ارمغان زمان فشمی در ضمیمه جامعه امروز روزنامه اطلاعات نوشت: تبعیض در هر شکل و حالتی که باشد مذموم شمرده می‌شود. حالا جامعه‌ای را تصور کنید که دچار تبعیض‌های فراوان در تمامی سطوح است؛ حتی در میان زندانیان و خانواده‌های آن‌ها.
به زندان افتادن هر فرد، خانواده و اطرافیان او را هم دچار مشکلات عدیده‌ای می‌کند، به‌ویژه اگر آن فرد سرپرست خانواده هم باشد، بااین حال میبینیم که برخی از زندانیان و خانواده‌هایشان با مشکلات بیشتری دست و پنجه نرم می‌کنند.
وقتی جوانی که به خاطر فقر، راهکار نامناسبی را انتخاب کرده و دست به سرقت زده به زندان می‌افتد، مادر و خواهری که او سرپرستشان بوده، درگیر مشکلات بی‌شماری می‌شوند اما خانواده کسی که میلیاردها تومان اختلاس کرده، به‌راحتی به زندگی خود ادامه می‌دهند.
محکوم اول با سارقان خشن و زورگیرها و اراذل و اوباش خطرناک، هم‌بند است و خانواده‌اش همیشه نگرانند که اتفاقی برایش بیفتد اما محکوم دوم یک اتاق اختصاصی دارد و در امن و امان است.
محکوم اول در زندان به سختی روزگار می‌گذراند و برای خرید یک بسته سیگار یا یک ساندویچ، باید کارهای شخصی زندانیان دیگری را که دستشان به دهانشان می‌رسد انجام بدهد تا پولی گیر بیاورد. محکوم دوم همه کارهایش را در زندان، با پول دادن به این و آن راه می‌اندازد و ملاقات‌های خصوصی و سایر امکاناتش هم به راه است.
محکوم اول حتی پول ندارد تا هفته‌ای یک بار با خانواده‌اش تماس بگیرد و حالشان را بپرسد. محکوم دوم به شکل غیرقانونی به تلفن همراه دسترسی دارد تا هرزمان از شبانه‌روز که اراده کرد بتواند به خانواده‌اش زنگ بزند.
خانواده محکوم اول حتی آن‌قدر پول ندارند که بتوانند در روز ملاقات به دیدنش بروند اما خانواده محکوم دوم، همه مایحتاج او را تهیه می‌کنند و برایش می‌فرستند.
خانواده محکوم اول نگرانند که مبادا آب زندان سرد یا قطع باشد و زندانیشان نتواند حمام کند یا غذای درست و حسابی به او ندهند اما خانواده محکوم دوم نگرانند که زندانی به چای باکیفیت یا عینک مناسب یا شبکه‌های تلویزیونی موردعلاقه‌اش دسترسی نداشته باشد.
در جامعه‌ای که تبعیض در همه سطوحش وجود دارد، خیلی فرق می‌کند به چه جرمی در زندان باشی و وضعیت مالی‌ات چگونه باشد!
