به گزارش اطلاعات آنلاین، ایران این روزها در حالی با مشکلات عدیده ای روبرو است که به نظر می رسد،این مشکلات - ناشی از دلایل داخلی و دلایل خارجی-  اصلاح شدنی نیستند! و بر همین اساس است که امیدواری جامعه به ترمیم فضای کدر فعلی به پایین تر حد خود رسیده است.

در واقع علی الظاهر نه قرار است، مدیریت داخلی منطق مداری پیشه کند و به کار کارشناسی توجه کند و همچنین قرار هم نیست، در رویکردمان در قبال غرب تفاوتی ایجاد شود تا اینطور نتیجه گیری کنیم که اقتصاد در ایران بن بستی جدی را تجربه می کند.

مهدی آیتی، فعال سیاسی اصلاح طلب در گفت و گو با اطلاعات آنلاین می گوید: انتقاد شدیدی که صاحب نظران سیاسی و اقتصادی از آقای رییسی و کابینه وی دارند، این است که کارنامه دو سال و چند ماهه دولت سیزدهم با آنچه در ایام رقابت انتخاباتی توسط ابراهیم رییسی عنوان شده بود، زمین تا آسمان فرق دارد. به عنوان نمونه گرانی حتی بیشتر از گذشته مردم را رنج می دهد. همچنین به طور کاملا ملموسی به تعداد بیکاران اضافه شده است. 

وی معتقد است:اگر به آرشیو صحبت های رییسی در جریان انتخابات 96 و 1400 مراجعه کنیم، متوجه می شویم، او در سخنرانی های انتخاباتی وعده تک رقمی شدن تورم، مهار گرانی، رشد تولید و ... می دهد. اما اگر آمار و ارقام اقتصادی را بررسی کنیم، به این نتیجه خواهیم رسید که مشکلات این دوره مسبوق به سابقه نیست و عملکرد رییسی و دولت مردانش به هیچ وجه توجیه نمی شوند.

نماینده ادوار مجلس در ادامه می گوید: هر روز که مردم از خواب بیدار می شوند، می بینند که تمام جنس ها 10 درصد، 20 درصد یا بیشتر گران شده اند. در نتیجه، نه تورم، نه بیکاری، نه مشکل تولید و ... رفع نشده اند. از سویی این شرایط بحرانی در حالی است که کشور ما کشوری ثروتمند است و فقط کافی است، در حکمرانی معقول تر باشیم تا بتوانیم با بهره گیری از غنای موجود، موانع رشد و موفقیت را از پیش رو برداریم.

به باور وی با همه این تفاصیل، مشکل اقتصادی ایران مشکل اقتصادی نیست و ریشه در موانع سیاسی دارد. در واقع بحران های اقتصادی ریشه در دکترین سیاست خارجی نظام سیاسی دارد. به همین دلیل مسئولان و تصمیم گیران سطحِ کلان باید به این تشخیص برسند، تا زمانیکه رابطه مان با دنیا را ترمیم نکنیم محال است گرهی از گره های کور فعلی باز شود.

وی توضیح می دهد: نکته تاسف آور و هزینه ساز این است که در یکی دو سال اخیر رابطه مان حتی با همسایه ها هم مخدوش شده است تا نتوانیم از پتانسیل عظیم موجود در خاورمیانه بهره مند شویم. با این توضیح که محدودیت های بین المللی، فساد اقتصادی، رانت خواری، انواع و اقسام پول شویی دردلِ اقتصاد ناسالمی است که به دلیل تحریم فضای ناسالمی برایش فراهم شده است. پس می توان اینطور نتیجه گیری کرد که مشکل اصلی اقتصاد در ایران، وابستگی 100 درصدی به مناسبات سیاسی ایران با جامعه جهانی است. یعنی وقتی تحریم ها بیشتر می شود، گرفتاری های اقتصادی غیرقابل حل تر می شود و ساختار جامعه را با خفقان مواجه می کند.

آیتی یادآور می شود: شرح این شرایط این نتیجه گیری را در پی دارد که اقتصاد در ایران با جابه جایی دولت ها و مجالس سامان پیدا نمی کند. در واقع مانع های اقتصادی زمانی برچیده خواهند شد که نظام سیاسی به این فهم برسد که نیاز به تجدیدنظری اساسی در نوع نگاه به نظام بین الملل دارد.