امیرطیرانی: بعد از گذشت 50سال از حمله ارتش های مصر و سوریه به اسرائیل که به جنگ رمضان شهرت یافت، برای نخستین بار فلسطینی ها به رهبری حماس دست به حمله علیه اسرائیل زدند و ضرب شست جانانه ای به دولتی نشان دادند که 70سال است به جز اشغال سرزمین فلسطین، نه فقط نیروهای مسلح بلکه اهالی آن سرزمین اعم از پیر وجوان و زن و کودک را می کشد و درعمل هیچ یک از کسانی که ظرف این چند روز از دیدن چند صحنه آزاردهنده به فغان آمده اند و همه فجایع هفتادساله اسرائیلی ها را به فراموشی سپرده اند، خبری نبوده و نیست.
مدافعان امروزین غیر نظامیان فلسطین اشغالی ،آن هنگام که زن ومرد وکودک وجوان در دو روستای "کفرقاسم" و "دیریاسین" درسال 1956 قتل عام شدند یا به اسارت درآمدند، کجا بودند؟
آنها سالها بعد در دورانی که ارتش اسرائیل آن فجایع را با همراهی برخی کشورهای عربی در اردوگاه فلسطینی " تل زعتر" رقم زد یا آن هنگام که در صبرا و شتیلا آوارگان فلسطینی را به خاک و خون کشیدند، کجا بودند؟
یا درسال 1982 که ارتش اسرائیل با اشغال بخشی از خاک لبنان و پیشروی تا بیروت ، رهبری سازمان آزادیبخش فلسطین را مجبور به خروج ازلبنان کرد و آوارگی مجددی را بر آوارگان فلسطینی تحمیل کرد یاران حقوق بشر در ساحل کدامین دریا آرمیده بودند؟
مردم دوستان و طرفداران حقوق بشر که امروز از راکت باران و جنگ در سرزمین های اشغالی چنین برآشفته شده اند، آن هنگام که رژیم اسرائیل رهبران فلسطینی مانند ابوجهاد و ابو ایاذ، شیخ احمد یاسین و... را ترور کرد نیز از واژه تروریست برای عاملان آن جنایت ها سود جستند؟
آیا هنگامی که یاسرعرفات به اعتراف پزشکان فرانسوی با مواد رادیو اکتیویته مورد حمله بیولوژیکی قرار گرفت مخالفان ترورریسم و آدمکشی حمایت های خود را از عاملان این جنایات قطع کردند ؟
بنا به نوشته یک مرکز تحقیقات فلسطینی، رژیم اسرائیل از سال 2000 تا کنون با استفاده از روش هایی نظیر بمبگذاری در خودرو، عملیات ویژه ونیزبا هلی کوپتر و پهپاد، 430 عملیات ترور علیه رهبران فلسطینی انجام داده است.
هیچ کس از جنگ و خونریزی دفاع نمی کند. هیچکس خواهان ریخته شدن خون مردم بی گناه حتی اگر ساکنان مناطق غصب شده و اشغالی باشند نیست. هیچکس از دیدن کشیده شدن زنی بر روی خاک توسط مردان خشمناک و غضبناک به وجد نمی آید. هیچکس طرفدار حمله به مراسم جشن و سرور وتیراندازی به افراد غیر مسلح وبی دفاع نیست. هیچکس علاقه ای به دیدن زنان ومردان در پشت میله های زندان ندارد؛ اما تا به کی باید نشست و دید که فقط یک طرف حمله می کند ، فقط یک طرف می کشد و فقط یک طرف بمب بر سر مردم شهرهای بی دفاع می ریزد؟ تا به کی یک طرف رهبران یک ملت را ترور و جوانانشان را اسیر می کند؟
کشورهای اروپایی و آمریکا که امروز تمام قد در حمایت از اسرائیل سینه سپر کرده اند تا به امروز در برابر کشته شدن بیش از 40 خبرنگار توسط رژیم اسرائیل چه اقدام بازدارنده ای کردهاند؟ وقتی در جلوی دوربین و چشم هزاران نفر "شیرین ابوعاقله "توسط نظامی اسرائیلی به قتل رسید،دولت های پیشرفته اروپایی و آمریکا به جز محکومیت های لفظی که اسرائیل هیچ وقعی به آنها نمی گذارد ،چه کرد ند ؟
در روز سوم درگیری ها ، رژیم اسرائیل به جز حمله نظامی از زمین و هوا و بارش هزاران بمب بر سر ساکنان غزه ، آب ، برق ، گاز آنان را هم قطع کرده و جلو ارسال موادغذایی را نیزگرفته است.
از کشورهای غربی یا همگنان شرقی آنها همچون چین و روسیه نباید امید کمک برای جلوگیری از بروز یک فاجعه انسانی و نسل کشی در غزه و حتی کرانه باختری را داشت. واقعیت این است که همچنان که نخست وزیر اسرائیل از شرایط به وجود آمده برای خروج از شرایط بحرانی ناشی از تضادهای داخلی در اسرائیل سود می جوید کشورهای غربی نیز آشکار و پنهان از سرکوب مظلومان فلسطینی چندان ناخرسند نیستند.
این وظیفه نیروهای آزادیخواه در سراسر جهان و از جمله ایران است تا بابه راه انداختن موج وسیع اعتراضی و غیر خشونت آمیز، آن رژیم جنایتکار را از ادامه این جنایت بازدارند. راهپیمایی ، تحصن در برابر دفاتر سازمان ملل در کشورهای مختلف و ارسال نامه به سران کشورهای مختلف و...اقداماتی است که به واسطه آن می توانند از بروز فجایع بیشتر در فلسطین وغزه جلوگیری کنند.
