ضمیمه آفتاب مهتاب روزنامه اطلاعات نوشت: «پرستون وونگ» و «کنت هم» دو کارآفرین اهل سنگاپور هستند. آنها وقتی دیدند که هموطنانشان یکی از اسراف‌کارترین مردمان جهان در زمینه دورریز مواد غذایی هستند و  در یک سال، حدود ۸۱۷ هزار تن غذا در این کشور دور می‌ریزند و هرسال هم این عدد بیشتر می‌شود، به فکر چاره افتادند.

آنها یک اپلیکیشن موبایل طراحی کردند تا غذاهای مازاد هتل‌ها و رستوران‌‌‌های گران و لوکس را  که در پایان روز دیگر استفاده نمی‌شوند و قرار است دور ریخته شوند، به قیمت ارزان و به شکل بسته‌‌‌بندی شده به فروش برسانند.

اسم این اپلیکیشن را هم گذاشتند «تریتژر» و کارشان عالی بود.

خیلی زود عموم مردم از آن استقبال کردند. هرکسی که این اپلیکیشن را روی موبایلش نصب کند می‌تواند با فشردن یک دکمه روی موبایل خود، غذاهای لذیذ را ارزان بخرند.

اولین بار است که چنین ایده‌‌‌ای در منطقه آسیا-اقیانوسیه به اجرا در آمده. در حال حاضر، چند هتل بین‌‌‌المللی معتبر با این اپلیکیشن همکاری می‌کنند.

واژه تریتژر، از دو واژه treat به معنای «برخورد کردن» و treasure به معنای «گنج» گرفته شده‌است؛ زیرا آقایان «پرستون وونگ» و «کنت هم» باور دارند که باید با غذا مثل یک گنجینه رفتار کنیم.

با استفاده از این اپ، نه تنها می‌‌‌توانید غذای رستوران‌ها و هتل‌‌‌ها را با قیمت ارزان بخرید، بلکه می‌‌‌توانید محصولات سوپرمارکتی‌‌‌ای که تاریخ مصرفشان رو به اتمام است را نیز با تخفیف خریداری کنید.

از زمان پاندمی کرونا، تریتژر یک بخش «لایف استایل» یا همان سبک زندگی را نیز به کسب و کارش اضافه کرده که در آن، محصولات پایدارتری مثل لیوان‌ها و کاسه‌‌‌های قابل مصرف مجدد را ارائه می‌کند که می‌‌‌توان از آنها برای ارسال غذاهای بیرون‌‌‌بر استفاده کرد.

این اپلیکیشن حالا بیش از ۳۰ هزار کاربر دارد و حدودا  از دورریز ۳۰ تن غذا جلوگیری کرده است.

به نظر شما در ایران چطور می‌شود از دورریز غذاها در مهمانی‌ها و رستوران‌ها و بوفه مدارس و ادارات جلوگیری کرد؟