر مبنای آیین‌های اجدادی عرب-آمازیغ شکل گرفته و توسط ۱۵ تا ۲۵ سوار کار در هر دسته انجام می‌شود. سواران در کنار هم صف کشیده و رهبر گروه در وسط قرارمی‌گیرد. آنها اغلب به این رویداد اهمیت معنوی داده و وضو می‌گیرند و قبل از آن نماز دسته جمعی می‌خوانند.
تحت هدایت رهبر، سواران و اسب‌ها رژه‌ای را انجام داده که از دو قسمت اصلی تشکیل شده است. اولین مورد «حدا» یا «سلام» است که در آن سوارکاران با یورتمه سواری وارد کورس می‌شوند و تمرینات آکروباتیک انجام می‌دهند و سپس در نقطه شروع قرار می‌گیرند.
به دنبال آن «طلق» می‌آید، که در آن گروه‌ها مجدداً با یک تاخت حرکت می‌کنند و یک گلوله خالی از تفنگ‌های خود شلیک می‌کنند و یک حرکت دسته جمعی برای جنگ را شبیه سازی می‌کنند. سواران لباس‌های دوره و لوازم جانبی از جمله عمامه، لباس‌های پارچه‌دار و دمپایی شرقی می‌پوشند. آنها همچنین یک نسخه کوچک از قرآن و یک شمشیر قدیمی عربی را حمل می‌کنند.
اسب‌ها را با موادی که به روش سنتی دوخته شده، تزئین کرده و لگام زده و زین می‌کنند. نوع آداب و رسوم و لباس سواران نشان دهنده قبیله یا منطقه آنهاست و انتقال از نسلی به نسل دیگر در خانواده‌ها، از طریق سنت‌های شفاهی و مشاهده صورت می‌گیرد.
