ضمیمه دانش امروز روزنامه اطلاعات نوشت: علیرغم این که برآورد میشود 95 درصد از جمعیت سیاره زمین به اینترنت پرسرعت (broadband)دسترسی دارند هنوز در نقاطی از دنیا اتصال به اینترنت با دشواری همراه است.
همچنین در موقعیتهای اضطراری مانند زمان پس از وقوع زمینلرزه، هنگام جنگ و رویدادهای ناشی از تغییرات اقلیمی مثل سونامی واکنش سریع و امدادرسانی از طریق شبکههای مخابراتی بدون قطعی و آسیب دیدگی زیرساخت اجتنابناپذیر است.
مقالهای که در ژورنال Aerospaceمنتشر شدهاست راهکار استفاده از نانوماهواره با استفاده از ارتباطات دوربرد را بهمنظور تأمین پوشش اینترنتی پایدار و فراگیر برای مناطقی که دسترسی به آنها مشکل است پیشنهاد میکند.
این راهکار شامل استقرار سریع سیستمی متشکل از سه جزء است، دو جزء زمینی و یک جزء غیرزمینی. جزء غیرزمینی یک تاسواره (CubeSat)است؛ ماهوارهای کوچک با طراحی نانوماهواره متشکل از واحدهای مکعبیشکل که در پژوهشهای فضایی کاربرد دارد.
دو جزء زمینی شامل یک ایستگاه مخابراتی آزمایشی مستقر در محل وقوع وضعیت اضطراری و یک ایستگاه پایه است که در شبکه رایانهای نقش گیرندهای را دارد که بهعنوان سوئیچ رایانههای متصل به شبکه عمل کرده ورایانهها را به اینترنت وصل میکند. هر سه جزء مجهز به فناوری رادیویی دوربرد هستند و ازاینرو در گستره وسیعی سیگنالرسانی میکنند.
تاسواره میتواند دو ایستگاه نامبرده را بههم متصل و نقش یک تکرارگر را ایفا کند. تکرارگر سیگنال را دریافت کرده و آن را با سطحی بالاتر یا بهسوی دیگر یک مانع میفرستد. در نتیجه، امکان ارسال سیگنال به فواصل دورتر و برای پوشش دادن به نقاط بیشتر فراهم میشود.
یک تاسواره با استفاده از یک چاپگر سهبعدی و فقط در مدت 90 دقیقه قابل ساختن است. سپس می توان آن را با یک بالن هوای گرم به منطقه وقوع حادثه یا بلای طبیعی فرستاد. میتوان مسیری را که بالن دنبال میکند از پیش از طریق شبیهسازی تعیین کرد.
در شبیهسازی رایانهای ویژگیهای بالن و وضعیت جوی در نظر گرفته میشوند. تاسواره همچنین از یک سیستم جیپیاس برخوردار است. بنابراین میتوان آن را بازیابی کرد و دوباره مورد استفاده قرار داد. تاسواره با سرعت بالا در محیطهای دور و دشوار اعزام میشود و مستقل از سیستمهای ارتباطی فعلی عمل میکند.
قرار است این سیستم در محیطهای مختلف و نیز با انرژی صفحههای فتوولتائیک آزمایش شود تا کاملاً بهعنوان یک فناوری خودران عمل کند.